Sevgili okurlar sizden çok özür dileyerek bir açıklama yapacağım.
Bir çoğunuz hak vermeyecek belki küçük bir kısım da beni anlamak için kendini zorlayacak ama nihayetinde genel olarak herkes bana kızgın olacak biliyorum.
Arkadaşlar. Ben şüridede yazdığım kurgunun hiç bir zaman doğruluğundan yana olmadım. Yaşanan duyguları doğru diye aksettirmedim. Sadece zamana ve yöreye göre olanı yazmaya çalıştım. Yeri geldi başardım yeri geldi başaramadım.
İlk başlarda dayanabilirim sandım ama artık aşamıyorum. Ne hevesim kaldı yazmaya ne de ümidim. İğrenç gelen herkesin stres merkezi oldum. Tecavüzü zorbalığı ağız suları akarak okuyanlar bana taş atmaktan geri durmadılar. Herkesin etik ve ahlak kavramı değişir. Ben çok etik bir şey yazdığımı da savunmuyorum. Ama eski Türkiye'de bu yok diyemezsiniz?.
Yaşandı gençler bunlar. Üzgünüm. Kırgınım keşke yaşanmasaydı. Ama yaşandı. Bizzat tanıdıklarım yaşadı bi çok şeyi. Sadece onları aktarmak istedim size. Başaramadım demek ki olmadı. Yazılacak dönem değil ne bileyim... olduramadım.
Yakın çevremin ve burda aldığım geri dönüşler tolere edemeyeceğim sertliğe ulaştı. Allah kahretsin bu düzeni. Bende istemezdim bunları kimseler yaşansın. Kurguda bile yazılsın. Fakat... işte fakatlar var amalar var.
Bu ne acındırma ne de prim kasma. Son duyuru. Okumak isteyenler son kez okusun. Bu cuma günü kaldıracağım kurguyu. Tek isteğim bana küsmeyin. Kızmakta haklısınız ama küsmeyin. Zaten psikolojik olarak çok iyi değilim. Bir de bunu kaldıramam.
Çok özür dilerim. Sizi sevdiğimi bilin yeter.
Tekrar görüşene kadar kendinize iyi bakın 🙏🏻
ŞİMDİ OKUDUĞUN
~ŞÛRÎDE~
General Fiction"Dokunma bana! Dokunma!". "Dokunacağım! Kocam değil misin!". "Değilim! Hiç bir şeyin değilim senin. Anlamadın mı bunu hala?". Ezo duyduklarına aldırmayıp İbrahim'in dudaklarına açlıkla saldırdı. Isırıyor, yalıyor, çekiştiriyordu. İbrahim'in onu itme...
