Zonder Jou.

Adembenemend.

"Amira.. wat doe je?". Zei ik. Ze keek me aan en glimlachte. "Tadaa." Zei ze terwijl ze haar gordel om deed. "Ik.. heb altijd wel een zwakke plek voor jou gehad Karim. Is het je nooit opgevallen?". Zei ze. Ik keek verdwaasd naar haar en toen naar de weg. Het regende onwijs hard en ergens had ik zin om nu midden in die regen te staan. Even de verwarring van me afspoelen!

"Nee.." Zei ik hoofdschuddend. "Shit.. shit..". Zei ik weer. Amira keek vreemd op. "Shit? Ik dacht dat je het wel fijn vondt?". Zei ze. De blik van Assia loerde in mijn hoofd. Net op het moment dat die verdomde bus langs reed. Wat dacht Amira wel niet? Shit.. zou Assia zich ook zo hebben gevoel twee weken terug toen ik haar kustte? Was dit een soort van karma? Hier voel maar eens hoe ongemakkelijk dat was! Ik sloot mijn ogen en starte de auto.

"Laat maar, ik pak de bus wel." Zei Amira en ze stapte uit. "Wat? Stap in Amira. Je weet de weg amper naar huis." Zei ik. Dat was de druppel op een gloedhete plaat. Ze smakte de deur hard dicht en liep richting de halte. Gelukkig kwam er een bus aan en stapte ze in. Weet je, volgens mij was dat nog eens de verkeerde bus. Ik trok het niet meer en reed gewoon weg.

Thuis aangekomen plofte ik op de bank en staarde voor me uit. Ik wreef mijn ogen open en schudde mijn hoofd. Wat zal Assia maandag op kantoor zeggen? Wat deed het er überhaupt toe wat zij vondt? Stel.. stel dat ik met Amira was, ze was A geen collega en B ze was... als een zusje voor mij. Nee! Ik kon gewoon geen relatie met haar beginnen!

Ik stond op en een kwartier later werd ik gebeld door mijn moeder. Zodra ik opnam kreeg ik de wind van voren. Waarom heb je amira niet thuis gebracht, waarom is ze sip, waarom is ze boos, waarom dit en dat. Ik had het gewoon niet meer.

Ik nam een douche en ben direct naar bed gegaan. Ik probeerde even alles te vergeten. De kus van Amira, de blik van Assia. Totdat ik in slaap viel...

Dat weekend vloog voorbij. Ik ben het hele weekend wezen sporten en probeerde ma te vermijden. Ja, hoe fout dat ook klonk. Maandag brak aan en gauw trok ik mijn pak aan en pakte ik mijn tas. Zodra ik naar binnen liep keek ik naar links. Daar waar zij altijd zat. Netjes op tijd, soms zelfs te vroeg. Nooit te laat. De deur stond open en ik liep er automatisch naartoe. Ik klopte op de deur en twee gezichten keken me aan. "Goedemorgen." Zei ik. "Goedemorgen." Zeiden ze tegelijk. Ik schraapte mijn keel en draaide me om.

"Karim?" Zei een stem. Het was haar stem. "Ja?". Zei ik. "Ik heb die mappen nodig. Vandaag." Zei ze. Haar stem klonk kil, maar.. intens. Er hing ineens een vreemde sfeer in dit kantoor. Priscilla was druk aan het werk maar Assia ook. Na deze opmerking van Assia storte ze zich op het werk en draaide ik me om. Ik pakte de mappen en bleef even stilstaan. Ik dacht aan de woorden van Priscilla gisteren. Dat Assia ook een oogje op mij heeft. Zou dat waar zijn? Dat was onmogelijk! Assia zat nog in de rouw over een man die ze vijf jaar geleden verloor!

Ik schudde mijn hoofd en liep naar het kantoor tegenover mij. "Dit zijn ze." Zei ik. "Prima." Was haar korte antwoord. Ik glimlachte maar ik kreeg geen glimlach terug. Ze was zo zakelijk als al die mappen bij elkaar. En ergens vond ik dat niet eens zo leuk. De goedlachse Assia leek we niet meer te zijn op de één of andere manier..

Goed, de dag ging als een sneltrein. Vooral omdat de zaak waaraan ik werkte best tijd in beslag nam. Er klonk een geklop op de deur en Assia liep naar binnen met de mappen. "Alsjeblieft. Done." Zei ze. Ik bedankte haar en net voordat ze de deur uitliep vroeg ik haar te wachten. Ze draaide zich om en keek me aan. "Is er nog iets?". Zei ze.

"Ja. Dit... jij." Zei ik. Ze keek vreemd op. "Wat?". Zei ze. "Is er iets Assia? Heb ik iets verkeerds gezegd of gedaan?". Vroeg ik. Ze schudde haar hoofd. "Niet dat ik weet, waarom?". Vroeg ze. Wat een flauwekul, de manier hoe ze zich gedroeg sprak boekdelen.

"Luister als het over vrijdag ging, het was niks." Begon ik. "Wat? Wat vrijdag?". Zei ze. Ik keek vreemd op. "Ik dacht misschien ging het over dat je mij en Amira zag kussen.." Zei ik. Ik wilde nog verder gaan en ze keek me aan. Ze liep naar mij bureau op een manier waar ik zelfs angstig van werd. Schouders recht, sensueel, en langzaam. "Luister Karim, met wie jij kust zal me een worst wezen. Desnoods kus je Karin van de planning die morgen met pensioen gaat. Het interesseert me niks. Ik heb andere zaken aan mijn hoofd waar mijn prioriteit bij ligt, zowel privé als op de werkvloer. Werkse." Zei ze. En zo als ze langzaam naar me toe liep, zo snel liep ze mijn kantoor uit.

Ik keek naar de dichte deur en trok mijn wenkbrauwen op. Priscilla zat er in ieder geval totaal naast. Assia die een oogje op mij had? Onzin! Maar deze variant van een Assia was...

Adembenemend!