အမှန်တိုင်းဝန်ခံရရင် ဒီအပိုင်းမှာ လိုအပ်ချက်တွေ အရမ်းများလွန်းပါတယ်
(U)
Ep(43) Highlight~
"အချစ်ရဲ့ အဲ့အသံလေးကြောင့် မောင်ပြီးနိုင်မယ် မထင်တော့ဘူး"
✰♪✰♪✰♪
ခရမ်းပုပ်ရောင်မွေ့ယာပေါ်က တစ်ကိုယ်လုံးပုလဲရောင်ထနေတဲ့
ကောင်လေးကို ကြည့်ရင်း တစေ မထိရက်မကိုင်ရက်တွေ ဖြစ်သွားသည်။
ဟိုးတုန်းတည်းက သူတွေးထားတာက
အလင်္ကာသာ ဒီလိုအခွင့်အရေးမျိုးကို ပေးမယ်ဆိုရင် သူအပီအပြင်ယူပစ်မယ်လို့ပေါ့။
ဒါပေမယ့် အခုလိုအသည်းယားစရာပုံစံလေးနဲ့
ပတ်လတ်အနေအထားကနေ မော့ကြည့်နေတဲ့ အလင်္ကာကြောင့် တစေ ခြေဖျားလက်ဖျားတွေတောင် အေးစက်လာခဲ့သည်။
ဒီလို ပဲ့ကျတော့မယ့် ပုံစံလေးနဲ့ အလင်္ကာက
ရှည်ပြီးကော့ညွတ်နေတဲ့ မျက်တောင်တွေကို တစ်ချက်တစ်ချက် ခတ်ရင်း တစေ့ကိုသာ စိုက်ကြည့်၍နေသည်။
ဒီကောင်လေးကို တစေက ဘယ်လို ထိရက်ပါတော့မလဲ။
တစေ အကြာကြီးငြိမ်သက်နေတာကြောင့် အလင်္ကာ မျက်လုံးလေးဝိုင်းလျက် ထထိုင်လာခဲ့သည်။
"မင်း ဘာဖြစ်နေတာလဲ"
တစေ အလင်္ကာ့ပါးလေးကို လက်ဝါးကြီးနဲ့ အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။
"တော်ပြီ ဒီလောက်နဲ့ တော်လိုက်ကြစို့"
"ဟင်"
အလင်္ကာ မျက်ခုံးတွေ ပင့်ရင်း တစေ့မျက်နှာနားကို ပိုတိုးကပ်လိုက်သည်။
တစေ့လိုလူက ဒီလို အခွင့်အရေးမျိုးကို တကယ်ကြီး မယူတော့ဘူးလား။
ဆယ်တန်းနှစ်တစ်နှစ်လုံး ပွတ်သီးပွတ်သပ်လိုက်လုပ်ခဲ့တာတွေက ဘာအတွက်ကြောင့်လဲ။
"မင်း တစ်ခုခုဖြစ်လို့လား
ဒါမှမဟုတ် ငါ့ခန္ဒာကိုယ်ကို ရွံလို့လား"
"ဟာ အချစ်ကလည်း ရွံစရာလား"
"ဒါဆို ဘာလို့ ရပ်ဖို့အကြောင်းပြောတာလဲ"
"ဒါက..."တစေ ခဏလောက်ရပ်တန့်သွားသည်။
"မင်းကိုနှမြောလို့ ငါမထိရက်ဘူး
ငါ့ရဲ့ညစ်ညမ်းတဲ့အတွေးတွေက မင်းရဲ့ခန္ဒာကိုယ်လေးနဲ့ လုံးဝ မအပ်စပ်ဘူး"
အလင်္ကာ မျက်မှောင်ကြုတ်သွားသည်။
"မင်း ဘာတွေစိုးရိမ်နေတာလဲ
ကဲ...ဟုတ်ပြီ။ ငါ့ခန္ဒာကိုယ်က မင်းပြောသလို မင်းရဲ့အတွေးတွေနဲ့ မအပ်စပ်ဘူးပဲထား
ငါ့ရဲ့မကောင်းတဲ့ အတွေးတွေနဲ့ မင်းရဲ့ညစ်ညမ်းတဲ့အတွေးတွေကတော့ တူလို့တန်လို့ရတယ်မလား"
