HEDEF : SUGAR DADDY [GAY]

(6.2) BİÇARE ZAFER ABİCİM

Selam.

[[[✒️__]]]

Düğün akşam saat sekizdeydi. İki saat kala hazırlanmış, eve gelen Zafer abiyi kolundan çekerek odasına çıkmaması için alıkoymuştum. Sorularım vardı ve birine sormazsam çıldırırdım. Nico'yu en iyi tanıyan Zafer abi olduğuna göre bana düzgün cevap verecek olan kişi de O'ydu.

"Abi söyle lütfen. Ben dün ne halt ettim de Nico beni burada bırakıp İtalya'ya dönmeye niyetli?"

Gider diye kolunu bırakmadığım için beni yönlendirip kanepeye oturmamızı sağladı. Normalde yanımda gülümseyen, herşeyi dalgaya alan adam somurtuyordu.

Derin bir iç çekerek başını kanepenin arkasına doğru yasladı. "Dün sarhoş olunca Nico'ya karşı çıktın. Yine de sana karışıp tadını kaçırmak istemedi. Ta ki sen barmene bacaklarını sarıp sürtünerek seksi bir dans yapana kadar..."

Elimin birini ağzımın üzerine koyarken gözlerim büyüdü. Demek Nico doğruyu söylemiş. Kendimi bu kadar nasıl kaybetmiştim? Yaman abi ve tayfasıyla içtiğimde en fazla kendimden geçmiştim. Peki neden bu sefer böyle olmamıştı? Rakı içmedim diye mi?

"Sadece bu olsa yine iyi. Seni götürürken onu tekmeledin. Arabaya bindirirken ona vurmuşsun. Kendisi söyledi. Abimi asıl yaralayansa ondan nefret ettiğini söylemen olmuş. Sana banyo yaptırırken bunu sana sorunca bir de üzerine onaylamışsın. Abim öfkeli görünebilir ama kırıldı Afşar. Kendisiyle parası için birliktesin sanıyor. Annemizin söylediklerini onaylamış gibi oldun."

Hassiktir ya! Resmen Nico'nun validesinin ekmeğine yağ sürdüm. Aferin bana (!)

"Abi ben onu çok seviyorum. Nefret falan da etmiyorum. O an kafamın içinde ne yaşıyordum bilmiyorum ama normalde ona asla öyle şeyler söylemezdim. Belki de babamla ilgili kötü anıları tekrardan yaşıyor olabilirdim. Babamın yüzüne karşı hiç nefret ettiğimi söyleyemedim ama hissettiğim buydu. Lütfen inan bana."

Zafer abi başını kaldırıp bana baktı. "Afşar, ben sana inanıyorum. Kendini asıl abime kanıtlamalısın."

Gözlerimden inen yaşları tutamadım. Yüreğime giren kaybetme korkusu git gide büyüyordu. "Bunu nasıl yapacağım? Düğünden sonra gidecek. Ona kendimi kanıtlama fırsatım olmayacak. Ve biliyorum ki gittiği zaman belki de hiç gelmeyecek. Uzaktayken beni unutması kolay olacak. Belki de o Mirabella cadısıyla evlenmeyi kabul edecek. Abi yardım et nolursun!"

Zafer abi kararlı bir şekilde dikildi. "Tamam. Ailemize o Mirabella cadısının katılmasını istemiyorum. Yardım edeceğim ama işin sonunda abim bana çok pis kızacak."

Bir umutla onun koluna sarıldım. "Ben kalkan olurum sana. Hırsını benden çıkarır. Yeter ki sen yardım et!"

"Abim, senin abilerine aranızda oluşan bu gergin durumu yansıtmamak için muhtemelen rol yapacaktır. Sende ona ayak uydur ama bu sürede sevgini de ona hissettirmeye çalış. Düğün bittiğinde Nicolò abim bir yere gidemeyecek. Sana söz Afşar. Bir planım var çünkü."

Onun kararlı konuşması sayesinde içim biraz olsun rahatlamıştı.

"Sağ ol Zafer abi."

"Şimdi beni bırak da duş alıp hazırlanayım. Birazdan abimde gelir. Birlikte düğüne gideriz."

Zafer abinin kolunu bırakarak onu saldım. Salondan çıkana kadar arkasından onu izledim. Bütün umudum onun yapmış olduğu plana dayalıydı. İşe yaramasını sağlamaksa bana düşmüştü.