Zonder Jou.

Secrets 2.0

Ze huilde tranen met tuiten. Diep beschaamd hing haar hoofd voorover terwijl haar blonde lokken mee hingen. Ik had geen medelijden. Walid had gelijk. Ze voerde iets uit in haar schild en nu vielen alle puzzelstukjes in elkaar. Ik vond het al vreemd dat ze me pushte om buiten de deur te lunchen terwijl ze onderhand al haar snode plannen aan het bewerkstellen was. Al die keren dat tegenpartijen een stapje voor waren als ons. Hamdoulilah lukte het ons altijd te winnen, maar het had ook verkeerd kunnen gaan. Ze heeft het kantoor verraden, en ons. Walid had gewoon gelijk.

"Waarom?". Vroeg Karim die in alle staten was. Ze zei geen woord. Dat kon ze niet. Wilde ze ook niet. Totdat er een advocaat ingelicht werd. "Me kantoor uit. Ik wil je hier nooit meer zien en hiervoor ga je boeten." Zei Karim.

Ze sjokte letterlijk de deur uit. Ik schudde mijn hoofd en kon het miezerige wanhoop aan vlees niet voor me zien. Ik heb haar notabene in mijn huis gehad. "En nu?". Vroeg ik. Karim keek me aan. "Ik ga aangifte doen en dit meenemen." Zei hij. Hij pakte het minuscule microfoontje en stopte het in een zakje.

Voordat we gisteren echt de politie wilde bellen fluisterde Karim dat ik dat toch niet moest doen. We dachten na en tegelijk keken we elkaar aan. Langzaam deden we deur dicht en liepen we naar zijn kantoor. Zwijgzaam en rustig zochten we alle hoeken en gaten af in zijn kantoor en na een uur... bingo. Achter een kast waar ze wist dat Karim nooit kwam zagen we het rode lichtje weer. En jawel, precies zo eentje als in mijn kantoor. Langzaam liepen we het gebouw uit en keken we elkaar in shock aan. "Walid had me voor haar gewaarschuwd vandaag. Net alsof hij aanvoelde dat er iets stond te gebeuren." Zei ik tegen Karim. "Hoe bedoel je?". Zei karim. Ik vertelde hem wat Walid zei. Het enige wat Karim deed was zijn ogen sluiten. Net alsof hij bijna spijt had dat hij walid had laten gaan..

We spraken af dat we morgen, dus vandaag Priscilla op heterdaad zouden betrappen. En dat gebeurde. Karim fixte snel het microfoontje terug onder haar bureau maar zodanig alsof je het bijna zag. Net alsof het bijna losliet. En hij installeerde gauw een camera in het kantoor. Maar een piepkleine die precies op onze bureau's gericht was. En ja hoor, ik moest broodjes halen bij de koffietent om 13:00 uur en Priscilla stond meteen op om het microfoontje goed te zetten. Kijkend om haar heen en snel ging ze weer zitten. Op dat moment was ik geen broodjes halen maar op het kantoor van Karim. Hij, ik en nog iemand van de afdeling met met walging stond te kijken.

Op dat moment liep karim het kantoor binnen en confronteerde hij haar...

"Ik ga naar de politie, je kan naar huis als je wilt. Het was best heftig allemaal." Zei hij. Ik schudde mijn hoofd. "Ga maar. Ik regel het wel." Zei ik. Karim glimlachte. "Tja, dat moet voortaan maar zo. Its just you and me Assia." Zei hij. Hij liep weg en ik keek hem na. De manier hoe hij dat zei. Het zorgde ergens voor waar ik mijn vinger niet op kon leggen..

Met een glimlach liep ik naar binnen en wilde ik walid bellen. Ik wilde hem bedanken en tegelijk gelijk geven over Priscilla. Maar,.. ik deed het niet. Walid was verder gegaan. Ik staarde naar zijn naam en besloot hem definitief te verwijderen uit mijn contacten. Ik regelde uiteindelijk alle zaken en afspraken. Sommige moesten verplaatst worden en sommige konden meteen afgehandeld worden. Alle notulen heb ik nagekeken en uiteindelijk pakte ik ook Priscilla haar werk erbij. Ze liep lichtjaren achter met haar werk, maar goed als je onderhand bezig was met verschrikkelijke praktijken heb je daar ook geen tijd voor. Dus begon ik ook aan haar werk. Het was tien uur in de avond toen ik helemaal klaar was.

