සුදුම සුදු පාට කොඩි වැල් උඩු හලගට එහා මෙහා යනකොට අම්මගෙ පෙට්ටිය ගාව ඉදගත්ත පාර මං තවමත් උන්නෙ අම්මා ගාව ..මුලින් බිම ඉදන් උන්න මං අවසානෙදි පෙට්ටිය ගාව පුටුවක් ගෙනත් ඉදගත්තා ....මදුරු විමානෙ කන් ගාවින් යන යන වාරයක් ගානෙ වෙනද නම් මං මට රිදුනත් කමක් නෑ කියලා මං ගැහැව්වා උනත් අද ඔහේ උන්නා....රෑ එලිවෙන කම්ම මං ඔහේ උන්නා..මාව මදුරුවො වහ ගත්තා උනත් මම නෙවෙ මොකුත් කෙරුවෙ මගෙ ඇස් දෙක තිබුනෙම අම්මා ගාව....
කොච්චර මොනවා කිව්වා උනත්....අම්මගෙ හදවතට පවා පනුවො ගහලා කිව්වම....අවංකවම ......අවංකවම ඒක මගෙ පපුවට වැදුනා.....එළිපිට කොච්චර යකා වගේ උන්නත්...හිත ඇතුලෙන් මම ඇඩුවා...අනිත් උන් ගැන කෙසේ වෙතත් මට අම්මා ගැන අවංකවම දුක හිතුනා......
මිනිස්සු එනවා යනවා ...එනව් යනවා....නිදි මරලා...දුක් විදලා......අවසානෙදි හෙම්බත් වෙලා උන්න මට හෙන ගැහුවත් දැනෙන් නැති තරමට මම පදම් වෙලා උන්නා....අවංකවම පදම් වෙලා උන්නා නෙවෙ මම දැනටමත් මැරිලා උන්නා......
නිතේස් අයියෙ ... ...
ම්ම්....
අනෙ පුතේ....උඹ තාම ඔතනනෙ ඒයි .......දැන් එලිය වැටෙන්නෙත් ලගයිනෙ ඒයි .......නෙස්කෙෆෙ එකක් වත් ගෙනත් දෙන්නද ....මේ දෝනියත් තාම මෙතන.......ඈ නිතේස් අයියේ.........
මට මොකුත් එපා ඩියොන්...මට බඩ ගිනි නෑ.....ඔය තියන දෙයක් කර ගන්න අප්පච්චිට උදව්වක් දීපන් ....
මම හිතන්නෙ එලියෙන් එලි වෙන්න කිට්‍යු වෙනකම්ම ඩියෝනයා සිය පාරකට වඩා මට මොනාවා හරි ගෙනත් දෙන්නද ඇහුවා.....ඒත් මම නෙවෙ බිව්වෙ...මට බඩගින්නක් දැනුන් නෑ...උද්දච්ච අනීතා අවසානෙදි මට මැරිලා වත් සැනසීමක් ඉතිරි කරලා ගිහින් නෑ.....
මන් බලාගන අප්පච්චි කෝපි හදන කෝපි අදින ගෑනුන්ට තවත් බඩු මොනවදෝ ගෙනත් දෙනවා ...
අවජාතක අවජාතක කියලා වලව්වෙම්ම හංවඩු ගහපු අන්තීම මොහොතේ සුජාත ලේබල් එක ඇලවුනු " මොල්ලිගොඩ පැටව්" කවදාවත් ඇහැට දැක්කට අතින් වත් අල්ලපු නැති "අප්පච්චිගෙ" සීතල වෙලා ගියපු අතකින් අල්ලනවා මං දැක්කා....කවදාවත් අප්පච්චි කියන නම කියන්න පින නොතිබුන උන් අද මලමිනියට අප්පච්චිගෙ මිනිය කියලා කට ඇරලම කිව්වා...
YOU ARE READING
BREATH OF LIFE (Complete)
Fanfictionකවුරුත් නැතිව උඹම උඹේ හිත සනස ගත් දවසට ඒහිත ඒ හේතුවටම කිසිදින නැවත නොවැටෙනු ඇත.........!!
