රන්තාලිය වැව ළඟ උන් කාලය මතකද
අතීත මතක අරන් නුඹ ගිය දුරක තරම
වැව පාමුල ඉදගන මං
හැඩුවෙ දුකට රත්තරන්...
ඇහෙන නෑහෙන ගානට කාර් එක ඇතුලෙ ඇහෙන සිංදුව චාමර වීරසිංහගෙ කටහඩ එක්ක මාව ආයම අතීතෙට අරන් ගියා....හැම අවුරුද්දක්ම හිනාවෙලා ඉවර කරපු මම මේ අවුරුද්ද ඉවර කරන්න යන්නෙ වැටෙන්න පුලුවන් උපරිම වැටිලා වෙනකොට අවසානම පාරට ඒ මුන බලන්න හිතාගන වෙනකොට මම ඔහේ ඩ්‍රයිව් කෙරුවා .....
සතුටු වෙන්නද....දුක් වෙන්නද.....
මගෙ හිත මගෙන්ම අහනවා........අඩන්නද හිනා වෙන්නද....ඒ හිත මගෙන්ම අහනවා.....
ඉතින්.....මම සීයට දහයක් සතුටු උනා මගෙ මැනිකව ආයම දකින එකට.....සීයට අනුවක් දුක් උනා මගෙ මැනික කිව්වට දැන් එයා මගෙ නෙවෙ කියන එක මතක් වෙනකොට ......
වේදනයි..පපුව පැලෙන්න තරමට....
මිනිස්සු අසරනයි..බැදීම් ගාව...හැගීම් ගාව නම් කියන්න බැරි තරම් අසරනයි....සිය ගානක් මට කිව්වා උනත් දැන් හිත හදාගනින්..දැන් හිත හදාගනින් කියලා ....මනුස්සයෙක් වෙච්ච මම කොහොමද දෙවියනේ හිත හදාගන්නෙ.....බුදුවෙන්න ගිය සිදුහත්වම අමතක කරගන්න බැරිව යශෝදරාවගෙ පපුව පැලෙන්න ආවා නම්...කෙලෙස් පිරුන මම එක බැදීමක් ගාව මේ තරම් නැහෙන එක ගැන අහන්න දෙයක් තියනවද.........
මට එයාව අමතක කරන්න ඕනෙ...ඒඋනත්......හිතේ තියන අවසානම වේදනාවෙ අංශුව පවා හදවතින් එලියට එනම්ම ඇඩුවට පස්සෙ ......කරපු අදරයක් කවදාවත් ලේසියෙන් මරන්න බැරි උනත් යන්න දෙනව කිය කිය මම අන්සතු එයාට තවමත්..මේ මොහොත වෙනකනුත් ආදරේ කරනවා...මිනිස්සු මට බනීවි...පිස්සු කියාවී...ඒත් ...ඇත්තටම ආදරේ විදපු කෙනෙක ඇර...කවදාවත් බොරුවට ආදරේ කරපු කෙනෙක් විරහෙවෙ වෙව්දනාව දන්නෙ නෑ....
විරහ වේදනාව ඇත්තටම විදින්න නම්......ඇත්තටම ආදරේ කරන්න ඔනෙ.........
නුවර අහසට හද පායලා .....අවුරුදු කාන් මිනිස්සු තවමත් හිනාවෙනකොට කනකොට බොනකොට මුලු නුවරම එකම සැනකෙලියක් වෙලා තිබුන ...වලව්වට අවුරුදු තිබුනා..හැබැයි...හරීම සාම්ප්‍රාදායික අවුරුද්දක්...හිතේ හැටියට හැගීම් එලියට දාලා සතුටු උන අවුරුද්දක් නොවෙනකොට මේ වෙනකොට වල්ව්වෙ මිනිස්සු හැමෝම.අර ඉස්තෝප්පුවෙ ඉදන් කාටහරි බනිනව ඇති...එක්කො මට බනිනවා ඇති....මගෙ කෙල්ලට වැහි නැති හෙන ඉල්ලනව ඇති...ඒ උනත් අත්තම්මා දන්නෙ නැතිව ඇති එයාලා ඉල්ලපු හෙන වැදුනෙ මගෙ කෙල්ලට නෙවෙ මට කියලා......
YOU ARE READING
BREATH OF LIFE (Complete)
Fanfictionකවුරුත් නැතිව උඹම උඹේ හිත සනස ගත් දවසට ඒහිත ඒ හේතුවටම කිසිදින නැවත නොවැටෙනු ඇත.........!!
