HEDEF : SUGAR DADDY [GAY]

(7.1) HEDEF TAMAMLANDI

Selam.

[[[✒️__]]]

On gün sonra hemşir Eren giderken üzüleceğimi söyleseler inanmazdım. Ama şimdi bir arkadaştan uzak kalacakmışım gibi ona sıkıca sarılmış, hastaneye ziyarete geleceğimi söylemiştim.

İlk başlarda Nico'yu elimden alacak bir rakip olarak görmüş olsam da, sonradan evli ve çocuklu interseksüel bir birey olduğunu öğrendiğimde onunla iyi anlaşmış, hatta yakın arkadaş olmuştum.

Bana sürekli cüzdanında fotoğrafını taşıdığı beş yaşındaki şirin oğlunu göstermiş, onu bana anlatmıştı. O kadar çok dinlemiştim ki çocuğun öz amcası olduğumu düşünmeye başlamıştım.

Eren'le sohbet ederken Nico somurtuyordu. Sebebi onunla her saniye ilgilenmediğimi düşünmüş olmasıydı. İlk defa onu naz yaparken, hatta trip atarken görmüştüm. Hâlbuki o uyuduğu zamanlarda Eren ile muhabbet etmiştim. Onun dışında hep yanında bulunmuştum.

"Gitti mi bebeğim?"

Alt dudağımı dışa doğru bükerek kanepede oturan Nico'nun yanına iliştim. "Evet. Görüşeceğimizi söyledi ama işi ve ailesi yüzünden bana fazla vakit ayıramayacak."

Nico'nun kolu omzumun üzerinden geçip sıkıca beni sararken "İlk başta beni kıskanman çok güzeldi ama sonra ben seni kıskandım bebeğim. Bütün ilgini bana yönlendirmeliydin."dedi.

Yüzümde bir gülümseme oluştu. "Ne oldu babacık? Birden bire koca bebeğe dönüştün." Bunu söyledikten sonra bir bacağını diğerinin üzerine atmasından dolayı havada kalan kalçasının yarısına hafifçe patpatladım.

Benim bu hareketimle Nico kahkaha attı. "Babacığına bebek muamelesi mi ediyorsun? Bakıyorum da sana bir cesaret gelmiş."

Çenesinin altına bir öpücük kondurup dilimi üzerinde gezdirdim. Kurşun yarasının dikişleri kapandığı için artık kendimi tutmuyordum. Özgürce arsız hareketlerde bulunabilirdim.

"Cesaretim asaletimden gelir babacım."

Nico başını yüzüme doğru eğip dudaklarımdan bir öpücük çaldı. "Bak sen. O kelime cesaret değil de duruş olmasın."

Başımı omzuna yaslarken ciğerlerime derince onun kokusunu çektim. Gözlerimi kapatırken gülümsedim. "Yaşadığım her acıya ya da tehlikeye rağmen..."elini tutarak konuşmaya devam ettim. "bu eli hiç bırakmayacağım. Evlenirken ettiğimiz yemini ne yüreğimden ne de aklımdan çıkarmayacağım. Yürüdüğün yol karanlıksa ışığın olmaya çalışıp yolunu aydınlatacağım. Tehlikenin göbeğindeysen yanında durup her zorluğa göğüs gereceğim. Yapacağın hatalarını ya da yanlışlarını anlayışla karşılayıp senden uzaklaşmayacağım. Masum hayatlara zarar vermediğin sürece illegal işlerinden dolayı senden soğumayacağım. Senden istediğim tek şey benim elini bırakmamam gibi sende yapacağım her hataya rağmen elimi bırakma. Bana ders ver, cezalandır ama sırtını dönüp gitme."

Elimi kaldırıp dudaklarını üzerine bastırdı. "Bu eli ölene kadar bırakmayacağım. Benden nefret ettiğini söylesen dahi gitmene izin vermeyeceğim. Çünkü benim sevgim ikimize de yeter."

Hedefim tamamlanmıştı. Hem de beklemediğim bir şekilde.

Sonunda mutlu sonuma kavuşmuştum...

"Abi!"

Zafer abi tam da mutlu sonumuzun üzerine karabasan gibi çökene kadar tabi.

"Abi, sana ve Afşar'a saldıran adamların kime hizmet ettiğini öğrendim. Hakkı Köroğlu."

Yeni hedef belirleniyor: Köroğlu ailesi.

Bu iş hiç iyi bitmeyecek. Çünkü bazılarımız için olan son başkalarının başlangıcı olabilir.

SON?

[[[✒️__]]]

Daha fazla uzatıp tadımızı kaçırmak istemedim arkadaşlar. Ama gördüğünüz üzere tam olarak bir son olmadı. Yeni yazılmakta olan yan kitapta başroller başkaları olsa da, hikayede ki son cümlelerimle Afşar ve Nico'yu yeniden göreceğimize dair küçük ipuçları vermiş oldum.

Aslında tek kitap olarak yazıp bitirmeyi düşünmüş, farklı bir kurguya başlamak istemiştim. Ama okuyucularımın arasında, bazı karakterlerin kitapları olmasını isteyen oldu. Elbette fikirlerinizi değerlendireceğim.

Gelecek olan yan kitabın kimlerle alakalı olacağını düşmanın soyadından tahmin ettiğinizi düşünerekten buraya hiç bir şey belirtmiyorum.

Eğer bu hikayenin devamı niteliğinde, baş rolleri farklı kişilerden oluşan yan kitabı da okumak isterseniz takipte kalın derim. Panodan haber vereceğim. Bu kitaptan da yeni kitabın duyurusunu paylaşırım merak etmeyin.

Kitabın ilk bölümünde dediğim gibi usta bir yazar değilim. Çoğu yazarın dediği gibi, bende yazarken kusurlarım olduysa sizden af dilerim.

Yorumlarınız ve oylarınız için çok teşekkür ederim. Kitabı yazarken sizinle birlikte bende güldüm, eğlendim.

Yeni kitapta görüşmek dileğiyle.