Zonder Jou.

They keep falling.

"Pff, hij is totaal niet spraakzaam." Zei Priscilla toen ze het kantoor binnen liep. "Logisch, hij heeft pas zijn moeder verloren." Zei ik. "Heb jij hem nog gesproken?". Vroeg ze. Ik keek haar aan een schudde mijn hoofd. "Ik heb hem gebeld om te condoleren maar hij nam niet op. Begrijpelijk ook. Dus heb ik hem maar aan appje gestuurd. Daar heeft hij ook niet op gereageerd." Zei ik. Priscilla knikte. "Ik ga wel even naar hem toe..". Zei ik.

Ik stond op en keek naar het kantoor van Karim aan de andere kant. Zijn deur zat dicht al vanaf de ochtend. Vandaag was zijn eerste werkdag na twee weken verlof. Toen ik het nieuws kreeg dat zijn moeder was overleden vond ik het verschrikkelijk. Vooral hoe ik me laatst opstelde tegenover hem. Kil en rauw. Wat hij deed met die griet uit Canada mocht hij toch zelf weten?

Net toen ik wilde aankloppen op de deur van Karim hoorde ik een stem. "Assia toch?" Zei ze. Ik draaide me om en keek in de ogen van Amira. Wat deed zij hier?? "Eh ja." Zei ik. Er viel een ongemakkelijke stilte. "Eh kan ik je ergens mee helpen?" Vroeg ik. Ze schudde haar hoofd. "Nee hoor, ik kom voor Karim." Zei ze. "Ah ok,.. ik toevallig ook." Zei ik. Weer een ongemakkelijke stilte en plotsklaps ging de deur open. Karim wilde net zijn kantoor uit.

"Goedemorgen Assia". Zei hij tegen mij. Amira kreeg een knipoog. "Eh kom binnen." Zei hij tegen ons. Amira had een brede grijns en ik vond het nu wel erg ongemakkelijk. Vooral toen Karim mij aankeek met een blik van wat kom ik doen. "Eh.. ik wilde je condoleren. Allah yarhamha." Zei ik. Karim knikte. "Dank je wel Assia." Zei hij. "Als ik.. iets voor je kan betekenen dan hoor ik dat heel graag." Zei ik. En dat meende ik. Iemand verliezen was vreselijk. Praten zou alleen al helpen.

Voordat Karim nog iets kon terug zeggen kwam er geluid van een andere hoek. "Er wordt goed voor hem gezorgd. Dank je." Zei Amira. Ik keek haar aan en toen naar Karim. Amira had nog steeds die grote grijns. Ik knikte en liep vervolgens het kantoor uit. "Assia.." Zei Karim. Ik draaide me om en keek hem aan. "Zal ik doen. Dank je wel." Zei hij. Ik glimlachte lichtjes en knikte. Vervolgens keek ik naar Amira die een bui had van donder en bliksemstralen en sloot ik de deur achter mij.

Wat dacht ze wel dat ze is. Hij heeft zelf een mond dame! Zei ik in gedachten. Terug op kantoor pakte ik mijn werk weer op en even later zat ik in de auto onderweg naar een zitting. Het was een koude dag en de zitting zat niet bepaald om de hoek. Na een eindje rijden was ik er en liep ik naar binnen waar mijn cliënt al zat. We bespraken wat zaken met elkaar en prompt hoorde ik mijn naam. "Assia?" Ik keek op en zag Walid staan.

"Walid??". Zei ik. Hij glimlachte en knikte. Niet echt de Walid die ik kende als we elkaar zagen maar na een paar seconden begreep ik het. Hij was de advocaat van de tegenpartij. Waarom heb ik dat niet in het dossier gezien??? "Ik moest invallen. Andere advocaat is ziek." Zei hij alsof hij mijn gedachten kon lezen.

Ik knikte en hij liep weg naar zijn cliënt. Het voelde goed om hem te zien. Aan de ene kant was hij toch goed terrecht gekomen en aan de andere kant vond ik het erg jammer dat hij niet meer bij ons was. We vormde echt een goed team. En over zijn gevoelens voor mij is nooit meer wat over gezegd.

De zitting begon en aan weerskanten verdedigde we onze cliënten. Ik merkte dat Walid nogal zenuwachtig was maar wel erg goede argumenten had. Het was geen moordzaak of iets dergelijks. Meer bedrijven die elkaar onderuit probeerde te halen door hetzelfde concept te aan te bieden aan de consument. Wie was nu eerst? En wanneer? Het was allemaal verwarrend en als ik eerlijk moet zijn haatte ik zulke zaken. En het allerergste kwam nog.. ik verloor 'm.

Mijn allereerste keer dat ik een zaak verloor. Ik baalde als een stekker maar de tegenpartij was te sterk en uiteindelijk bleek dat mijn cliënt niet helemaal eerlijk was tegenover mij. "Dat is cruciaal bewijs, waarom zei je niks?". Zei ik. De oude man gehuld in een fijn gestreken pak op maat keek me alleen nors aan. 'Omdat ik dacht dat ik een verdomd goede advocatenkantoor had!". Siste hij me toe. Hij stond op en liep het gebouw uit. Shit..