Öpüşü beni darmaduman edebilecek, yok edebilecek, lezzetli bir azabı verebilecek şeydi. Bir ateş yandığında, yakar. Yakarsa kül ederdi, yok ederdi. Oysa o, Tanrı'nın ateşiydi. Onun ateşiyle var oluyordum.
"İstemem, istemiyorum.Durma, et."dedim nef...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BÖLÜM SINIRI 1000 BEĞENİ. DOLMADAN ATMAYACAĞIM. SEVGİLERİMLE.
🍂🍂
Düşünceler, dibinde durması gereken bir kuyuda olması gerekirken, beni canlı canlı yiyor.Günah yiyiciler gibi.Kafamın içindeki düşünceler, zarımı yiyordu ve bunu sonuna kadar hissedebiliyorum.Düşünceler yenildikçe, bir başka düşünce iniltiyle yaşam buluyordu.Damarlarımda akan kanın akışı bile ürkütücüydü.
Beyaz gri bir gökyüzünün altındaki arabaya binerken de böyleydi, gri yağmur damlaları baktığım cama eserekle düşerken de. Düşüncelerimde boğulacak gibiyim.Babam çaldığını itiraf ediyor, Karan onu içeri tıkmasına rağmen dosyayı kim çaldı diye etrafta Tanrı'sal bir yangın gibi geziniyor.Atakan'ın ihaneti var ama bu ihanet ne, söylemiyorlar.Asuman bir korku çiçeği, yanımızda.Söylenene ve görünene göre ihaneti var ama onu da söylemiyorlar.Cihan ve Dila Karael?Bu kadar sorun çıkarmasına rağmen Cihan çalmış olamaz mı? Ya da hiçbir okun göstermediği Dila?Karan'a böylesine tutkuyla aşıkken, dosyaları çalmaması için bir nedeni yok.Önce çalıp sonra da Karan'ın bulmasına yardımcı oluyormuş gibi gösterip, kahraman ilan edebilir kendini.Zamanında ellerini kana bulamadı mı bu kadın? Buladı.Ertuğrul? Ya da Zühre Karael?
Oğlunun bu imparatorluğu bırakmaması için yapmış olamaz mı?Ya da herhangi bir sebepten..Hayır.Annesi değil.Ama zaten Karan babamı içeri attırdı.O zaman daha neyi hangi dosyayı arıyor bu adam?Yoksa gerçekten ortada çalınan bir dosya yok mu? Milletvekili...Neden Asuman'ı kaçırdı? Babam o milletvekilini nereden tanıyor ve neden böyle iğrenç bir şeye yardım etti?Dosya için demişti.Ne dosyasıydı bu dosya? Bu kadar büyük bir savaşa neden olacak kadar?
İki elimi başımın yanlarına koydum ve bastırdım.
Sanki binlerce karşıt düşüncenin ortasında yürüyorum.Tepemde beyaz- gri bir çatı, zaman yok, insan yok.Gri buz topları yağıyor üzerime.Derinlerdeydim, sessizliklerde.Anlıyorum, dünyada değil, kendi içimdeyim.Yalnız, soğuk ve düşünce dolu.Buradan nasıl çıkacağım? Kendi içimden?Düşünce kuşatmasından?Dünya bu kadar kaos doluyken, orada nasıl duracağım?
"Düşünce kuşatmasından böyle kurtulamazsın.Cevaplarını öğrenmek istiyorsan hikayenin sahibine sor."
"Söylemiyor."Ellerimi çektim ve taytımın üzerine koydum.
Kerem'in kaşları havaya kalktı.Onun da yapabileceği bir şey değildi."Cezaevi sonrası ya benim aramama izin verecektin ya da kendin arayacaktın.Yol boyunca yan koltukta düşündün durdun.Bir şansını deneyebilirdin."Arabayı durdurdu." Karan'a haber vermeliydik.Pat küt geldik.Hoşlanmayacak."
"Cevapları yüz yüzeyken almak istiyorum."
"Yine de ondan habersiz yapmamalıyız."
"İşi veya toplantısı olabilir.Benim geldiğimi görürse erteleyebilir.O bu kadar yoğun çalışırken, onu işinden alıkoymak istemiyorum.Birkaç cevap öğrenip çıkacağım sadece."Dünyadan ağırım bu anda.Bu halde cevapları nasıl alacağım bilmiyorum.Ya da alabilir miyim?Babamdan alamamıştım.