Sommige collega's spoorde me aan naar huis te gaan maar ik wilde door. Het was donker en ineens hoorde ik een geluid. Mijn kantoor was het enige waar licht scheen en voor de rest was het pikkedonker. Ik keek dus op en weer hoorde ik het geluid. Ik kreeg ineens een vreemd gevoel en stond langzaam op. Ik moest denken aan mijn stiefvader Mimoun. Is hij me gevolgd? Want die trauma's vergaan nooit. Straks is ie boos omdat Zaki toch onze kant koos. Of is het de vriend van Priscilla? Die even zijn wraak kwam halen omdat we zijn liefje betrapt hebben. We kwamen er overgings ook nog achter dat hij betrokken was.

De dag dat we op bezoek bij Priscilla waren, haar zogenaamde 'feestje' kwam haar vriend alles plaatsen. Ze gaf hem haar sleutel en code. Het was perfect timing. Weer hoorde ik een geluid en zag ik een gedaante staan achter de deur. Shit.. wie is dat?? Ik werd nu echt bang en voelde mijn hart bonken. Hij trok hard aan de deur en toetste wat in. Ineens gingen alle lichten aan en het alarm af. Ik hapte naar lucht en zag ineens Karim binnenkomen. Snel toetste hij een code in en alles was ineens muisstil.

"Oh heb ik je laten schrikken?". Zei hij. Ik keek hem aan en kon hem wel wurgen. "Wat doe je hier nog?". Zei hij met een verbaasde gezicht. Ok, nu kon ik hem wel vermoorden. Ik schudde mijn hoofd en keek hem aan. "Hoe was het bij de politie." Zei ik. "Geweldig voor ons, minder voor Priscilla en die zwabber van haar vriend." Zei hij. "Maar serieus wat doe je hier nog? Het is over tienen." Zei hij.

"Ik eh.. heb alles afgehandeld." Zei ik ineens gapend. "Alles?". Keek Karim vreemd op. "Ja, van jou ook en van Priscilla. Die had zoveel werk staan. Niet normaal." Zei ik. Karim keek me aan en schudde zijn hoofd. "Jij beste Assia, bent onmisbaar." Zei hij. Ik keek weg en glimlachte. "Nu ga ik naar huis, wat doe jij hier?". Zei ik. "Tja, ik ben net klaar bij de politie. Ze hadden vragen en alles moest gehoord en uitgezocht worden. Er is afluisterapparatuur in beslag genomen ook dus ja, duurde even allemaal. Dus ik dacht ik kom even mijn werk weer hervatten." Zei hij.

"Is niet nodig. Al gebeurt." Zei ik weer gapend. "Je bent een reddende engel en weet je, ik bedacht me iets. Er was een reden dat je Walid gisteren tegen kwam." Zei hij. Ik knikte. "Maar dat was nog geen reden om te verliezen." Zei hij. Ik moest lachen en schudde mijn hoofd. "Ik ga Karim. Welterusten en tot morgen." Zei ik.

"Heb je al gegeten?". Zei hij. Ik keek hem aan en gek genoeg niet nee. Ik schudde mijn hoofd. Op dat moment keek hij naar mijn hand. "Je.. ring. Je hebt m afgedaan." Zei hij. Ik keek naar mijn handen en naar hem. "Ja..". Zei ik. Karim keek op. "Eh.. zullen we ergens eten? Ik heb zelf ook nog niks gegeten." Zei hij. Ik schudde mijn hoofd. "Ik moet morgen vroeg op." Zei ik. "Begin maar later, je hebt het verdiend. Of weet je neem morgen een vrije dag." Zei hij. Ik keek hem aan. "Echt??". Zei ik. Karim moest lachen. "Nu doe je net alsof ik een monster ben." Zei hij. "Ja echt.. je hebt alles geregeld en ik redt het morgen wel." Zei hij.

Op dat moment keek ik hem aan. "Nee. Ik ben er morgen. Its just you and me, weet je nog?". Zei ik met een knipoog. Karim keek me aan en glimlachte. "Jalah naar huis jij voordat ik je nog moet dragen naar huis.". Zei hij. Ik lachte en keek hem aan. "Tot morgen Karim."