18 yaşında yakışıklı bir genç adam olarak bende kendi yoluma bakıyordum. Yolum ne miydi? Özel bir internet sitesinden sugar daddy aramak elbette. Kusura bakmayın ama ekmek elden su gölden diyerek yaşayan bir karaktere sahiptim. Bende yalan yok. Doğr...
Benim tayfayla biraz dışarı çıkıp eğleneceğiz. O yüzden bölümü şimdi atıyorum. Gece gelmez.
[[[✒️__]]]
Kahvaltıdan sonra mahalleme döndüğümde görmeyi düşündüğüm manzara sakin bir mahalle görüntüsüydü. Ama benim şu anda baktığım yer öyle görünmüyordu.
Arka arkaya park edilmiş bir sürü siyah son model Mercedes arabalarının arasında sırıtır gibi görünen gümüş renkli Rolls Royce gözlerimin neredeyse yuvalarından çıkmasına neden olacaktı.
Gelen kişi belli ki bayağı zengin birisiydi. Evime doğru yürürken mahalle de farklı yerlerde konumlanmış siyah güneş gözlüklü ve siyah takım elbiseli adamlar biraz tırsmama neden olmuştu. Gerçi böyle hisseden sadece ben değildim. Polat abi bile kaşlarını çatmış esnafların yanından onları takip ediyordu.
Ne olduğunu öğrenmek için en iyisi mahallemizin ağır abisine sormak lazım.
Hızlıca onun yanına geldiğimde ilk başta beni fark etmedi ama sonradan bakışlarını bana çevirdi. "Afşar iyi misin? Dün eve gelmeyince Yavuz endişelendi. Yaman sikiği sana bir şey yapmadı değil mi?"
"Yok Polat abi. Zaten evde Gül abla da vardı. Onun yanında bir şey yapmaz bilirsin."
Başını sallayarak beni anladığını belirtti ve bakışlarını yine tekin olmayan adamlara çevirdi.
Ben Yavuz abimin bakkalına doğru bir bakış attığımda kapalı olduğunu görünce şaşkınlıkla kaşlarımı yukarı kaldırdım. Sabahları hep erken açardı oysa.
"Yavuz abim bakkalı açmamış."
"Çünkü bu tekinsiz heriflerin bir kısmı sizin eve girdi."dedi Polat abi bana bakmadan.
Ne? Sakın düşündüğüm kişi olmasın! Ya da olsun amk.
Koşarak apartmana girdim. Apartmanın girişinde hatta evin kapısı önünde bile bu adamlardan mevcuttu. Yanlarından geçerken bana bakış atıp kulaklarında ki bir şeye dokunarak İtalyanca bir şeyler söylüyorlardı.
Kesin o geldi. Artık eminim. Babacığım geldi!
Açık olan evin kapısından içeriye adım atarken heyecanla yutkundum. Acaba beni görünce tepkisi ne olacaktı?
Salona geçtiğimde başka şehirde okuyan Orhan abim hariç tüm aile üyesini bir arada gördüm. Ama benim gözümün asıl takıldığı kişi üzerinde siyah, şık bir takım elbiseyle karizmatik bir şekilde kanepede tek başına oturan Nico'ydu. Bakışları deliciydi ve bu beni aşırı derecede azgınlaştırıyordu.
Dün evden çıkmadan önce o süslü iç çamaşırının üzerine kıyafetleri giydiğimi hatırlayıp utandım. Hâlâ üzerimdeydi çünkü.
Babam, annem, abilerim ve ablam bana kısa bir bakış attı. Ne oluyordu? Ben gelmeden önce ne konuşmuşlardı bilmiyorum ama umarım benim için hayırlı bir şey olurdu.
"Kabul ediyorum bay Nicolò."
Neyi lan neyi?
Babama soru sorar bakışlar attım ama sanırım yanıtı ondan değil Nico'dan alacaktım.
"Güzel. Doğru bir karar verdiniz. Ama ben zaten sizin fikrinizi önemsemiyorum."
Lan! Türkçeyi nasıl böyle güzel konuşabiliyor? Onu da geçtim ses tonundaki otorite vücudumda bir şeylerin kıpırdamasına sebep olmuştu.
Nico'nun keskin bakışları ayakta duran bana döndü. Sanki idamı bekleyen mahkum gibiydim.
"Afşar... Sonunda seninle yüz yüze görüştük bebeğim."
Herkesin içinde bana 'BEBEĞİM' dedi. Bana lan bana! Allah'ım sana geliyorum.
"Adamlarım değer verdiğin herşeyi topladı. Benimle geliyorsun ve bundan sonra ben nereye gidersem oraya geleceksin bebeğim." Bunu söyler söylemez ayağa kalkıp aramızda az bir mesafe kalacak kadar bana yaklaştı. O yaklaşırken ben yavaşça başımı yukarı kaldırdım. Maalesef boy fakiriydim.
Bir elini yanağıma koyup okşarken ben sessizce onun yüzünün her bir noktasına bakıyordum. Onu yakından görmek kalbime pek iyi gelmemişti. O kadar hızlı atıyordu ki elimi göğsüme koyup bastırma ihtiyacı duydum. Ve onu ilk gördüğümden beri söylemek istediğim sözler ağzımdan döküldü.
![HEDEF : SUGAR DADDY [GAY]](https://img.wattpad.com/cover/301358791-64-k261207.jpg)