Finally I've Found You : Redefined Version [COMPLETED]

Chapter 8: Miscommunication

I was numb that time, hindi ko ma imagine ang sarili ko noong time na iyon, apparently, wala akong maramdaman yung para akong nananaginip ng gising, yung ang nararamdaman ko ay pagod, hindi ko naman ito nararanasan dati ah? Bakit malimit akong manghina? Bakit.... Bakit... Patuloy na nanalaytay sa isip ko habang ako'y malapit ng gumising. Suddenly I've heard a commotion, nagising akong bigla dahil akala ko'y may sunog o di kaya naman ay may nag aaway sa labas, pero mga kapatid ko pala na ginigising ako, sabi nila "Kuya! kuya! Gising ka na! Kuya 6:30 na! Andyan na ang service namin aalis na kami!". Napatalon ako sa kama at sabay karipas ng takbo sa kusina at pinagbaon ko man lamang kahit mamom na binili ko sa kanila at hindi na ako nakapagluto ng almusal sa amin, dali-dali na dim ang pagkilos ko, gaya na nga man lamang ng pagiinit ko ng tubig sa takure. Nanganganda-tapon pa kamamadali at kapos na ako sa oras, tapos naligo na ako ng malamig na tubig para makahabol sa oras, alas, nakaabot naman ako, kaya sabay takbo na ako papuntang school.

Nagkaroon ng promo ng globe sa school namin, maraming mga estudyante ang nagpaload at bumili ng sim card. Ako naman ay nagpaload ng sim kasama ang aking love adviser and schoolmate na si Fuzzy Magnaye. Nang magbuklat ako ng accounts ko sa Social Media ay wala man lamang akong notifications about kay ICEQUEEN, madalang na madalang na siyang magchat at mag message sa akin simula nung nalaman niya na nagworking student ako, baka sa isip niya'y ayaw na muna akong maistorbo kaya ganun, but deep inside, iniisip ko din na baka nagtampo siya sa akin dahil hindi na ako malimit mag open ng mga Social Media ko or di kaya'y minsan ko lamang mapansin ang mga messages niya, sabi nga ni Fuzzy, "Let her have some time to decide, occasionally, baka naman busy din siya?". I take her words at baka nga pareho lang kaming busy kaya ganon.

Nagdaan ang mga araw, buwan, at linggo, ni isang message kay ICEQUEEN ay wala akong natanggap, dati-rati naman ay wala ni isang araw na hindi niya nakaligtaang mag message kahit man lamang na "HI","HELLO","Musta ka na?". I'm starting to think na baka nga sinukuan na niya ako, every mind set of a long-distance FRIENDSHIP is "I can't walk miles away while missing you". Alam kong, kahit mahirap na malayo kami sa isa't-isa ay hindi ako sumuko, i'm also hoping that hindi din niya ako susukuan, but now, I'm worried.

Nagdaan ang mga quizzes,periodicals at tests, ni anino niya sa Inbox ko ay wala, she really gave up on me, pinagtangkaan ko din siyang i-block or i-unfriend, because, I'm falling for her, hindi bilang mahal ko, kundi tao na lumapit to understand me and I can't afford to lose someone like her, nawala na sa akin si Charlene, nawala ang babaeng pinakamamahal ko noon, pero sana, wag niya akong pahirapan ng ganito ngayon.