Zonder Jou.

Oops.

"Ik spreek je straks, jalah beslama." Zei ik door de telefoon tegen Amira. Het was appart maar ik begon weer de oude band met haar terug te krijgen. Ik vond het nu al jammer als ze terug zou gaan naar Canada. Dat was over precies anderhalve week!

In de tussentijd zijn we al op stap geweest en hebben we heerlijk gegeten in het restaurant die ik haar had beloofd. Het fijne was dat mijn gevoelens voor Assia als sneeuw voor de zon verdwenen. Zie je! Het was een eendagsvlieg. Ik zocht afleiding na de vuile streek van Diyana en Assia was nou eenmaal de perfecte persoon ervoor. Ik voelde me schuldig door deze gedachte, maar toch was het zo. Een relatie met een collega aangaan was gewoon not done.

Ik keek op de klok en zag dat het al 18:00 uur was. Ik rekte me uit en sloeg wat mappen dicht. Het was een ingewikkelde zaak, maar van een bekende Nederlander. Ik zuchtte en stond eindelijk op om naar huis te gaan. Het weer was somber en de herfst was er meteen ingeslagen met veel wind en regen. Ik ben nu eenmaal een zomermens en kreeg nu al een winterdepri.

"Heb je even?" Hoorde ik. Ik keek naar de deur en zag Priscilla staan. "Ja hoor, ik sluit net af." Zei ik. Ze glimlachte en liep naar me toe. "Ik nodig je uit voor morgenavond bij mij thuis. Ik wil het eigenlijk een soort vieren dus hopelijk heb je tijd?". Zei ze. Ik keek haar aan en glimlachte. "Klinkt leuk, ik kom." Zei ik. "Yes! Neem een introducé mee!". Zei ze voordat ze wegliep. Ik glimlachte en kon me geen introducé bedenken die ik mee zou moeten nemen. Maar plotseling dacht ik aan Amira. Die zou ik vragen...

En zo naderde de volgende dag. Het regende bakken uit de hemel en Amira had toegestemd mee te gaan naar het feestje van Priscilla. Ze vond het reuze spannend en ik moest erom lachen. Het was maar een feestje, meer niet. Bij Priscilla aangekomen belde ik aan en even later maakte haar vriend de deur open. Hij groette mij en Amira en even bleven we kletsen voordat we naar binnen gingen. Binnen was het druk maar erg gezellig. Even later ging de bel en stond Assia ook in de huiskamer. Ze keek wat ongemakkelijk om haar heen, maar gauw ging ze bij een andere collega zitten.

Het was gek hoe een gevoel zo snel kon veranderen. Ik moest aan die kus denken van twee weken geleden. Waarom deed het me nu niks? Ik glimlachte naar haar toen ze mij zag kijken. Gauw keek ze weg en praatte ze verder met de collega. Amira stelde ik voor aan een paar mensen en iedereen was gefascineerd door haar beroep. Een persoon sprak Frans waardoor ze Frans aan het praten waren. Op de één of andere manier vondt ik haar ineens leuker. Soms wisselde we blikken en glimlachte we naar elkaar.

Ik stond op en liep uiteindelijk even naar buiten om een telefoontje te plegen. Toen ik ophing stond Priscilla voor mijn neus met een big smile. "Leuk die dame, Amira." Zei ze. Ik knikte en glimlachte. "Hebben jullie nou iets?". Vroeg ze. Ik keek op. "Eh nee." Antwoorde ik. Priscilla hief haar schouders en kwam iets dichterbij. "Ik denk dat Assia wel een oogje op je heeft." Zei ze ineens. Ik keek haar vreemd aan en moest ineens keihard lachen. "Leuk hoor Priscilla." Zei ik terwijl ik naar binnen wilde gaan.

"Ik meen het Karim. Heb je soms wel gezien hoe ze naar je kijkt." Zei ze. Ja, dat heb ik vaak genoeg gezien. Ik schudde mijn hoofd van niet. "Dat.. interesseert me niet zo Priscilla. Het is een mooie vrouw maar ook een collega. Dat snap je wel." Zei ik. Priscilla knikte. "Rare regels. Er staat heus geen doodstraf op. Jullie passen gewoon leuk bij elkaar." Zei ze

"Hou erover op Priscilla. Jouw taken zijn rechtzaken winnen niet de cupido uithangen." Zei ik met een knipoog. "Pff. Ok baas!" Zei ze sarcastisch. We liepen samen de huiskamer weer in en Amira keek me aan. Ik ging naast haar zitten en ineens legde ze haar hand op de mijne. Ik vond het nogal ongemakkelijk en keek haar aan. Iedereen staarde naar ons inclusief Assia. Zodra ze dat zag, keek ze weg en werd ze een beetje rood..

Op de één of andere manier durfde ik mijn hand niet weg te halen. Ik wilde Amira niet kwetsen maar tegelijkertijd leek het nu wel alsof we officieel vriend en vriendin waren.

Priscilla keek me ineens een beetje boos aan. Ze zal nog wel denken over mij nadat ik haar net duidelijk had gezegd dat we alleen vrienden waren.

Na het eten stonden we op en nam ik afscheid van Priscilla en haar vriend en wat collega's. Assia zat een beetje in een hoekje in haar mobiel te kijken. "Tot maandag." Zei ik. Ze keek me aan en fronste haar wenkbrauwen. "Maandag? Ik ben volgende week vrij." Zei ze. Ik keek haar vreemd aan. "Oh echt?". Vroeg ik. "Ja. Vraag maar aan de planning." Zei ze. Ze stond op en deed haar jas aan. Amira stond nog te babbelen met de Frans sprekende collega.

"Assia, lukt het?". Zei Priscilla. Ik knikte en gaf haar een knuffel. "Wat is er dan?" Vroeg ik puur uit nieuwsgierigheid. "Ze reed naar huis na het werken en kreeg ineens een lekke band." Zei Priscilla. "Niks aan de hand. Ik ga met de bus. Ik zie jullie over een week." Zei Amira.

"Ik kan je wel naar huis brengen?" Zei ik. Assia schudde meteen haar hoofd. "Geen sprake van." Zei ze. "Het is zo gebeurt." Zei ik. "Nee dank je wel. De bus komt over 5 minuten dus ik ga opschieten." Zei ze. Ik knikte en keek haar na. "Zullen we?". Zei amira ineens. Ik knikte weer en na afscheid. Buiten regende het superhard. Snel gingen we in de auto zitten en in de verte zag ik Assia lopen. Ze was doorweekt. Dat moest wel!

Amira zag me kijken en glimlachte. "Het was echt gezellig." Zei ze. Ik glimlachte. "Alleen.. nu denkt iedereen dat we iets hebben nadat je je hand op de mijne legde." Zei ik. Ze lachte hard. "Misschien is dat wel de bedoeling?". Zei ze. Ik wist nu niet of ik moest glimlachen of verward moet zijn. Ik heb net een breuk achter de rug!

In de verte zag ik Assia instappen en de bus reed onze kant op. Ineens voelde ik een hand langs mijn gezicht en de lippen van Amira op de mijne. En net op dat moment keek Assia uit het raam van de bus precies bij ons binnen...