"𝐆ł𝐨𝐬 𝐧𝐚𝐝𝐳𝐢𝐞𝐢"

🥀~Rozdział 46~🥀

🥀~Nienawiść~🥀

Perspektywa Nate'a

Hejt chociaż dobrze znamy każdemu, za każdym razem wywołuje negatywne emocje. Większość osób się z nim zmierzyła, a szczególnie ludzie sławni.

Internet ma swoje plusy i minusy, tutaj nie chodzi o kolejny nudny wykład, który pewnie słyszycie nie jeden raz na przeróżnych lekcjach w szkołach i tak dalej. Nie, to nie to.

Teraz wielkości ludzi publikuje swoje życie na portalach społecznościowych i czeka na serduszka, komentarze i uwielbiania. Inny wywołują niepotrzebne skandale, żeby tylko wybić się na innych.

Jednak czy jest to dobre? Kiedyś nie było internetu i jakoś ludzie się spotykali, bawili... Teraz jest zawiść, ponieważ ten ma lepszy rysunek, ponieważ tamten ma modniejszą bluzę, ma lepszą ocenę. I po co to wszystko? Czy poczujecie się lepiej, gdy będziecie tak mówić?

Chociaż pewnie to już nudne i znów się powtarzam, jednak zawsze będę się upierał przy jednym, nie ma ludzi złych. Nie wchodźmy tutaj w politykę i to co się dzieje na świecie.

Każdy z nas ma swoją drogę, każdy wybiera coś innego. Ale czy wszystko od nas zależy? Nie przywołuje tutaj, żadnych lektur czy wróżek, nie. Spójrzcie na swoje życie, jak często popełnialiście błędy? Nie które porażki was czegoś uczą, inne dodawają doła.

Skupmy się jeszcze przez chwilę na tym hejcie. Ile razy jest tak, że gdy ktoś publikuje nowy utwór, czy nałoży innych strój, to zaczyna się fala, dobrze nam znana. Pamiętajcie, jednak o jednym...

Każdy z nas jest człowiekiem, nie jest jakimś bóstwem, księżną, robotem, czy wampirem. Możemy popełniać błędy, mamy wolną wolę. Dlaczego nie dajcie, nie którym dawać po prostu siebie. Każdy powinien robić to co kocha, niezależnie od tego czy to się komuś podoba, czy też nie.

Dlatego, gdy zajechałem pod dom Aniki, nadal nie byłem pewny czy dobrze robię. Bałem się, że mogę tylko pogorszyć sytuację. Jednak nigdy nie dowiemy się jak to mogło wszystko wyglądać, kiedy nie spróbujemy.
Wysiadłem z samochodu, po czym skierowałem się do drzwi niewielkiego domku.

— Mogę wejść? — zapytałem, kiedy zobaczyłem swojego dawnego przyjaciela.

— Wchodź, pewnie jesteś tutaj z powodu tego artykułu — wysyczał, jednak po tym wyschnął i spojrzał na mnie zbolałym wzrokiem. — Może tobie się uda... Przepraszam, nie powinienem tak reagować.

— Właśnie, po to przyjechałem. Wiem, że Anika jest wrażliwą dziewczynką. Może uda mi się coś z tym zrobić. Mam nadzieję, że za niedługo to usuną. Ogłosiłem wiadomość w mediach o tym, więc może coś pomoże.

— Dziękuję, Anika jest na górze. Nie dawno usnęła, jednak czuje, że tak na niby, żebym się o nią nie martwił — wyszeptał, a ja kiwnąłem głową i ruszyłem do pokoju dziewczynki.

Zapukałem, jednak kiedy nie usłyszałem odpowiedzi, powoli wszedłem do środka. Zamrugałem kilka razy, żeby przyzwyczaić swój wzrok do mroku, który panował wokół mnie.

— Anika, wiem, że nie śpisz. Rozumiem, że Ci teraz ciężko. Znam dobrze to uczucie. Możesz mi nie wierzyć, jednak coś Ci powiem — powiedziałem, ale gdy nie usłyszałem odzewu, ciągnąłem dalej. Czułem, że dziewczynka albo nie ma siły się odzywać, albo faktycznie usnęła. — Ja też byłem chłopcem i na początku swojej kariery nie miałem łatwo. Wcześniej nosiłem aparat na żeby oraz okulary i moja twarz, wcale nie była taka gładka. Kiedy wygrałem program, wiele osób szydziło z mojego wyglądu. Często też płakałem w poduszkę oraz wiele razy chciałem się poddać. Jednak, gdy znalazłem się w najgorszym okresie... Postanowiłem udowodnić wszystkim, że się mylą, że wygląd to nie wszytko... Mam nadzieję, że rozumiesz, że jesteś wspaniałą artystką i nigdy nie pozwól, żeby ktoś to zmienił.

Po tych słowach wyszedłem z pokoju dziewczynki, pożegnałem się z jej bliskimi, po czym ruszyłem do swojego domu. Miałem nadzieję, że ta rozmowa choć trochę jej pomogła.

Za niedługo miało dojść do opublikowania wyników, jednak przed tym mogło zdarzyć się coś złego...

************
Witajcie kochani
Kolejny rozdział dla was. Mam nadzieję, że wam się spodoba. Przepraszam za błędy. Bardzo bardzo dziękuję za czytanie i dawanie gwiazdeczek ❤️