After naming mag-away nina Paul at Charlene sa bahay, medyo nagkaroon ng mataas na tensyon saaming apat kaya naman kinailangang mag cool-off muna namin.. Sinabi sa akin ni Daniela na pag nakahanap ulit siya ng pagkakataong malusutan si Paul at pupuntahan niya ako... Pero sinabi ko na masyado pang mainit ang tensyon sa pag-itan namin.. Kapag lumamig-lamig na ang pagkakataon ay saka nalang kami magkita. Pero sa ngayon ay hindi pa pwede, Habang hawak pa din ako ni Charlene sa leeg ay hindi ko ito mabibitawan sapagkat pinanghahawakan ko ang relasyon namin ni Charlene, para hindi din masira ang pangalan namin sa company at hindi maging issue sa media.. Kailangan muna naming mag-leave ng ilang linggo.. Mas maigi na itong ganitong setup kaysa naman sa magpang-abot pa kami ng parang palaging may tumatamang kidlat sa aming mga mata.. Hayyy..
(*pumasok si Joanna sa Office ko)
"Sir Averone, eto na po yung lahat ng reports for the last 3 months, may kailangan pa po ba kayo Sir?" Pambungad sakin ni Joanna... "Ikuha mo ako ng Wine sa Fridge..." Sagot kong stressful sakanya.. Napatango siya ng walang imik at kinuha niya ako ng Wine, pero nilaklak ko ito agad pagkabigay na pagkabigay niya at humihingi ako ng panibago.. Himawakan niya ang wine glass ko at sinabing, "Sir, Tama na po, palago nalang po kayong naglalasing eh" sagot niyang medyo caring sakin... Kaya naman tinanong ko siya ng "Joanna, have you ever experienced na masaktan?" Sinagot ako ni Joanna ng :
"Opo naman Sir, dalawang beses na din po, kaso mas masakit po nung una kong pinagdaanan kasi para po bang nung bumalik yung una ko dun naman sa present ko ay napakasakit tingnan na palagi nalang nauuwi sa suntukan yung dalawa, kaya ako na ang nag sacrifice para sa kanila.. Para matigil na.. Pero nagsisi po ako Sir, dapat po hindi ko sila binitawan, pero yung case niyo po Sir ay maaayos pa.. Kayo po ni Ma'am Daniela, ni Ma'am Charlene at ni Sir Paul.. It's never to late!"
Nagkaroon ako ng panibagong pag-asa sa mga sinabi niya, tama si Joanna, hindi pa huli ang lahat to correct our mistakes... Nagpasalamat naman ako kay Joanna at saka tuluyan na siyang lumabas ng Office ko..
(AFTER 3 DAYS)
"HELL NO AVERONE!" Sigaw ni Charlene ng makitang nag-iimpake na ako ng gamit... Mag out of town ako para makaiwas sa gulo nila... "OH NO YOU'RE STAYING IN OUR HOUSE!, YOU'RE NOT GOING TO DANIELA EVER AGAAAAAIN!!!" Kaya naman sa sobra kong inis ay ibinagsak ko ang suitcase ko at sinabing "TAMA NA! SAWANG-SAWA NA AKO SA MGA PUTAK MO! YOU ARE SO WEIRD! SO PARANOID! I'M MOVIN' ON" sigaw ko kay Charlene, Kaya naman hinatak ko na ang suitcase ko at ilang hand-carries at ako'y mag out of town muna saglit.. Kaya naman ipinabuhat ko na sa guard at mga maids ang mga gamit ko na inilagay sa kotse ko then i'll go! Pero wala namang ginawa si Charlene kundi habulin ng habulin ang kotse ko.. Kaya naman para di niya ako masundan, kinuha ko na ang susi ng kotse niya para maiwas ang pagbubuntot sa akin..
Balak ko munang pumunta sa Bahay nina Mama at Papa sa Manila Sollaine Village, Pasay City.. At doon muna ako pansamantalang nag-stay muna ako kina Mama at Papa.. Pagdating ko sa bahay nila ay agad nila akong sinalubong ng Yapos while i handed them some pasalubong.. Tinanong ko kung kumusta sina Karlene at Armin pero sinabi ni Mama na nag-ibang bansa sila.. Si Zandry naman ay nasa Italy para sa inaasest niyang Fashion Event at si RyanWillie naman na patuloy nag-aaral sa Seminaryo.. So kaming tatlong ay masayang nagku-kwentuhan at nag Ja-jamming.. Pero mamaya ay namaalam na muna ako sa kanila na ako'y gagawa ng ilang reports para sa company at sila naman ay nagluluto ng Dinner....
Tinawag na ako ni Mama at Papa at niyaya na akong mag dinner, masaya kaming nag kukwentuhan sa mga buhay-buhay namin habang ninanamnam ang napakasarap na luto ni Mama.. MMMM! Hehehe.. Then matapos naming makapag-ayos at makapagligpit ng pinangainan ay pumunta kami sa backyars para magpalamig at pagmasdan ang mga bituin... Pero nagulat ako ng biglang may Tinanong si Mama sa akin..
BINABASA MO ANG
Finally I've Found You : Redefined Version [COMPLETED]
Romance"Sa Simula, what i've thought is that life is like a sheet of paper, kapag walang sinusulat, walang laman ang bawat pahina, ibig sabihin, tumitigil ang mundo mo, tumitigil ang buhay mo. I just need someone to fill the paper of my life for it to move...