Zonder Jou.

Forever together.

2 jaar later.

"Je straalt maschAllah!". Zei Mona. Ik glimlachte en werd as usual helemaal rood. "Ik ben zo nerveus!". Zei ik zuchtend. "Doe normaal man! Je ziet er hartstikke goed uit". Zei ze. Ik glimlachte en pakte haar hand. "Ik kan het niet geloven weet je dat?". Zei ik. Mona knikte. "Ik weet alles schat." We giechelde als kleine kinderen en ze haalde nog één keer de styltang door mijn haren. "Laten we gaan, je weet hoe ongeduldig Soufian kan zijn". Zei mona. We moesten hard lachen en ik liep de slaapkamer uit. "Wowww je ziet er fantastisch uit nichtje!!". Zeiden mijn tantes in koor. Ik meende zelfs een toon van emotie te horen. We knuffelde elkaar en liepen samen naar de huiskamer die mijn tantes en ik gisteren tot laat in de nacht versierde. "Ok, ik moet nu gaan mama ophalen enz. Zie je zo". Zei Mona en ze kuste me gedag. "Vandaag gaat Assia verloven met haar prins". Ik voelde twee stevige armen om me heen en keek naar de twee grote bruine ogen van Zaki. Zaki die onderhand met zijn veertienjarige leeftijd langer als mij was geworden in twee jaar tijd! Ik hieldt zijn handen stevig vast en hij omhelsde me innig. "Waar is mama?". Zei zaki. Ik keek hem aan en trok mijn schouders op. "Ik weet het niet." Reageerde ik kortaf. Zaki humde en liep naar zijn neven.

In twee jaar tijd is er zoveel veranderd. Ma moest verplicht naar een instelling omdat haar geestelijke gezondheid achteruit ging. Gelukkig heeft ze wat vooruitgang geboekt maar ze sloot zich uit schaamde wel af van de buitenwereld. Waaronder ons. Haar kinderen. En dat nam ik haar kwalijk. Dat je jezelf dood wilt hebben snapte ik al niet, maar dat je een kans hebt gekregen en die poging mislukt is gelukkig en daarna nog jezelf afsloot van je kinderen. Daar kon ik niet tegen. Wees verantwoordelijk voor een keer. Tante yousra heeft ons gelukkig opgevangen en mochten bij haar blijven. Ik heb mijn diploma gehaald met uitstekende cijfers en zit nu op een andere school samen met Soufian! Soufian mijn schatje, mijn liefde. Wat hou ik van hem. Hij was geen seconde van mijn zijde afgeweken. Zodoende leerde ik de rest van de familie kennen en andersom ook. Ik stelde hem voor aan mijn tantes omdat wij juist iets serieus hadden. Zo serieus dat hij écht officieel samen wilde zijn met mij en mijn hand heeft gevraagd. Het was een bizar en emotionele dag. Mama was erbij, ze begon meteen met verhalen zoals je bent te jong blablabla. Maar ma zat nu ook niet in de positie huwelijks advies te geven na wat zij allemaal moest doorstaan en nog steeds. Soufian wilde mij, en ik wilde hem. Hij was mijn soulmate. Ik was net 18 geworden en hij 19. Natuurlijk waren we jong, maar we zouden pas over twee jaar trouwen hadden we elkaar beloofd. Hij was dan 21 en ik 20 jaar. Maar verloven zouden we hoe dan ook doen en die dag brak aan!

Ik had weer goed contact met de familie van mijn vader en ik merkte wat ik allemaal gemist had. De familie van papa was altijd zo gul en gastvrij en ik kon niet geloven dat die hufter dit van ons afgepakt had al die jaren. Ik weet dat mijn ooms ontzettend boos waren op mijn moeder aangezien ze alles wat van pa was overgezet had op hem, maar met de tijd leken ze haar te vergeven. Ik snapte alleen niet waarom mama zo moeilijk deed. Ze zou dankbaar moeten zijn dat wij goed opgevangen waren destijds. Dat tante Yousra had gestreden voor ons in plaats dat we bij pleeggezinnen terrecht zouden komen. Ma dacht daar totaal niet aan en dat was de verantwoordelijkheid die mama miste. Ze is nooit verantwoordelijk geweest... nooit. Maar ik liet mijn dag niet verpesten door alle ellende van toen. Ik zou willens en wetens alle ellende begraven en me opmaken voor de toekomst. Samen met mijn liefde, Soufian. We hadden heuse plannen. Een huisje zochten we al wat moeilijk ging, maar we zouden er komen. Al woonde ik met hem in een container, boeiend, ik was samen met hem en dat was belangrijk voor mij.

Onze verlovingsdag was magisch. Ik bleef maar naar de ring kijken en Soufian moest er steeds om lachen. "Je doet nu net alsof het een dure diamant is." Peste hij me tussendoor. Ik haalde mijn schouders op. "Maakt me niks uit. Al is het een paperclip die je opgevouwen hebt tot een ring. Ik heb m van jou gehad". Zei ik. Soufian glimlachte en kneep lichtjes in mijn hand. Hij was veranderd. Hij had een baardje laten staan, en zag er mannelijker uit als twee jaar terug. Men, ik begon deze jongen elke dag knapper en knapper te vinden. Ik had een witte jurkje aan en mijn lichtbruine haren had Mona gestyled. Ik had lichtjes make up op en nude kleurige pumps. We maakte samen wat foto's en gingen eten uiteindelijk.