Zonder Jou.

When the fire starts to burn..

"Priscilla, zijn Walid en Assia al terug?". Vroeg ik nadat ik op de klok gekeken had en mijn geduld begon te verliezen. "Nee, nog niet". Zei ze. Ik sloot mijn ogen en ging weer wat zaken doornemen. Een uur later zag ik Walid binnen wandelen en gevolgd door Assia. "Kunnen jullie beide hier even komen?". Zei ik. Walid keek me aan en knikte. Met z'n tweeën stonden ze in mijn kantoor. "De zaak is al twee uur geleden beëindigd, waar waren jullie?". Vroeg ik. "We zijn even daarna wat gaan eten, want we hadden nog geen lunchpauze genomen". Zei Walid. Ik keek hen beide aan. "Dus ik zit hier alleen alle zaken door te nemen waar ik handen en voeten tekort kom en jullie zijn lekker gaan eten? Begrijp ik dat nu goed?". Zei ik.

"We..". Walid wilde wat zeggen maar ik stak mijn hand op. Ik wilde van Assia weten hoe en wat. Ze knipperde met haar ogen en keek naar Walid. "We dachten dat het mocht". Zei ze. "Zonder te bellen? Zonder in overleg met mij?". Snauwde ik. "Sorry, het zal niet meer gebeuren". Zei ze. "Dat is je geraden ook, anders kun je de volgende keer een andere kantoor zoeken om te werken! En datzelfde geldt ook voor jou Walid. Wat ben ik teleurgesteld". Zei ik. Walid keek me aan. "Overdrijf je nu niet een beetje?". Zei hij. "Wat?". Vroeg ik. Assia tikte Walid aan waarop hij naar haar keek. "Zal niet meer gebeuren". Zei hij vervolgens. En beide liepen ze mijn kantoor uit.

Ik stond op en liep ze achterna. "Walid je kan mij voortaan helpen met wat zaken, ik denk dat Assia zich prima redt". Zei ik. Walid keek me vreemd aan. "Wat? We hebben nog zoveel aan werk te doen??". Zei hij. "Dat had je moeten bedenken toen je gezellig uit eten ging". Zei ik. "Wat is er met jou?". Hoorde ik ineens. Ik keek naar de grote ogen van Assia. Verdomme, wat deed deze dame toch met mij! Ik draaide me om en liep naar mijn kantoor en knalde de deur dicht.

Wat was er ineens met mij aan de hand! Natuurlijk reageerde ik fel en overdreven. Walid had helemaal gelijk! En wat was er nu mis met na werk samen te gaan lunchen. Dat deed ik altijd met Marcel en zelfs met hen! Ik stond op en keek uit het raam over de uitzicht. Ik zuchtte en hoorde geklop op de deur. "Ja". Zei ik. Ik draaide me om en zag haar staan. Assia.

"Wat was dat van daarnet? Waarom ben je zo boos op ons?". Vroeg ze. Ze keek boos, wat haar eigenlijk alleen schattig maakte. Ik zuchtte en schudde mijn hoofd. "Het is zo.. ik zit hier met werk en.. weet ik veel allemaal." Loog ik. We zijn beide advocaten. Leugens hadden we op de één of andere manier snel door. "Dat is het niet". Bevestigde ze. Wat moest ik dan zeggen?? Dat het door haar komt? Door haar glimlach die ze met een andere deelde, door haar aanwezigheid? Door mijn jaloezie haar en Walid samen te zien lachen, eten, praten en weet ik veel wat allemaal. Wat was er toch met mij aan de hand!!

Ik liep naar mijn bureau en ging zitten. "Was dat het?". Zei ik kortaf. Ze zweeg en knikte lichtjes. "Heb je verdriet om Marcel?". Zei ze ineens. Ja dat had ik, alleen dat gevoel wat ik voor haar heb was intenser. Verdomme Karim, je bent verloofd! Zei een stemmetje in mijn hoofd. Maar ik knikte braaf. Ik loog weer alleen dit keer trapte ze erin. "Dan snap ik dat, en echt excuses. We hadden honger, geen koffiepauze en lunchpauze gehad, en dachten dat je je vast zou redden. Jij bent immers dé top advocaat". Zei ze met een glimlach die haar gezicht alleen maar meer en meer liet stralen. Hierdoor ontsnapte er ook een glimlach bij mij. "Prima, je hebt gewonnen. Ik heb me gedragen als een klootzak. Excuses daarvoor en ik zal mijn excuses aan Walid bieden". Zei ik. Ze knikte en verliet mijn kantoor. Toen de deur dicht ging leunde ik achterover op mijn stoel en vouwde ik mijn handen achter mijn hoofd...

Thuis aangekomen belde Diyana me meteen om te kijken voor een trouwpak. Ik was dat helemaal vergeten! Door alle drukte heen stond ik er niet eens stil bij dat ik over twee maanden zou trouwen! Ik zuchtte en we prikte een datum hiervoor. Ik ging douchen, bidden en even wat doornemen maar wat ik ook deed, mijn gedachten dwaalde continu af naar haar. Het was oneerlijk dit! Ik had mijn liefde voor het leven! Ik had Diyana. Wat hadden deze gevoelens dan te betekenen?? Ik voelde me zo super schuldig ineens en probeerde te slaap te vatten. Hopelijk zou ik morgen wakker worden met het feit dat deze gedachten idioot klonken.

Nou was dat maar zo, want op werk de volgende dag was het nog erger. Het leek juist wel alsof mijn brein gevoedt werd tijdens het slapen door Assia. Er kwam gelach en gepraat vanuit het kantoor recht voor mij en soms waren er momenten dat ik gewoonweg zomaar kwaad wilde zijn op hun beiden. Jaloezie. Jaloezie had mij flink te pakken en hoe!

"Karim, we gaan zo koffie drinken, ga je mee?". Zei een stem terwijl ik met mijn gedachten al gezonken was bij Assia. Ik keek haar aan en knikte enkel. Ze knikte terug en liep terug naar haar kantoor. Ik sloot mijn ogen en stond daarna op en pakte mijn sleutels en mobiel. Diyana belde toevallig en verteld dat we morgen een afspraak hebben kunnen krijgen. Ik hing op en zag Walid nogal te dicht in de buurt van Assia staan. Wat is dit nu weer? Het leek haast alsof ze iets hadden. De manier hoe hij naar haar keek, sprak en soms een hand op haar rug legde. Waar was hij helemaal mee bezig? Ik zuchtte want de pot verweet de ketel. Ik had notabene gevoelens voor haar gekregen. "Oh daar ben je!". Zei ze. Ik glimlachte geforceerd en keek Walid serieus aan. "Assia, loop jij maar ik moet Walid even spreken". Ze knikte en walid stond even stil. Die dacht vast dat hij zijn excuses zou krijgen. "Eerlijk antwoord, hebben jullie wat met elkaar?". Vroeg ik.

Walid keek me geschokt aan en lachtte. "Nee joh! Hoezo dacht je dat?". Zei hij. Ik keek hem bloed serieus aan. "Oh gewoon. Soms lijkt het alsof jullie meer zijn dan collega's". Zei ik. Walid keek vaag. "Hoe bedoel je? We kunnen het goed met elkaar vinden. We vertrouwen elkaar en werken hard." Zei Walid. Ik knikte. "Dat is prima, alleen relaties zijn hier verboden. Dat is het protocol". Zei ik. Walid knikte. "Duidelijk". Zei hij en liep vervolgens de deur uit.

Hoe egoïstisch was dit van mij???