Zonder Jou.

Oh mother!

"Leuke collega's heb je." Zei ze. Ik glimlachte en bedankte haar. "Dank je wel, ze zijn ook wel aardig." Zei ik. Er verscheen een lichtroze blosje op haar beide wangen. "Hoe gaat het met je ouders?" Zei ik. "Het gaat.. ma heeft heimwee. Vooral omdat haar familie hier in Nederland woont." Zei Amira. "Heimwee? Jullie zijn al een tijd verhuist." Zei ik. "Dat klopt, maar dat wil nog niet zeggen dat ze haar familie niet mist." Zei Amira met een knipoog. Ik glimlachte.

"Hou op met die vragen zoon, je maakt onze gast nog moe." Zei een stem vanachter. Ik keek naar mama die met een dienblad met theeglazen naar binnen kwam. "Amira heeft een lange vlucht gehad en moet rusten." Zei mama. "Geeft niet tante, ik heb goed geslapen en dank je wel dat ik hier mag logeren." Zei Amira. "Dank je wel? Haha het is ook jouw huis. Ik voelde me beledigd toen je moeder het over een hotel had. Mijn hemel! Je bent als een dochter voor mij." Zei mijn moeder.. nogal een tikkeltje overdreven..

"Gek dat ik nu in jou kamer slaap." Zei Amira. Ik moest lachen. "Heel ironisch ja." Zei ik. "We hebben er een opslagruimte van gemaakt, maar toen ik hoorde dat jij kwam heb ik het omgetoverd tot een paleis want dat verdien je.." Zei mijn moeder. Ok, hier kan ik echt niet tegen. "Mama, zal ik je helpen in de keuken?". Zei ik. "Nee.. ik ga wel helpen." Boodt Amira aan. "Nee, geen sprake van. Graag Karim." Zei mijn moeder. Amira glimlachte en ging weer zitten.

Ik volgde mijn moeder naar de keuken en deed de deur dicht zodra we beide in de keuken stonden. "Echt mama? Paleis?". Zei ik. Ma keek me aan en glimlachte. "Zoon, kijk naar haar. Heb je haar wel gezien? Ze is uitgemond tot een prachtige dame, geschoold, goede baan,.. ze is perfect." Zei ma. Ik schudde mijn hoofd. "Mama, alsjeblieft. Ik kom net van een stukgelopen huwelijk..". Zei ik. "Huwelijk? Godzijdank geen Huwelijk." Zei ma met een serieuze blik.

"Mama..". Siste ik. "Karim, geef het tenminste een kans!". Zei mama. Ik schudde echter mijn hoofd. "Wat komt ze trouwens doen? En kan ze niet bij een tante logeren?". Zei ik. Ma keek me aan en rolde met haar ogen. "Bel je zus en broer. Zeg dat ze vanavond couscous komen eten. Je bent een zeur!". Zei ma terwijl ze naar de koelkast liep.

Ik schudde mijn hoofd weer en liep de keuken uit. Amira was aan de telefoon en sprak Frans. Ik keek haar aan en glimlachte. Dat ze uitgebloeid was naar een mooie dame was niet gelogen. Amira was een verre familielid. Een dochter van een aangetrouwde familielid. Natuurlijk was ze totaal mijn type. Maar ik zag haar echt als mijn zusje. Ze keek op naar mij en glimlachte. "Wat sta je te staren?". Zei ze. Ik moest lachen. "Nee. Niks." Antwoorde ik. "Altijd die standaard Nee. Niks." Zei ze. Ja, het waren mijn stopwoordjes.

"Dus.. wat bracht je naar Nederland?". Zei ik terwijl ik tegenover haar ging zitten. Ondanks dat ik haar gisteren had opgehaald van het vliegveld was deze vraag niet ter sprake gekomen. Zou het een val zijn van mama? Zou ze haar gebeld hebben en hebben gezegd over mij en Diyana? Kom karim troosten en sla je slag verhaal. Ze glimlachte en grabbelde wat uit haar tas. "Dit." Zei ze. Ze stak haar hand uit en haalde een envelop tevoorschijn. "Een nicht gaat trouwen. Mijn ouders zijn te oud om te reizen en hebben mij daarom gestuurd. Iemand moest gaan. En eerlijk? Ik wilde weer even de familie zien." Zei ze. Diep van binnen slaakte ik een zucht, maar schaamde ik me wel voor de gedachte die ik zojuist had.