Writer's Block

Chapter 8

Why do I feel like I'm empty? I feel so alone. And all of my emotions are gone.

Binabagtas ko ang kahabaan ng kagubatan. Ito ang daan palayo sa mansion ng mga Arentsvelt. Until I finally realized na umiiyak na ako. Why? Why so OA?

Tumigil ako saglit at pinunasan ang mga luha ko sa mata. "Oh my fvcking god!" Gulat na gulat ako nung may mga lalaki na akong kaharap.

They look—tinignan ko silang lima mula ulo hanggang paa. And I can't deny the fact na may itsura sila but they're not definitely my type of man. But they look quite weird.

"Anong kailangan nyo?" I asked.

On a blink of an eye, two of them are already standing beside me. One of them smiled, and shit! Pangil ba 'yung nakikita ko? "Tell me, joke lang 'to diba? Or maybe some kind of prank?" Tanong ko. At pilit pinapaniwala ang sarili ko.Sa story at movies lang nag-e-exist ang vampires kaya there's no way in hell na vampires sila.

"Hindi ka tao—" Diretsong saad nung lalaking kaharap ko. Huwaw! Nai-judge agad ako? Hiyang-hiya naman ako sa mga pangil nya. "Ano klaseng nilalang ka?" Seryosong-seryoso sya sa pagtatanong sa'kin. Hindi ako sumagot not because I don't want to, but because hindi ko alam kung ano ang isasagot ko.

"Anong klaseng nilalang ka?!" Tanong nya ulit but this time, madiin nyang hinawakan ang braso ko at hinigit palapit sa kanya. Pahigpit ng pahigpit ang hawak nya sa braso nyo. I almost cry in pain, dahil nararamdaman kong mababali na ang buto ko sa higpit ng pagkakahawak nya.

"Bitawan mo ko!" I pushed him as hard as I could. At laking gulat ko ng may puting ilaw na lumabas sa kamay ko. It's not just a light, kasi pakiramdam ko nawalan ako ng lakas.

What the hell was that?

This is a strange feeling. Pakiramdam ko unti-unti akong nanghihina.

"Wizard" Lumingon ako sa isa pang lalaking nagsalita eventhough nagdodoble na ang paningin ko sa sobrang hilo. W-wizard? Susunggaban nya sana ako so I raised my left hand para sumalag. Until I find myself creating a ball of white light again na mas lalong nagdudulot sa'kin ng panghihina.

I want to scream to ask some help pero wala na akong lakas. "Lucian" I whispered as everything was suddenly fading to grey. Unti-unti ng nawawala ang paningin ko. God! This isn't happening. I felt a little pain in the back of my head. My entire body felt limb, but I slowly tried walking hanggang sa unti-unti na akong bumagsak—

Before darkness took over me, nakita ko pa ang lalaking sumalo sa'kin. "Lucian" I smiled at him kahit blurred na ang vision ko, alam kong ngumiti din sya sa'kin. I saw pair of foot came near us. "Lord Lucian," He said, na parang may ibig ipahiwatig ang pagtawag nya kay Lucian.

"Sige na Loki," I frowned when I heard Lucian. What does it mean—and then everything went black.

**

"Ano kayang itsura ng magiging anak natin if ever? Half vampire, half wizard?" Natatawang sambit ko kay Lucian. He's holding my hand. Ang higpit-higpit ng hawak nya sa'kin. I can also feel the coldness of his hand pero nevertheless ramdam ko din ang pagmamahal nya sa'kin. I can't explain how much I love him. Kahit siguro ilang henerasyon pa ang lumipas hindi na 'yun magbabago.

I suddenly felt sadness. "Sana maging okay na lahat 'no? Para pwede na din tayo"