Zonder Jou.

Always tell the truth, even if it hurts.

"Misschien ga ik wel mee naar Canada voor een mini vakantie. Ik heb het hard nodig, maar.. het is nu hectisch op kantoor. We zijn nu gelukkig met z'n drieën maar toch is het niet verstandig om op korte termijn te gaan. En Amira.. laten we dit stap voor stap doen. Ik wil ook dat niemand hier lucht van krijgt. Mijn werk al helemaal niet. Vind je dat ok?" Amira keek me aan en knikte lichtjes. "Hoe komt het dat je.. toch iets wil beginnen? Ons laatste gesprek verliep niet echt lekker soepel". Zei ze.

Ik glimlachte en dacht aan de wens van mama. Maar goed daar ga ik haar nu niet mee lastig vallen. "Misschien omdat het tijd voor mij is,.. ons? Huisje, boompje en wie weet wat nog meer?". Zei bloosde en ik pakte haar hand. Het gekke is dat er totaal 'nog' geen gevoel zat bij de woorden die ik zojuist zei. Alsof het niet gemeend was, maar ik wilde het proberen. Wie weet zou Amira er zich voor de honderd procent erin storten, ik weliswaar ook maar toch blijf ik het spannend vinden in mijn achterhoofd.

Want ik kan nu wel een relatie beginnen met deze prachtige dame, hoe moet het als ze over twee weken terug gaat naar Canada? Lange afstand relaties hebben me nooit iets goeds gedaan. Ik leerde een dame in New York kennen. We waren verliefd en wilde echt iets beginnen maar wat hieldt ons tegen? De afstand. Ik denk dat, dat ook de hoofdreden is waarom ik Amira nooit echt een kans gaf. "Laten we gaan." Zei ik. Ze knikte en voordat we mijn kantoor uitliepen lieten we elkaars handen los.

In de verte zag ik Assia zitten. Walid heb ik weer terug gehaald want hoe je het ook bekijkt, hij is gewoon een goede aanwinst. Maakte ik me zorgen over een relatie tussen hem en Assia? Eerlijk gezegd, ja. Assia verklaarde mij pas geleden nog de liefde. Eigenlijk was ik stomverbaasd. Assia liet nooit echt blijken dat ze een oogje op me had. Maar toen moest ik aan de woorden van Priscilla denken. Maar goed, Priscilla is nu geen betrouwbare bron. Dat bleek na haar walgelijke actie..

Na onze lunch is Amira weg gegaan en ben ik terug naar kantoor gereden. Ik had wat afspraken staan en handelde deze af. Toen ik daarmee klaar was pakte ik wat mappen om naar de kantoor van Assia en Walid te gaan. Walid was er niet en Assia was aan de telefoon. Ze keek me aan en keek snel weg. Na een volle minuut was ze nog steeds bezig met praten en legde ik de mappen met een note op haar tafel en die van Walid.

"Wat is hiermee?". Zei ze. "Oh je bent al klaar." Zei ik terwijl ik me naar haar omdraaide. "Even nakijken, zes ogen maken veel verschil dan twee." Zei ik. Ze knikte en pakte de mappen en begon ze door te nemen. "Assia..". Zei ik. Ze keek op. "Je vind het toch niet erg dat ik walid heb terug gevraagd? Wellicht had ik dat moeten overleggen." Zei ik. Ze keek me aan en schudde haar hoofd. "Nee, het is niet erg. Juist gezellig." Zei ze. "Oh gezellig." Zei ik.

"Ja?". Antwoorde ze. Ik knikte lichtjes. "Als het maar niet te gezellig wordt". Zei ik met een knipoog. "Wat dan?". Zei ze. Ik keek haar aan en glimlachte. "Niet zo opgefokt doen, het was maar een grapje." Zei ik. Ze keek echter serieus. Ik liep naar de deur en deed hem dicht. "Zit je er nog steeds mee?". Zei ik. "Waarmee?" Vroeg ze. Ik keek serieus verbaast. "Dat van gisteren." Zei ik. Ze moet het toch wel weten waarover ik het had?

