Ali gerdek odası diye hazırlanan odaya girdi. Karanlıkta yatağın üzerinde oturmuş karısını gördü. Elleri dizlerinde başı önüne eğik durmadan titriyordu.
Bir oyun oynanmıştı ve kaybeden bu odadaki iki kişi olmuştu. Evlenmek zorunda kalmasının yanı sıra bir çocuktan farkı olmayan küçük bir kıza birde bakıcılık yapacaktı. Ceketini çıkarıp tekli kanepenin üzerine fırlattı. Sabaha kadar içmek istiyordu. Mahkum edildiği bu hayattan bir anlığına bile olsa soyutlanmak.
Elleri titreyen kıza kısa bir bakış attı. Bu ucubeyi kadın diye koynuna sokmalarına mı üzülse yoksa bir ömür ona mahkum olmasına mı üzülmeliydi bilemiyordu. Ceketini fırlattığı koltuğun üzerine bu defa o çöktü.
"Sevişeceğimizi mi düşünüyorsun?".
Cevap vermeyeceğini bile bile sorduğu soruya küfretti. Ne zaman ağzından tek bir kelime dökülmüştü ki? Nemrut suratlı kadın buz kütlesi gibi oturmaktan başka ne bilirdi? Eyşan olsa...
Eyşan...
İlk ve tek sevdiği kadın. Düşündükçe kafayı yediği kadın. Yıllar önce onu terkeden kadın. Patronuyla birlikte olan kadın. Ne büyük hataydı onu sevmek.
"Çık odadan!".
Yine bir öfke nöbeti yoldaydı. Boynuna kollarını dolasa gıkı dahi çıkmayacak bir kızdı. Elinde kalsın istemiyordu. Henüz borcunu ödememişti. Katlandığı şeyler vardı. Onların hayatı için girmişti bu davaya.
"Çık!".
Seher daha iki saatlik kocasının gazabına uğramamak için ileri atıldı. Bir an önce çıkmak istiyordu bu odadan. Lakin kapıya varmadan dizleri titremekten onu taşıyamadı ve yere kapaklandı. Kendine hakim olamadan ağzından bir inilti koptu. Bakışları ona dönen kocasına baktı.
Korktu gözlerinden. Gözlerinin beyaz kısmı kızarmıştı sinirden. Mahkum edildiği hayatı onun gibi kabullenememişti. Ona zarar vermesinden korkuyordu. Düştüğü yerde geriye doğru süründü. Kapıya ulaşıp o gelmeden kaçmayı planladı.
"Ne yapıyorsun sen!".
Öfkeli sesi bir kere daha boş odada yankılandığında Seher koluyla yüzünü gizledi. Gelecek darbeyi bekledi.
*
Asla şiddet içeren bir kitap yazmayacağım. Bu alıntıdan bunu anlamanızı istemem. Ön yargılı davranmadan sabırla bekleyin ❤
ŞİMDİ OKUDUĞUN
~ŞÛRÎDE~
General Fiction"Dokunma bana! Dokunma!". "Dokunacağım! Kocam değil misin!". "Değilim! Hiç bir şeyin değilim senin. Anlamadın mı bunu hala?". Ezo duyduklarına aldırmayıp İbrahim'in dudaklarına açlıkla saldırdı. Isırıyor, yalıyor, çekiştiriyordu. İbrahim'in onu itme...
