Öpüşü beni darmaduman edebilecek, yok edebilecek, lezzetli bir azabı verebilecek şeydi. Bir ateş yandığında, yakar. Yakarsa kül ederdi, yok ederdi. Oysa o, Tanrı'nın ateşiydi. Onun ateşiyle var oluyordum.
"İstemem, istemiyorum.Durma, et."dedim nef...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❄❄
İnsan, hatalarının toplamıdır.Eğer bir bütünse insan, onu meydana getiren her parça geçmişteki hatalarıdır diye düşünürdüm.Ruhu yavaş yavaş ele geçiren karanlık gibi bedeni bir bütün haline getiren de hatalarıydı.
Geçmişte yaptığım o hatalarım beni şimdiki kız yapmamış mıydı?Yapmıştı.
Ama ben, zamanında babamı affedemeyen o kız, eğer Karan'ı affedersem nasıl bir insana dönüşecektim gelecekte?Tamamı camdan olan asansörün aynasına bakarken aklımdan geçen soru tam olarak buydu.
"Haftaya maç var kardeşim.Burada yapılacakmış"diyen Atakan'ın sesi ile gözlerimi karşımdaki aynadan ayırmadım.Asansördeydik ve aşağıya, hastanenin kapalı otoparkına iniyorduk hep birlikte."Galatasaray- Demirspor karşılaşması.Ne düşünüyorsun bu konuda?Ya da şöyle sormalıyım...Yenilmeye hazır mısınız Adana'lılar olarak?"
Karan'ın gözleri gözlerimin içine bakarken, ruhumun düştüğü kuyuyu biliyordum. Aşk kuyusu. İçimde derin bir kırgınlığın nedeni o düştüğüm kuyuda yanlışımdı.
"Hadi lan oradan."dedi Karan gözlerinin ağını benden alıp yanımda, Günel'in diğer tarafında duran Atakan'a çevirip."Senin o aslanın benim Demirspor'umun kapısında süt dökmüş kedi olur kedi. Siz sadece evinizde kralsınız"dedi Karan, sesi asansörün içinde yankılandı."Adana benim yüzümü kara çıkartmaz.Asıl siz aslan görünümlüler mendillerinizi hazırlayın."Karan sustu, dik ve gururla kaplanmış bakışları Atakan'a üstten baktı."Demirspor geliyor oğlum.Bir efsane"
Birden Atakan'ın gülme sesini duydum, küçümser bir gülüştü.Asansörün içine dağıldığında, gözlerim aşağıya doğru inen asansörün camında Atakan'a kaydı.Asansöre yaslanmıştı,bir eli Günel'in elinin içindeydi.
"Haha.Demirspor efsanesi geliyormuş.Güleyim de boşa gitmesin bari."dedi alayla, bakışları kararmıştı."Biz aslanız oğlum aslan.Bizim yılda kaç galibiyetimiz oluyor senin haberin var mı?Bu takım kimleri kimleri gömdü sahalara siz kimsiniz?Adana geliyormuş, peh!"Diyen Atakan ile arkamı döndüm ve yüzüne baktım ifadesizce.Bu ne hırslılıktı?"Biz Fatih Terim'in yetiştirdiği bir takımız,kendine gel aslanım."
Erkeklerin söz konusu maç olduğunda bu kadar ölümüne ters ve hırslı oluşunu Alaz'dan biliyordum.O da büyük bir Mersinsporluydu ve takımına edilen en ufak bir sözde kafayı yiyordu.
"Burası Adana kardeşim.Buradan çıkış yok."dedi Karan Yağız kendinden son derece emin, son derece güçlü bir sesle."Geleceğiniz varsa göreceğiniz de var.Biz kimseye yenilmeyiz aslanım, sen rahat ol.Sen o güzel kafanı bunlara yorma."Gözlerim umursamayacağını düşündüğüm ama beni yanıltan Karan'a gitti."Hepinizi o sahaya gömecek benim adamlarım."
Birden karnıma yediğim dirsek ile yan tarafıma döndüm yüzüm buruşarak."Çocuk gibiler ya.Şunlara bakar mısın?"dedi Günel kısık ve gülen bir sesle.Yüzündeki ifade şaşkındı."Görende ciddi bir şey var sanır.Alt tarafı doksan dakikalık bir maç izleyecekler."