Assia glimlachte. "Nee hoor, het is wat het is." Zei ze. Ik keek vreemd. "Ik wens jou en Amira alle geluk toe." Zei ze ineens. Ik keek haar aan. Wat? Hoe?!

"Wat bedoel je?". Zei ik zachtjes. "Je praat nogal hard met de deur van je kantoor open. Daar konden mijn oren niks aan doen." Zei ze. Ze heeft ons gehoord?? "Was je ons aan het afluisteren?". Zei ik nogal boos. "Dat was niet nodig, ik ging koffie halen maar jouw stem was ook niet bepaald zachtjes." Zei ze.

"Shit..." Zei ik. "Ironisch, ik verklaarde je gisteren de liefde en je kon het niet aan omdat je in de rouw zat, maar vandaag deed je hetzelfde bij iemand anders." Zei Assia. Ze werd een beetje rood en het was begrijpelijk. "Ja.. dat is een heel lang verhaal." Zei ik. "Dat zal vast wel, ik moet verder." Zei ze. "Het ligt niet aan jou Assia. Het ligt aan iets anders". Zei ik.

Assia legde de mappen neer en keek me aan. "Karim, het interesseert me niet waar het aan lag." Zei ze. "Jawel, misschien dat je er anders tegen aan gaat kijken." Zei ik. Assia schudde haar hoofd. "Het was de wens van mijn vader dat ik met Amira zou trouwen. Ik heb heel lang die boot afgehouden en dat lukte. Vooral toen ik Diyana leerde kennen. Toen dat op de klippen liep zag mijn moeder schoon kans. Amira kwam hiernaartoe, want ze had zelf ook een break nodig. Ze hoorde van mij en Diyana en ze steunde mij enorm. Ma was één en al vrolijkheid als ze haar zag. Ze wilde dat ik echt met Amira zou trouwen. Dat was haar wens. Ik werd soms boos op mijn moeder. Maar toen ze overleed was dat alles wat ik had haar wens. En ergens wilde ik dat waarmaken voor haar. Voor ma." Zei ik.

"Wilde?" Zei Assia. Ik keek haar aan en knikte. "Wat wil je nu precies zelf Karim?". Zei Assia. Ik stak mijn handen in mijn zakken en keek haar aan. "Wil je dat echt weten?". Assia knikte. Ik zweeg even en liep naar het raam. "Jou." Zei ik toen. En dat was ook zo. Bij Amira kreeg ik absoluut geen prikkels en gevoelens als ik dat bij Assia had. Toen ik haar gisteren in mijn armen sloot helemaal. Ik wilde haar letterlijk meenemen naar huis. "Mij?". Zei ze. Ik draaide me om naar haar.

"Ja. Jij." Zei ik. Assia keek me aan en snel weg. We zwegen even. "Ik weet hoe moeilijk je het hebt gehad de laatste jaren. Hoe sterk je daaruit bent gekomen is bijzonder. Ik hou van sterke vrouwen, die weten wat ze willen. Jij, assia,.. bent in mijn ogen het complete plaatje." Zei ik. "Je was gisteren zo eerlijk tegen mij en gooide je verlangen en gevoelens eruit, nu ben ik dat ook tegen jou." Zei ik. Ze keek me aan en werd rood. "Maar... je wens Karim? Of die van je moeder?". Vroeg ze. Ik schudde mijn hoofd. "Dat is het Assia. Ik kan niet met jou zijn om die reden." Zei ik.

Assia keek me aan en haar ogen werden ietwat vochtig. Ze schudde haar hoofd en liep snel het kantoor uit. "Assia!". Riep ik. Maar dat had geen nut. Ze liep rechtstreeks het gebouw uit. Ik wilde haar achterna rennen maar zou ik het dan niet alleen maar erger maken?