GURUR

♟Cennet♙

@hafsanuraksay bir arkadaşının rızası üzerine - ve bu güzel isteğini kıramadığım güzel okuyucu @Kitap-Kurduuu na

Solgun...ben.

Duygular verem olmuş

Hayat dağınık.

Mustafa...Mustafa ise...

Gözlerim kan ağladı.Doktorun beyaz gömleğini kırmızıya boyadı.

Sesler karmakarışık oldu. Gözlerimin önünde giden bir hayat , yoğun bir sisin için de yok oldu.

Bir anne feryat figan sarmaladı odayı..

"Hayır...bir acı...bir acı daha olmaz.O güçlü, daha gencecik bir delikanlı. O benim oğlum. Hayır bir evlat daha veremem toprağa, bir evlat acısını daha kaldıramam. "

Bir evlat acısını daha kaldıramam

Bu sözler damarlarımda donan kanı yeniden akmaya mecbur bıraktı. Donmuş kan, sıcaklaştı, hızlandı ve kalbime doğru aktı.

Kalbim göğüs kafesime çarptı. Ve bedenimi Mustafa'nın olduğu yere fırlattı.

Dilim saniyeler sonra ilk kez kaybolan harfleri buldu ve kustu.

"Hayır" dedim.

"Hayır, hayır...olmaz. "

Doktora doğru döndüm.

'Bak! Görüyor musun? Şu anneyi görüyor musun ? Peki beni..." sesim titredi.

Benide görüyor musun ? İçımdekileri. ..

"Birşeyler yapın. Durmayın...lütfen hadi. Lütfen"

Sesim siliniyordu . Yavaş yavaş yok oluyordu.

"Hanımefendi elimizden geleni yaptık. Daha fazlası eziyet olur. Bitti."

Anlamsızca doktoru tekrar ettim.Benim soyleyişimdeki tek fark soruyla vurgulanmış olmasıydı.

Bitti?

"Hayır ...bitmez. Umut. Allah'tan umut kesilmez. Lütfen elinizden gelenin en iyisi, en fazlasını yapın. Belki Allah...ona inanıyorum. Seziyorum, yaşayacak. Burada..."

Kalbimin üstüne sağ elimi koydum.

"Burada hissediyorum. O burada yaşamaya devam ediyor ve ...bedeninde de yaşayacak."

Bir adım geri gittim. Bir adım daha ...Sonra bir adım daha . Karşımda ki cansız bedenden uzağa...

Sırtımda soğuk duvarı hissettim. Ürperdim. Bu yaz günü , bu garip soğuğu istemedim. Sanki, çıkıp giden ruhtan geriye kalan soğuk beden, odanın ısısını değıştirmişti.

Yaslandığım duvardan aşağıya kaydım ve ellerimi başımın arasına aldım.

"Bedeni soğuyor. Hissediyorum. Lütfen acele edin. Bir kez daha lütfen...onun ...onun için...benim için."

Allah'ım lütfen...Lütfen yaşasın lütfen. ..Pışmanım. Ama artık herşeyin farkındayım. Lütfen o yaşasın...

"Hocam, bayanın hali çok kötü saniyeler geçiyor. Bir kez daha denesek. Kalbi için, onun kalbini sevenler için..."

Başımı kaldırarak minyon tipli genç bayana baktım. Yaşımız birbirine yakın gibiydi. Burada stajyer olduğunu anladım. Minnet doldu gözlerime ve içimden teşekkürlerimi sundum.

"Pekala, bir kez daha. Hadi delikanlı umut dolu bu sevenlerin için güçlü ol ve yaşa...Bu kız için yaşa..."

Doktorun her hareketini izliyordum. Onun ellerindeydi sanki benim can damarım.