SINIR

#3.ISSIZ BAŞLANGIÇ

❄❄

Bana gamsız diyen çok kişi görmüştüm.Dertsiz.Bunun nedeni her şeye gülmemdi.

Bir noktada haklılardı.

Çünkü ben gülerdim, cidden gülerdim.Bomboş denebilecek şeylere bile gülerdim, kendimi durduramazdım.

Neşe dolu biri gibi duruyordum bakıldığında, dedikleri gibi gamsız.Ama durum aslında hiçte öyle değildi.Benimle konuşan insanlara gülümsüyor oluşum aslında bir maskeydi,içimdeki yaralı kızı saklamak için.

Yalnızlığımı saklamak içindi.

Yaşananları saklamak içindi.

Zaten o sakladığım yaralı kız, kaşları çatık olmama neden olan anılarımın izlerini taşıyan o kız, insanlar benimle iletişim kurmadığında daha çok ortaya çıkıyordu.Donuk bakışlarla etrafıma bakındığım zamanlar.

Kulağımda kulaklık olduğu ve daldığım zamanlar. Insanlar eğer konuşmuyorsam bir şeyim olup olmadığını sorarlardı ciddiyetle.

O kadar sert ve ürkütücü olurdu bakışlarım.

Dosyalarını babamdan alana kadar bu Karan Karael'le kalabilmeliydim.Zaten en fazla ne kadar sürerdi ki?Alt tarafı babam çaldığı dosyaları geri verecekti Karan'a.Bunun yıl sürecek hali yoktu ya?

"Babam şehir değiştirip dosyalarını mı çaldı?"

Sorum havaya dağıldığında omuzlarımız çöküşü ağır olmuştu.Karan Karael biraz ötemde özenle yaratıldığını düşündüren yüzüne sinmiş bir kaş çatıklığı , ifadesiz gözlerle bana bakıyordu.

"Aynen öyle."

"Bizimle ilgili her şeyi bildiğini söyledin.Bizi neden araştırdın?"Sustum. Zihnim, karışık ve azap içindeydi. "Babamdan direkt istemek yerine neden beni buraya getirmeyi tercih ettin?"Sorum kaşlarımın çatılmasına neden oldu.

Yıllarca içinde nefes almaya bile zorlandığım bir evde ve şiddet eğilimli bir babayla yaşamıştım.Dayaklarını , küfürlerini , beni yok sayan beni ezen bakışlarını.Ama içimdeki bir yan nedensizce babamın dosya çalmayacağını söylüyordu.

"İstedim, istemediğimi sana ne düşündürttü ki kızım?"Gözleri, koyu renk gözleri tenime battı."Ama anlaşmayı sağlayamadık.Ben de başka yol denemek zorunda kaldım."Dediğinde panonun önünden uzaklaştım iyice.

"Babam benimle ilgili bir anlaşmayı kabul etti yani?"

Babam, annemin olmayışından sonraki en büyük darbeydi bu bedenime.

"Etti."Durdu."Neden sorma gereksinimi duydun bilmiyorum ama etti, duraksamadı bile."Şaşkınlığımı gizleyemedim."Çünkü tek kızısın liseli, senin için vermezse kimin için verecek?"

Sorusu pimi çekilmiş bir bombaydı, kendimin bile ayak basmadığı içimdeki ücra bir yere düştü.Babam,babam asla ne benim için ne de ablam için bir şey yapacak biri değildir.Yılları devirmiştik o evde, üstüne yemin bile edebilirdim yapmayacağına.

Kaşlarım derinden çatıldı."Yooo..."dedim renk vermemeye çalışarak."Haklısın."Yutkundum, bakışları ışığın altında sorgulayıcıydı."Benimki sadece..Kafama darbe yedim ya, kendime gelemedim galiba.Haklısın."