"Ben harama bakamam. Sen bana haramsın. Gözlerine bakmak, ateşe düşmek demek. 'Saçlarına dokunmak istiyorum' diyorsun lakin o dokunuşların benim için bir adet kurşun olduğunu biliyor musun? En acısı da ne biliyor musun? Benden, saçımdaki örtümden u...
Şuan size gelen Gurur bildirimiyle heyecan yaptığınızı ve bölüm sevinci ile bu linke tıkladığınızı görür gibiyim. İnanın bu görüntü kendimi kötü hissetmemi nasıl sağlıyor bilemezsiniz. Size sunamadığım bölümlerin vicdan azabı...
En son 15 temmuz, tam da o kara gün; darbenin olduğu tarihte bölüm yayımlamış, susmuşum. Belki benim kelimelerim de darbeden nasibini almış olabilir, bilinmez.
Şunu sorabilirsiniz? Bölüm yayımlamadın peki neden hiç duyuru da sunmadın. Bunu hak ettik diyebilirsiniz. Evet hakkınız var. Fakat hep bölümlerle gelmeyi bekledim. Bu kuru bildirilerle sizi hayal kırıklığına uğratmak istemedim. Gönül istedi ki sitenize gelecek bildiri yeni bölüm olsun, can sıkan duyurular değil. Fakat artık fazla sürdü, konuşma vaktim geldi.
Söz verdim, sözümü tutamadım.
Yazarım dedim yazamadım.
Biliyorum her gün gelme umudu tükenen bölümler nedeniyle güvensiz bir yazar sıfatını üzerime mühürledim. Belki de güvensiz olmanın yanı sıra samimiyetsiz biri olup çıktım. Fakat kelimelerin arkasındaki kişiyi ne kadar tanıyabilirsiniz? Bunu göz önünde bulundurarak objektif bakın ve düşünün. Ya da ilk kez Ennur'u şuan bu satırları okurken tanımaya çalışın. Belki bir şey, engeldir her şeye ne dersiniz?
Sakın bu gelmeyen bölümlerin nedeni keyfi zannetmeyin. Her şeyi söyleyin güzel insanlar ama sakın beni böyle bilmeyin. Aksine keyfi olmanın dışında Gurur'a ve size vermediğim her bölüm beni yiyip bitiriyor. "Tamam" diyorum, "yazamıyorsun kızım vazgeç. Bir bildiri yayınla bitsin her şey."
Sonra ne oluyor?
Yazıyorum.
Tam oldu başardım diyorum...
Siliyorum.
Kaç bölüm sildim bilmiyorum. Fakat şunu iyi biliyorum. Beynim bu sorumluluğu almış kabul etmiş. Ben bu hikayeyi tamamlamadan rahat edemeyeceğim. İnanın hikayeyi tamamladığımda ancak wattpad' ı silebilirim.
Bu arada suskunluğum Rabbimin vereceği kelimeleri beklediğimdendir. Gittiğim yok.
Eğer bu uzun sükutumun yolculuğunda yol arkadaşı olabilecek varsa, ne mutlu bana. Verdiğiniz her desteğe şükür çekerim.
Yeter, gidiyorum diyen varsa. Sonuna kadar haklıdır. Belki ben de sizin yerinizde olsam tam olarak bunu yapardım. O yüzden amenna. Eyvallah der susarım.
Bölüm mü? Bu iki hafta tatilim var. Bu boş vaktimde yazdım, yazdım. Yazamadım...
Yazdığım kadar, yazamadığım kader olsun varsın.
Dipnot: Belki kötü bir bölümle belki iyi fakat bilin ki sizin için geri geleceğim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bunu okuyan herkes kendini göstermek adına yoruma nokta koyabilir mi? Lütfen rica ediyorum. Burada olduğunuzu bilecek olmak benim için bir güven bir güç olacak.
