මැනිකෙ...
හෝරාවක් පහුවෙලා යන තැන වෙව්ලන කකුල් වල දනහිස් රතු වෙලා තිබුනා....ඇදන් උන්න සරම ඇද පාමුල වැටිලා තියනකොට මෙච්චර වෙලාම නහයෙන් අඩපු උඩුවියන් බැදපු ඇද මොකුත් නොදන්න ගානට හුස්ම ඇරිනකොට දාඩියෙන් පෙගිලා උන්න දිසානායක හාමුදුරුවන්ගෙ මැනිකෙ මුනින් අතට හැරිලා උන්නා ....
ලැජ්ජයිද මගෙ මැනිකෙට...
මං හරි හිමීට රහසක් කොදුරනකොට එයා මගෙ දිහා හැරිලා බැලුවා ...මුලු පපුවම බතික් වෙලා.....කෑ ගහලා පිටකරගන්බ බැරි හැගීම් මිරිකගන හපාගන පිට දානකොට මගෙ විතේන්ව මන් මිරිකලා හපලා තිබුනා ....ඒ මූන ලැජ්ජාවටම රතු වෙලා තිබුනා.....
ලැජ්ජයිනෙ....සුදු අප්පො...
අරමක්කටද?
දන්නෙ නෑ.....
උඹ ඉතින් මගෙ මැනිකෙ නෙවෙද ...
උඹ හරි වෙනස් සුදු මහත්තයා .....කොච්චර කොහොම කොළඹ පය ගැහුවත්....කලිසමෙන් සරමට මාරුවෙනකොට උඹ වෙනස්....උරහිස ගාවට වැවුන කොන්ඩෙ බැදගන ...සරමක් ඇදන් අත්දෙක පිටිපස්සට බැදන් මිදුල පුරාවටම සක්මන් කරනකොට ....ඉස්සරහට එන මිනිස්සු දෙකට නැවිලා බේබි හාමු කියනකොට .....උඹ මගෙ තේශිට වඩා වෙනස් සුදු අප්පො.....
එයා කියවනවා ....වෙනදට මම ඒ පපුවට තුරුල් වෙනකොට එයා අද මගෙ පපුවට තුරුල් උනා...පිරිමියෙක්ගෙ පිරිමිකම තවත් එලියට දාන ඉස්සරහට පැනපු උගුරු ගැටෙ දෙපාර තුන්පාර උඩ යනකොට ....ආයමත් ලාවට වැවීගන එන රැවුල් කොට වගේම දැඩි පපුව මැද වැවුන කෙස් රොද පුරාවටම එයා අත ගෙනිච්චා ...මං දන්නවා මගෙ විතේන්ට ලෝභ හිතිලා .....එයා හිතෙන හිතෙන වතාවට එයා මාව සිපගත්තා ....හිතෙන හිතෙන වතාවට මාව අතපත ගෑවා ....
ඔච්චර ලෝභ කම් කරන්න එපා පන...මං උඹගෙ තමයි....
මං ඒ රතු උන මූනට හාදුවක් තියල ගලවපු ඇදුම් ආයම අදින්න ගත්තා ....ඇගපතම තලා දාලා වගෙ තියනකොට ඉදගන්න හදපු එයා කෙදිරි ගාගනම ආයම ඇදට වැටුනා ...
තේශීහ්...ම්ම්හුක්ක්ක්..
ම්ම්ම්..ඇයි පන...
YOU ARE READING
BREATH OF LIFE (Complete)
Fanfictionකවුරුත් නැතිව උඹම උඹේ හිත සනස ගත් දවසට ඒහිත ඒ හේතුවටම කිසිදින නැවත නොවැටෙනු ඇත.........!!
