GURUR

♟Saf♙

@arzuu404 adlı kisiye gelsin bu bolum ☺

Ortamda oluşmuş olan sessizliği derinden gelen ağlamaklı bir ses bölmüştü .Şaşkın ve bir o kadar hayret dolu yüz ifademi Mustafa'dan çekerek sesin sahibi olan Derya'ya çevirdim.

On dakika öncesine kadar beni aşağılayarak eğlenen kız bu değil gibiydi.Kendini şuan bulunduğu bu ortamdan soyutlamak istercesine olduğu yerde iyice büzülmüştü. Ve ağlıyordu. Evet evet yanlış görmüyordum. Daha on iki dakika öncesine kadar şen kahkahaları ile bu dersliği çınlatan kız şimdi hıçkırıkları ile ortamdaki sessizliği derinden sarsıyordu.

"Bu... bu...bunu nereden öğrendin sen?" Zor duyulan sesi ile Mustafa'ya yöneltmiş olduğu soruyu sorarken bakışları yerdeydi.
"İnkar etmiyorsun demek? "Dedi Mustafa gergince. Sinirliydi ve sinirli olmasıda gayet doğaldı. Ama birşeyler eksikti. Fazla rahattı. Sinirli olmasına karşın davranışları fazla rahattı. Bir erkek bir kadın tarafından bu kadar aşağılanmayı kaldıramazdı. Ve gururuna dokunan bu aşağılanmanın büyük bir etki ile dışarı taşması gerekirdi. Ama olmadı. Mustafa gergin oluşuna rağmen sakin konuşmasını sürdürmeye devam etti.

"İnkar etsende değişen birşey olacağını zannetmem. Sen yine yüzsüz,aşağılık ve sürtük olmaya devam edeceksin "dedi hiddetle.

Belkide erken karar vermiştim. Mustafa yavaş yavaş tüm öfkesini kusmaya başlamıştı. Ama herkesin içinde bu ithamda bulunmaya devam etmemeliydi. Bir kadına sürtük demek... Üstelik herkesin içindeyken.

"Yapma "dedim sessizce ve sadece Mustafa'nın duyabileceği ses tonunda.

Oysa Mustafa herkesin duymasını istercesine bağırarak Derya'ya tüm öfkesini zehirmişçesine sözleriyle saçıyordu..

"Duydun mu Derya? Yapma dedi. Senin ona karşı sarf ettiğin onca söze rağmen o bir kelimesi ile seni korumak istedi. Yapma dedi. Hak ettiğin sözleri dile getirmeme rağmen Yapma! Oysa sen onun hayatında belki hiçbirzaman yer etmeyecek olan sözleri söylerken kimse sus demedi. Hak etmediği sözler olmasına rağmen bir kişi dahi çıkıp 'Susun' demedi. O ise 'Yapma' diyor.DUYDUNUZ MU? "

Şuan yeni fark ediyordum. Mustafa'nın öfkesinde sadece kendisi yoktu. Bende vardım. Derya'nın bana demiş oldukları vardı,üç gün boyunca üniversitede çalkalanan herbir hakaret dolu sözcüklerin hıncı vardı. Tüm bunlar... 'Ben sadece Elif'i sevebilirim ' derken ki sözlerine karşın 'senden utanıyorum ' kelimelerinin ruhama acı ile dokunuşları... Hepsi birbiri ile çatışırken ben ne düşüneceğimi bilemiyordum. Mustafa'ya dedigi hangi kelimenin yarattığı sonuçlarla davranacağımı...hiçbirşeyi bilmiyordum.

"Sen... sen benden bunu öğrendiğin için mi ayrıldın?Oysa ben onun için zannediyordum. "Dedi çatallaşmış sesi ile.

Benden 'onun 'diye bahsederken yüzünde oluşan sevimsiz ifadeyi görmemek mümkün değildi.

"Laflarına dikkat et Derya. Beni iyi tanıyorsun birdaha Elif'ten 'onun ' diye bahsedersen dediğin her saygısızca kelimenin karşılığını fazlası ile alırsın."dedi tok,soğuk ve ciddi bir sesle.

İkisinin arasında oluşan soğuk dalgalanmayı herkes fark edebilirdi.

İkisinden başka kimsenin bilmediği ama ciddiyetinin hissedildiği bu tehdit benim Mustafa'yı tanımadığımı hatırlatıyordu.

Beynim bu gördüklerim ve duyduklarım karşısında sessizliğini bozuyordu.
'Git' diyordu bana. 'Görüyorsun işte. Kalbine aldığın bu adamı tanımıyorsun. Belkide hiç bilmediğin, tanımadığın,görmediğin bu yanı senin beyazlarla süslenmiş kalbini siyah katranlara boyayabilir. Buna izin verme. Git. Uzaklaş bu adamdan. Onun içinde olduğu bu hayattan...'