Zonder Jou.

Genoeg is genoeg!

Ik opende voorzichtig mijn ogen en trok helemaal stijf van de pijn. Ik dacht aan gisterenavond en ik moet met Zaki in slaap gevallen zijn. Vluchtig keek ik naast me en zag ik dat het plekje waar hij lag leeg was. Hoe laat was het eigenlijk? Ik kwam voorzichtig overeind en legde meteen een hand op mijn voorhoofd. Ik had barstende hoofdpijn en zag in de spiegel de schade van gisteren. Alles was blauwer en paarser en opgezwollen. Ja, hij had zich uitgeleefd. Ik pakte het wekkertje op en zag dat het nog erg vroeg was. Het was zaterdag en ik zou niets liever willen dan verder slapen, maar dat gaat me niet lukken. Niet van de pijn in ieder geval. Ik moet iets gebroken of gekneusd hebben gisteren, dit kan niet goed zijn. Ik tilde lichtjes mijn arm op en stond stijf van de pijn. Maar zoals gewoonlijk was het weer slikken geblazen en waggelde ik voorzichtig uit bed.

In de keuken trof ik Zaki aan die bezig was een boterham te smeren. 'Hé vroege vogel zal ik je helpen?'. Zei ik. 'Het gaat wel'. Antwoordde hij. Langzaam smeerde hij z'n boterham en pakte een bordje voor mij erbij. Ik moest lachen en tegelijkertijd werd ik emotioneel. Hij wordt zo snel groot, wat ik absoluut fijn vond. Maar nu zit hij in een fase dat hij alle ellende mee krijgt. Ik hoopte en bad op mijn blote knieën dat het hem op latere leeftijd niet zou schaden. Mijn stiefvader komt uit een gezin waarvan de helft of vast zat, of gewoonweg het verkeerde pad opgeslagen waren. Hij was een uitzondering zei ma altijd. Alsjeblieft zeg, als je hem een uitzondering noemt ben je wel heel blind. Dat mompelde ik dan maar in mezelf, want owee als je het hardop zegt. Ik zocht altijd de reden waarom ma voor hem gevallen was. Hij was werkloos toen ze trouwde, dat weet ik nog. Ik was weliswaar tien maar de ruzies logen er niet om. Ma zeurde zo vaak dat hij werken moest. Hij flipte dan dat hij nergens aan de bak kon, maar wij wisten wel beter. Zou er ooit een moment komen dat ma de moed had hem links te laten liggen? Dat ze vond dat het genoeg was. Genoeg is toch genoeg? Hoe vaak moet je toekijken dat je dochter in elkaar geknuppeld wordt? Dat je kinderen amper fatsoenlijke kleren hadden? Dat haar man te lui om maar één vinger uit te steken in dit huis? Wanneer heeft hij Zaki van school opgehaald? Wanneer had hij ooit een glimlach op zijn gezicht? Ik snapte ma werkelijk waar niet. Echt bizar.

Over ma gesproken, ze kwam de keuken binnen. 'Jullie zijn vroeg op'. Zei ze. Haar blik bleef vast gebrand op mijn gezicht. Ze kwam naar me toe lopen en hieldt mijn hoofd omhoog. "De hond!". Zei ze. Zaki keek ons beiden aan en ik pakte ma haar pols vast. "Wil je wat eten?". Vroeg ik terwijl ik snel op stond om de waterkoker aan te zetten. Het was even stil. Ma werd voor de zoveelste keer geconfronteerd met mijn gehandhaafde gezicht. Dit is niet iets nieuws. Ma was boos, zou hem erop aanspreken en daarna was alles koek en ei tussen hun. Zoals ik al eerder zei. Dit leven van mij is een vicieuze cirkel.

Nadat Zaki ontbeten had hielp ik hem zijn kleren uit te kiezen voor moskee. "Ik breng je wel oké?". Zei ik. Hij glimlachte en ik liet hem even omkleden terwijl ik naar mijn kamer liep om me om te kleden. Ik stond even stil en liep toch terug naar de keuken waar ma bezig was met de afwas. "Wie.. wie heeft Zaki gisteren naar zijn bed gebracht?". Vroeg ik. Ma keek me aan. "Ik wilde het doen, maar Mimoun heeft hem uiteindelijk naar bed gebracht, waarom?". Zei ze. Er bekroop me een walgelijke gevoel. Het feit dat, dat monster in mijn kamer was en notabene mij zag liggen en weet ik veel wat hij allemaal gedaan heeft. Ik wilde overgeven! Ik stamelde er wat woorden uit en ma ging door met de afwas.

Sinds hij hier voet heeft gezet in dit huis liet hij vaak merken dat hij een viezerik is. Er waren momenten diep in de nacht dat ik mijn deurklink zag bewegen op en neer vandaar dat ik er een slot op heb gegooid. Weliswaar niet van de allerbeste en totaal nog niet veilig want met één duw stond hij zo in mijn kamer, maar ik hoorde hem dan in ieder geval wel binnen komen. Ik bleef nooit alleen in dit huis met hem. Hij maakte er bij mij geen geheim van dat hij iets van me wilde. Schaamteloos, schandalig en ziek! Wetende dat ik niks tegen mama durf of kan zeggen. Profiterend van mijn zwakheid en angst. De lafaard!