Finally I've Found You : Redefined Version [COMPLETED]

Chapter 42: Undeniable Doubt

O sige! Nasa ospital si Daniela dahil sa sakit niya sa puso! Eto namang si Charlene naaksidente sa kotse niya! AH! Ang gulo, ang gulo! Promise hindi ko maintindihan! Bakit naman ibinibigay ang ganitong sama ng loob sa akin? (*napaluhod akonsa corridor) B*LLSH*T! Ahh! Ano ba yan? Pero hindi naman ako d*monyo para magpawalang-bahala sa ibang tao, I still have heart, kaya naman ng makaakyat ako sa room nina Daniela ay sinabi ko kay Tita Marian na babalik ako mamayang hapon. Deep inside sinasabi ko sa sarili ko na... Mali ito... Dapat di ko ito ginagawa.. Kasi para ko na ding tatalikuran si Daniela, but I can't let that happen, konsiyensya ko na lang ang bahala sa kahihinatnan ko...

All the way from Sariaya to Manila, nagbiyahe ako papuntang St. Lukes Hospital, just imagine na naka school uniform pa ako at bitbit ko pa ang bag ko, kahit alam ko sa sarili ko na haggard ako still, as i've said, dinadalaw ako ng konsiyensya ko.. Pumunta ako sa room ni Charlene sa 8th Floor under the OB unit, andun ang mga Private Rooms, then ng makapasok ako, bungad sa akin ang boses ng nanay ni Charlene at ng kapatid niya.. "Averone? OMG! Dumating ka? Kumusta ka na?" Niyapos ako ng mahigpit ni Tita while ang ate niya ay inalok ako ng pagkain, pero mas binigyang tuon konsi Charlene na nakahandusay sa kama niyang parang walang kibo.. "Averone? Nag abala ka pa?" Tinanong ko sa kanya kung bakit siya naaksidente.. Sinabi niya na masyadong humaginit ang takbo niya sa highway and ended up banging on a post, sinabi ko sa kanya na mag-ingat siya. Umalis na ako sa Hospital at ako'y nagtatakbo pababa at palanas ng Hospital. Ganti ba ito ng tadhana? Bakit sa akin ipinapasan ang hirap? Proproblemahin ko pa si Charlene while Daniela's condition is not fine? Well ganun din si Charlene pero hindi pa ba ako tatantanan ng mga lentek na ito! Hay gulay!
(*pumara ng bus papuntang Quezon)

Lunch Break na ng mga estudyante sa St. Joseph at ako naman ay umiiwas muna sa mga classmates at schoolmates ko at baka mapagkamalang nag-cutting class ako, Tanging ang barkada lang ang nakakaalam ng lagay ko ngayon kaya sa ngayon, sila pa lang ang nakakaalam ng mga tunay na nangyari, dumaan ako sa palengke para bumili ng prutas for Daniela, at dumiretso na ako sa Hospital, pagpasok ko ng pintuan ay paalis si Tita Marian at aasikasuhin niya ang PhilHealth ni Daniela, so kami ni Daniela ang iwan.. Hindi kami halos nag-iimikan dahil sa nangyari kagabi, pero at the end of the day, sinabi pa din sakin ni Daniela na "Salamat sa tiyaga mo sakin this day" and I thanked her back bigland dumating si Tita Marian at ako'y nagpaalam na..

Ng makauwi ako ng bahay ay bigla akong dumagasa sa kama at natulog na, sa pagod ko, bit-by-bit, nagblur ang paningin ko then it became dark and I passed-out

Paggising ko ay sabay sinilip ko amg mga kapatid ko at wala na sila, when I looked at the time ay 8:30 am na at sobrang late na ako sa klase, may nakita akong letter sa may tabi ng picture frame.. Galing kay Karlene

Letter:
"Kuya, hindi na kita inabala kasi alam kong stress ka sa nangyari kahapon, magpahinga ka na muna at ako na ang bahala sa lahat, nagluto na din ako ng almusal at nakalagay ito sa may ibabaw ng kabinet sa may kusina, Kuya, piece of advice, piliin mo ang tama, kay Ate Daniela ba or kay Ate Charlene? Alam ko na kasi nakausap ako ng barkada at ikinuwento lahat lahat.. Sorru kuya, just take a rest"

Ng mabasa ko ang sulat ni Karlene.. Damn.. Nakakatuwa pero lambot na lambot pa din ako sa nangyari, feeling ko, pinapapili na ng kapalaran ang puso ko..

Pagkatapos kong maglinis ng katawan ay naisipan kong makipagSkype kina Mama o Papa pero inactive sila kahit sa FB, offline sila.. So buong maghapon nakatambay ako sa bahay, soundtrip, kain at iniisip ko ang problema ko.. Super-duper nakaka t*nga..

Bandang Lunch Break ay may kumatok sa pintuan, nakinig ko ang boses ni Derrick at ng barkada kaya pinatuloy ko sila, binigyan nila ako ng ilang pagkain para naman daw pampaiwas stress, sinabi ng barkada na medyo OK na si Daniela pero under inservation pa, I'm glad to hear that, pero umentrada si Gerlie na "SO MAY GOOD NEWS! BALDADO NA SI CHARLENE?" Lahat kami'y napatingin sa kanya pero sinabi ko na she's a reckless driver (real talk) but I have a feeling na meron pinaplano si Charlene.. I'm sure of it.. Talagang-talaga.. I doubt na talagang parang wala lang kay Charlene ang pagbabalik niya, let's just seek some time to discover..