"Ben harama bakamam. Sen bana haramsın. Gözlerine bakmak, ateşe düşmek demek. 'Saçlarına dokunmak istiyorum' diyorsun lakin o dokunuşların benim için bir adet kurşun olduğunu biliyor musun? En acısı da ne biliyor musun? Benden, saçımdaki örtümden u...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Esselamun aleyküm
Bu bölümü Gurur'a yaptığı yorumlarıyla tanıyıp sevdiğim Aysek28 adındaki okuruma ithaf etmek istiyorum. Öyle içten ve samimi ki...
Kendisi çok çok hak etti. 💚
Neyse hadi bölüme ♟
Dur, Dur...
(*) Bu işareti gördüğün zaman bil ki bölüm sonunda cümlenin açıklaması var demektir.
Evet şimdi okuyabilirsin...
♙
Bismillahirrahmanirrahim
İnsan neyle imtihan olacağını önceden hissedebilir miydi?
Örneğin gün başladığında içinde oluşan kıpır kıpır bir his o günün güzel olacağını bildirebilirdi.
Ya da son anda yarım yamalak çalışmaya rağmen sınava girerken iyi geçeceğini sezinleyebilirdi.
Fakat...
Bu çıkarım dünya sınavı içinde geçerli miydi?
Galiba çünkü ben hissetmiştim ve işte şimdi o imtihan yamacımdaydı.
Mustafa'nın kolunu belimden ittirdiğimde ruhum bir zamanlar kıyıyı dalgalarıyla şenleten denizin kuruyup geri vurması gibi Mustafa'ya yanık aşkından bir nebze geri çekilmişti. Sevgi hala benimleydi ancak bir şeyler durgundu. Bu Mustafa'dan çok onun meylettiği niyete olan iğrentimin bir sonucu olduğunu bilmeme rağmen sanki sevdiğim adamdan uzaklaşmışım gibi hissettim.
Ruhum artık ruhu ile bütün değil gibiydi ve iğrendiğim niyeti o ruhun kendi taşıyordu.
Kolları aşağı inerken nefesi hala ensemdeydi.
"Kapıyı kapatacağım," dedim. "Öncesinde Masal'ı kontrol etsem iyi olacak. Hararetli konuşmamız onu kötü etkileyebilir."
Ardımda çaresizce soluyan nefesi bir nebze duruldu. Onu dinleyecek olmam umutsuzluk limanında beklediği tek ümit gemisiydi ancak yine de dinlemekten vazgeçerim korkusuyla içeri gitmeme izin vermeyerek kolumu kavradı.
"Geçen yıl terminale geldiğim o gün..." dedi anında anlatmaya başlarken. Dirseğimin üstüne bastırdığı parmakları çaresizce orayı okşadı.
"O gün bir karar vermiştim. Sana evlenme teklifi etmeye geldiğim o gün bu olunmaz davamdan vazgeçmiştim. " Durdu. Solukları kelimelerine karışıyordu. Doğru kelimeden, kendini izah edecek en iyi açıklamadan konuşmaya başlamak istediği kesindi çünkü beni kaybedecek tek bir cümleye dahi tahammülü yoktu ancak olmuyordu. Endişeleri, solukları, çaresizliği...
