HEDEF : SUGAR DADDY [GAY]

(4.0) KARTALIN SEVGİYLE DOLMUŞ YUVASI

Selam.

[[[✒️__]]]

"Bebeğim uyan artık. Geldik."

Nico'nun beni ürkütmemek için usulca çıkardığı sesini duyunca gözlerimi yavaşça açtım ve onun sıcak bedeninden ayrıldım. Camdan dışarı baktığımda Yaman abinin mahallesinde olduğumuzu gördüm.

İki koruma aracı dışında geriye kalanlar belli ki bir yerden sonra bizden ayrılmıştı. Sanırım Nico araçların beni almaya geldiği o günkü gibi mahallede kalabalık yapmasını istememişti. Milletin araç park alanını çalmak akıllıca olmazdı zaten.

Araçtan inince akşamın getirdiği serin bir esinti vücudumu yalayıp geçti. Nico'nun sıcaklığına ne kadar alışmışım ki bu durum beni titretmişti.

Nico'nun kolunu belimde hissedince Yaman abinin yaşadığı apartmana doğru onunla birlikte yürüdüm. Merdivenden üçüncü kata çıktığımızda kapı hızlıca açılmıştı. Gül ablam öyle bir gülümsedi ki yüzünde yine güller açmıştı.

"Afşar! Bitanem benim."

Nico'dan ayrılıp Gül ablamın heyecanla beklediği şeyi yaptım. Hızlıca ona sarıldım. "Gül ablam benim! Güllerin en bitanesi."

İnanılmaz bir abla şefkatiyle bana sarılmış saçlarımı okşamaya başlamıştı. Sebepsizce gözlerimin yaşarmasına neden olduğunu bilmeden hem de.

"Oy oy... Kurban olsun Gül ablan sana."

"Afşar!"

Yaman abi uzun boyuyla hemen arkasında belirmişti. Yüzüne samimi bir gülümseme yerleşmişti. Psikopatça olamayanından.

"Abla, az bir şey de bana bırak."

Gül abla beni iyice sarıp sarmalayarak ona ters bir bakış atınca kıkırdadım. "Sus sen bakayım! Küçüğümsün. Sıranı bekle."

Yaman abi ellerini beline koyup sırıtarak bana baktı. "Görüyor musun ablamı? İki dakika da öz kardeşini sattı."

Ben yine kıkırdayınca Gül abla az bir şey uzaklaşıp yanaklarımı mıncırmaya başladı.

"Gül ablacım, sal beni nolursun. Yanaklarımı kurabiye hamuruna çevirdin."

Yaman abi sesli bir kahkaha atarak elinin birini eşiğe koydu. "Abla dur artık. Kapıda kaldılar."

Onun konuşması üzerine Gül abla dudak bükerek benden ayrıldı. "Of be. Az bir şey sevdirmedin çocuğu."

"Bu az sevişin miydi Gül abla?" Artık bunu sormam gerekiyordu.

Yaman abi bir kaşını kaldırıp o ünlü psikopat sırıttışını yüzüne oturttu. "Minimum olanı bu. Maksimum olanı bilmek istemezsin. Çocukluğumun deneyimi, ben iyi bilirim."

Lan siz nasıl bir psikopat ailesiniz amına koyayım be? Biri yumrukla diğeri sevgiyle adam öldürür.

Yaman abi kolunu omzuma atıp beni hafifçe sıkarak saçlarımı karıştırdı ve ayrıldı. Bende hemen Nico'yu elinden tutup yanıma gelmesini sağladım.

"Yaman abi, işte süper yakışıklı sevgilim Nicolò."

İkili birbiriyle bakışıp tokalaştı.

"Daha fazla kapıda durmayın. Geçin içeri."

Birlikte salona geçtiğimizde görmeyi beklemediğim bir sürpriz ile karşılaştım. Ailem buradaydı. Babam hariç tabi.

Metin abim beni görür görmez hızlıca yanıma gelip sarıldı. "Küçük kardeşim benim." Dudaklarını sertçe saçlarımın arasına değdirdiğinde içimde ki özlem ve yaşadığım stres bir anda açığa çıktı. Abimin beline sarılıp ağlamaya başladım.

"Şşş... Niye ağlıyorsun şimdi? Mutlu olup gülmelisin Afşar."

Ah abim ah. Bir bilsen ben İtalya da ne sıkıntılar yaşadım. Gerçi bilmemen daha iyi. Hiç iyi tepkiler vermeyebilirsin.

"Özledim." Bu kadarını diyebildim.

"Kardeşim!"

Başımı abimin güvenli göğsünden kaldırıp Orhan abime baktım. "En küçük abim!" Aramızda fazla yaş farkı olmadığı için onu kendime arkadaş gibi gördüğüm zamanlar oluyordu

Beni kolumdan çektiği gibi Metin abinin kollarından kurtardığında hızlıca ona sarıldım.

"Afşar. Seni çok özledim. Final sınavlarını verdiğim gibi uçtum geldim buraya. Geleli birkaç gün oldu. İyi ki gelmişim."

Geri çekilip gözlerimden akan yaşları elimin tersiyle sildim. Uzun zamandır görmediğim abimi baştan ayağa inceleyip gülümsedim. "Kas yapmışsın abim. Beden eğitimi öğretmeni mi olacaksın, yoksa askere mi katıldın belli değil."

Yavuz abim Orhan abimi ensesinden yakalayıp geri çekti ve dişleri arasından tıslarcasına konuştu. "Okul bahane. Manita yapmış orada. Onu etkiliyor aklınca."

"Abim dur! Sıkma. Canım yandı valla."

Onlar didişirken Fidan ablam ve annem fırsattan istifade bana sarılıp hasret giderdi. Özellikle anam beni bir türlü bırakamadı. Giray abim de bana sarılıp geri çekilirken göz kırptı.

Ben Yavuz abiyle Orhan abimin giriştikleri laf dalaşını izlerken Nico ailenin diğer fertleriyle selamlaşıyordu. Ne de olsa artık benim ailem onunda ailesi sayılırdı. Gerçi el öpmeyi falan bilmediği için anam ecnebi diye tabir ettiğimiz Nico'ya tuhaf bakmıştı.

Sahi ya. Nico'nun sikinin boyutu sünnetsiz olarak o haldeydi. Azıcık ucundan alsak mı acaba? Yok ya. Şimdi ki gibi zevk vermez o zamanda. Ayrıca başı olan o büyük mantarı kaybetmek istemem. İçimde vuruşları mükemmel oluyor.

Azmanın sırası değil Afşar paşa. Kendine gel.

[[[✒️...]]]

Aile buluşmasının devamı diğer bölümde devam edecek.