(AFTER ONE WEEK)
Pinagpatuloy ko ang aking mga schedules sa school at sa bahay, masyado ko nang pinapabayaan ang mga dapat kong gawin, pero maganda ang nabalitaan ko galing kay Tita Marian, lalabas na si Daniela sa Hospital, masyado pa kasi mahina ang puso ni Daniela kaya hindi na muna siya minadaling lumabas.. So after ng klase ay dumiretso kami ng barkada sa Hospial at sinundo sina Daniela. I'm surprised na.. Back to normal na si Daniela.. She's happy again, kaya naman ako'y masayang masaya, pero deep inside, nakokonsiyensya pa din ako kay Charlene sa lagay niya, pero ayaw ko nang gambalain pa ang nararamdaman ni Daniela.. Ayoko, Ayoko na
(*nagring ang cellphone ko)
Nang tingnan ko ang cellphone ko, it's Charlene who's calling, pero alam kong kamag-anak niya ito.. Pero ganunpaman ay sinagot ko ang phone ko, and its Charlene's mom, sinabi niya na okay na siya at nakalabas na ng Hospital, bumisita naman daw ako, she missed me, napatingin ako kay Daniela at para bang naaawa ako, pero bilang respeto sa nanay niya ay pupuntahan ko.. Pero hindi ngayon...
(KINABUKASAN)
Tumawag ulit si Charlene, Jusmio, parang di galing sa aksidente eh, so sinabi niya, apparently, Ate niya, ba pumunta ako bukas para sa birthday niya.. So bilang respeto, I have to say YES! (*binaba na ang cellphone). Napaupo ako sa naiisip ko, baka mamaya naman ay ikasama pa ito ng relasyon namin ni Daniela, baka mamaya, mawala si Daniela sa buhay ko, at hindi ko makakaya yun! Hindi!
(*Kinuhit ako ni Karlene)
"Kuya! Ano nanaman ba iyan?" Tanong na ata ni Karlene, sinabi ko na iniisip ko ang kakahinatnan ng relasyon namin ni Daniela kapag pinagpatuloy ko pa ang ugnayan ko kay Charlene , sinabi ni Karlene na putulin ko na ang ugnayan ko, pag nakita ko siya EDI MAKITA,'DI WAG PANSININ, pero maaari ba yun? Eh yung tao na ang masyadong pushy? Pero sige, bilang tanda ng pag-aklas ko kay Charlene, gagawin ko.. Para sa amin ni Daniela...
Pinuntahan ko si Daniela sa bahay nila para makausap, pinapasok ako ni Tita Marian, nakaupo siya sa sofa nila at nanonood ng TV, hinayaan niya kaming dalawang mag-usap at pumasok si Tita Marian para makausap ang client niya , well, for our privacy nadin..
Sinabi ko kay Daniela na wag siyang magagalit, at nag-OO na siya, sinabi ko na personal tumawag sa akin ang Ate at Nanay ni Charlene na pumunta ako sa Birthday Party niya bukas, tutal sabado, walang pasok, sinabi ni Daniela na "OK, I Trust You, Mahal kita" I kissed her Good Bye at umalis na ako without another Word.
(DANIELA'S POV)
Pagkaalis ni Averone sa bahay, halos di ako nakahinga dahil sa narinig ko, PUPUNTA SIYA KINA CHARLENE!!!?? Ako'y walang habas padin na nagdududa sa babaeng yun sa pakay niya kay Averone, baka mamaya aagawin niya sa akin si Averone, pero infairness, matagal siyang hindi nagparamdam simula nung hinalikan ni Kiri si Averone ah.. Hmph.. I have a feeling.. There's wrong, and I need to watch that out..
(CHARLENE'S POV)
Ok, It's been a while ng marecover ako sa accident, Gosh, puro peklat ako sa braso, swerte nalang wala sa face, anyways, my party will me a Bar-ish style, kaya We will jive overnight sa bahay namin sa Ayala Estates, sinabi ko na sa Condo unit ko na muna sila mag-stay because, they don't want destructive noises, anyways, nakapag-bonding nanaman kami kanina with my Family sa Isang Italian Resturant so.. This Night is Friends night.. Natawagan ko na si Averone kanina.. I really hope he'll come.. (*kinuhit ni Patricia) "UY CHAR! Yung Prince Charming mo ba? Pupunta?" Tanong niyang para bang atat.. Sinabi kong hindi ko alam. Pero I really hope. Sana.. Sana.. Dumating si Av..
(AVERONE'S POV)
(*Nagring ang cellphone ko)
Nagising ako sa ringtone ng cellphone ko.. At ng makita ko ang caller, it's Charlene, then naalala ko nga pala na it's her birthday, at pinapapunta ako dun, kaya naman nagmadali na ako at biyaheng Manila pa yon, so nagayos na ako at naghanda ng gamit, sinabi ko kina Karlene na madali lang ito at pupunta ako kina Charlene, kabilin-bilinan nina Tita.. Sinabi ni Karlene na siya na daw bahala sa bahay at ako'y tuluyan ng umalis..
BINABASA MO ANG
Finally I've Found You : Redefined Version [COMPLETED]
عاطفية"Sa Simula, what i've thought is that life is like a sheet of paper, kapag walang sinusulat, walang laman ang bawat pahina, ibig sabihin, tumitigil ang mundo mo, tumitigil ang buhay mo. I just need someone to fill the paper of my life for it to move...