Öpüşü beni darmaduman edebilecek, yok edebilecek, lezzetli bir azabı verebilecek şeydi. Bir ateş yandığında, yakar. Yakarsa kül ederdi, yok ederdi. Oysa o, Tanrı'nın ateşiydi. Onun ateşiyle var oluyordum.
"İstemem, istemiyorum.Durma, et."dedim nef...
"Karael'lerin evinde yaşanacak olan o Son Akşam Yemeği, herkesin kalbini delip geçecekti."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❄️❄️
Dehşet içindeki gözlerim Asu'ya döndü."Hayır, yapmadın" diye fısıldadım korkuyla.
Asuman'ın dolu gözleri büyüdü, büyüdü, başını iki yana salladı dehşete düşmüş bir şekilde.Dudakları aralık, konuşmaya çalıştı ama başaramadı."Öğrendin işte Karan.Kardeşinin aslında bu hikayeyi başlatan kişi olduğunu.En büyük ihanetin sahibinin o olduğunu.Korunmaya değmez olduğunu.Bak! Yüzüne bak.İhaneti orada.O kıymetli dosyalarını çalmanın pişmanlığı."
Asuman baştan aşağı titredi.Ağzını açtı, konuşmaya çalıştı ama harfler, kirpiklerinde çırpınıyordu.Dilinden çıkmadı.Boğulur gibi bir ses döküldü."A..A..Abi-"
"Bu saatten sonra abin kalmadı Asuman.Karan seni asla affetmeyecek."
Asuman irkildi, gözleri irileşti yaşlar akarken."B..Be..Ben is..istemedim."Kesik kesik.
Birden dizleri büküldü, geriye doğru düştü.Son anda Karan'ın kolları yakaladı onu."Asuman! Asuman bana bak.Hayır."diye bağırdı Karan şiddetle.Çaresizdi.Anında kardeşinin ağzını açtı, elini içine attı."Doktoru ara! Hemen!"diye haykırdı.
"Asu.."Dila'nın inanamayan şok içindeki sesini duydum gerilerde.
"Kızım...Aman Allah'ım.Asu!"
"Ben arabayı getiriyorum."Ezel'in sesini, kaosun içinde duydum.Donmuş gibiydim.
"Aç şunu aç! Aç lan!Bir şey var ki arıyoruz!"Kerem öfkeliydi.
"Karan hastahane.Atakan'ların hastahanesine götür kardeşini.Tansiyonu düşmüş olabilir."dedi amcası ayağa kalkarak.
"Kötü bir şeyi yok değil mi?!"Kardeşinin kapalı gözlerine bakıyordu.
"Bilmiyorum."
"Ne demek bilmiyorum?!"Şiddetli bir öfke taşıyan gözleri amcasına gitti."Ya kötü bir şeyi varsa?"
"Karan bu Allah'ın cezası adam telefonu açmıyor!Amcan haklı.Gidelim."
Karan kolları arasına bayılan kardeşini kucakladı, havaya kaldırdı.Asuman'ın düz saçları geriye doğru düştü, kulağım uğuldadı, konuşmalar duydum çınlayan kulağımın gerilerinde.Sonra Karan Asuman'ı kucakladığı gibi salonun girişinden çıktı. Hemen ardından Dila'nın topuklularının sesini duyarken, kırmızı mini elbisesiyle Karan'ın peşinden gitti.Kulağımda tüm sesleri kesen bir cızırtıyla salonun içinde gezindi dehşet içindeki gözlerim.Kerem'i hiddetle telefonla konuşuyorken gördüm."Sonunda doktor sonunda! Şükür açabildin.Kaç defa aradık seni haberin var mı?...Kes! Hemen hazırlan, Karael Havalanına gel.Bahane yok."
