Öpüşü beni darmaduman edebilecek, yok edebilecek, lezzetli bir azabı verebilecek şeydi. Bir ateş yandığında, yakar. Yakarsa kül ederdi, yok ederdi. Oysa o, Tanrı'nın ateşiydi. Onun ateşiyle var oluyordum.
"İstemem, istemiyorum.Durma, et."dedim nef...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Merhabalar. Oy vermeyi ve yorum yapmayıunutmayınlütfen. Yeni bölümdegörüşmekdileğiyle.
❄❄❄
Güvenlik görevlisinin gözlerinin içine yaşlarla dolu gözlerimle bakarken aklımdan geçen tek bir cümle vardı.Buradan hemen çıkmalıyım! Jete binmeliydim.Son noktadaydım, onlara zarar gelmesine izin veremezdim.
"Gidemezsiniz."dedi kolumu tutup.Göğsüme bıçaklar battı, ruhum sızım sızım sızladığında yaşlar kordu, yanaklarıma aktı yakarak.Ve o an bir anda silah sesi kulağıma doldu.Yerimde sıçradım.
"Hassiktir. Ne oluyor lan orada?Bu silah sesi de neyin nesi?"Nefes nefese sesin geldiği yere döndüğümde bir karmaşanın yaşandığını, bir adamın ellerini teslim olurcasına havaya doğru kaldırmış olduğunu gördüm. Hemen arkadan bir adam, teslim olan adamın ellerinden tuttu ve birbirine bağladı.Sivil bir polisti.
"Sivillerden abi.Birini paketlemişler, belli."
"Erdem sen git ve olanları öğren.Ben Lara hanımla ilgilenirim."Kulağıma dolan sesle birlikte önüme döndüm ve kolumu tutmuş olan güvenlik görevlisi ile karşı karşıya geldi.O kadar panik ve korku doluydum ki, bunu gizleyemedim.
"Lara hanım.Daha fazla zorluk çıkartmayın lütfen."
"Bu hava yoluna girdiğime bin pişman edildim. Röportaj falan da yapmak istemiyorum, ben gidiyorum.Karan beye siz iletirsiniz.İyi günler."Tam arkamı dönecektim ki , "Yerinizde kalın Lara hanım!"diye bağıran biri ile yapamadım.Korku ve çaresizlik ile sesin geldiği yere baktım ve seslenen kişin o polis olduğunu gördüm.
Kalp atışlarım öyle şiddetli atmaya başladı ki, etimi delip geçecek sandım.
İki adımda önümde bitti iki poliste."Emniyet Asayişten geliyoruz. Siz yerlerinize geçebilirsiniz beyler. "dedi baskın bir sesle.Neler oluyordu?! Önce telefonumun çalınması, hemen ardından güvenlikten geçmeme rağmen yaşadığım sorgu ve sonra da bu olanlar.
"Peki komiserim."Güvenlik görevlileri arkalarını dönüp uzaklaşmaya başladılar. Nefes nefese karşımdaki komisere bakakaldım."Merhaba Lara hanım.Ben Adana Emniyet Müdürlüğünden Can Kılınç.Bu da arkadaşım Yusuf. Sizden birkaç ricamız olacak."
Tam karşımdaki iki sivil polise korkuyla baktım."Ne? Ne ricası?"
"Öncelikle burası doğru bir yer değil."Gözlerini benden aldı ve etrafta dolandırdı."Bu kadar yolcunun ve kalabalığın arasında olmaz.Bizimle güvenlik odasına gelmeniz gerekiyor."
Korku, çaresizlik, Karan'ı görememenin verdiği tedirginlik ve daha sayamayacağım kadar çok duygu bir düğüm gibi kalbimin içinde iç içe girdi. Gözlerimden fırlayan yaşlarım yanaklarıma, oradan da çeneme düştüler.
