HEDEF : SUGAR DADDY [GAY]

(1.6) KARTALIN YUVASINDA

Selam.

[[[✒️__]]]

Gözümü açtığımda başımda keskin bir ağrı hissettim. Dudaklarımı büzerek üzerine yatmakta olduğum yastığa doğru başımı iyice bastırdım.

Bir daha içeni köpekler siksin amk!

"İyi değilsin sanırım..."

Duyduğum tanıdık sesle ağzımdan minik bir küfür sözü kaçtı. Ama hemen ardından kafatasımın içinde sallanırmış gibi hissettiren beynim yüzünden inleyerek sustum.

"Afşar... Kalk hadi. Bir şeyler yedikten sonra ağrı kesici yutarsın."

Başımı mümkün olan en yavaş şekilde kaldırıp Yaman abiye baktım. Ben kendimden geçince beni kendi evine mi getirmişti? Hay sikeyim ya!

"Tamam Yaman abi..." Sesim içime mi kaçmıştı? Polat abinin karşısında bile böyle değilken ondan korkmam enteresan bir durum. Sanırım Ufuk'un yakın arkadaşım olmasından cesaret alıyordum.

Ben yataktan kalkarken Yaman abi çoktan odadan çıkmıştı. Bana kalsa hızla evden topuklardım ama Yaman abinin beni silkelemesini ya da sikmesini istemezdim.

Tıpış tıpış salona geçtiğimde kurulmuş olan sofraya baktım. Valla Yaman abi ağzının tadını biliyormuş.

"Günaydın Afşar'cım."

Yaman abinin tek aile bireyi olan Gül abla ismine layık bir kızdı. Hep gülümser, etrafa karşı pozitif olurdu.

"Günaydın Gül ablam benim."

"Oy oy senin o tatlı konuşmalarını yerim."diyerek üzerime gelip çocukmuşum gibi yanaklarımı sıkarken, bir yandan da öpücük konduruyordu.

Yaman abi bize aldırmadan çoktan yemeye başlamıştı. Ağzına attığı zeytin çekirdeğini yumruk yaptığı elinin ortasına çıkardığında yüzümü buruşturdum. Yaptığı tam bir kıro hareketiydi. Yavuz abim ve Polat efendi de bu hareketten muzdaripti.

Gül ablanın ellerinden kurtulduğumda boş sandalyelerden birine oturdum. Açtım ve hiç naz yapmadan yiyeceklere gömülecektim.

Sucuklu peynirli omlet en sevdiğimdi ve masada olanların arasında şu anda bu vardı. Ekmeği bölerken omlete bakarak yalanıyordum.

Yaman abinin gür kahkahasını duyunca yerimde hafifçe sıçradım. Noluyordu be!

"Yaman abi neye gülüyorsun?"

"Afşar avına bakış atan aslan yavrusu gibisin."

"Aslında şu anda kurt gibi aç olduğumu düşünürsek pek kedigillere benzetilmek istemem."

Yaman abi yüzünden silinmeyen tebessümüyle bana baktı. "Seninle avının arasına girmeyeyim. Sen devam et bakışmana."

Kaşlarımı çatarak ekmekten kopardığım koca lokmayı tavaya bandırdım ve hızla ağzıma sokup gözlerimi kapatarak çiğnedim.

"Gül ablam eline sağlık. Omlet nefis olmuş. Yaşıtım olsan sırf bunun için seninle evlenirdim."

Bunu söylememle birlikte Gül abla kıkırdadı. "Ben yapmadım ki."

Duyduklarımla birlikte öksürmem bir oldu. Ne yani? Omleti Yaman abi mi yapmıştı? Vay amına koyayım!

Yaman abi elini karnına koyup kahkaha atarak bana bakıyordu. Yüzümdeki ifade nasıldı bilmiyorum ama sanırım komikti.

"Ulan Afşar, sabah sabah ne güldürdün beni. Yüzüğünü al da istemeye gel bir ara." Kendi söylediğine tekrar güldükten sonra çayından büyük bir yudum içti.

Ekmekten parça koparıp omletten yemeye devam ederken hiç bir şey demedim. Yeterince kendimi rezil durumuna düşünmüştüm zaten.

[[[✒️...]]]

Of be Afşar paşa. Sen neymişsin sen.

Oy ve yorumları unutmayın lütfen.