WIFE CORPORATION: MIA KASSIDY BORROMEO

Chapter 29: Moments (3)

{September 04, xxxx}

As they reached the village, Mia and Alexus chose to stay overnight. They left early in the morning by car this time.

"Papaano nakarating ang kotse mo doon? Iniwan naman natin 'yun sa baba kahapon, hindi ba?" Gulat pa rin si Mia nang makita niya ang kotse nito kanina sa mismong parking space ng village.

"I asked the staff back there to bring the car up to the village, para hindi na tayo babalik sa dinadaanan natin. You're tired and you have to rest before indulging with the other activities." Makahulogan nitong sambit. Nagkibit-balikat naman si Mia sapagkat may point naman si Alexus, may patag na daan naman kasi, pero dahil adventure ang habol nila kahapon ay sa masukal sila na daan dumaan.

Alas singko pa lang ng umaga ay nagba-byahe na sila. "Try natin ulit sa Pinas mag-hiking, parang maganda din do'n eh." Masayang-masaya niyang hiling. Naalala niya kahapon, matapos ng mahabaan na pag-adventure nila ay para siyang nanalo sa lotto dahil sa napaka-gaan na pakiramdam nang makahiga siya sa kama do'n sa village.

It was her first achievement, hindi na rin siya makakapaghintay na makakapag-sky diving!

Dahil nga weekday, iilang tao lang ang nakasagupa nila doon.

"Sure, anytime you want." Mas lalo siyang napapangiti nang hindi naman kumontra sa kaniya si Alexus. Ang noon na hindi palangiti na Alexus ay madalas na siyang ngini-ngitian. Hindi na ito nagdadamot at mas nagiging big baby pa. Bakit? Tumabi lang naman ito sa kama niya kagabi, takot daw itong magkabangungot at siya naman ay malugod itong pinatira sa mga bisig niya.

Isa pa sa mga favorite gestures niyang natatanggap kay Alexus ay 'yung binibigyan siya ng pat sa ulo. Kaya nga good girl siya.

Alexus experienced a traumatic childhood, his parents were forced to divorce by someone unknown to him, while his mom was pregnant with his sisters. Pitong taon pa ito no'ng nagising nalang sa isang malaking container ng basura, na nilalayag ng malaking barko papunta sa hindi mapagkilanlan na bansa, nawala sa tamang pag-iisip at naging palaboy. Gutom at walang bahay na mauuwian.  Ang sabi pa nito sa kaniya ay wala itong masyadong maalala, at kadalasan itong nagigising dahil sa isang bangungot, kung saan nakikita nito ang sarili na umiiyak habang nakikita ang sariling ama na inaabuso sa harapan nito. Hindi na nito alam ang kasunod no'n dahil putol-putol daw ang mga imahe sa panaginip nito. Matapos ng ilanh linggo na pagiging palaboy ay no'n niya naman nakilala ang foster parents nito na nagpalaki din dito.

Ang tanging malinaw lang na alaala dito ay no'ng ten years old pa ito hanggang sa kasalukoyan. But below nine years old, his memories are vogue.

Kilala naman daw nito ang magulang, pati na rin ang mga kapatid sa tunay nitong mga magulang. For a certain reason, only Spade knows him.

While Spencer, and Keihzza doesn't know him who he really is in their lives. Lalo na si Keihzza na hindi pa talaga siya nakita. Ang ama naman nito ay walang alam sa naging existence niya. While his mom, was nowhere to be found, lastly, Keihzzara the twin of his sister had died at the age of five.

Just like how things got worse for him to bear?

Naaawa si Mia dito dahil sa musmos pa nitong edad ay nakaranas na ito ng mga nakakaayang pangyayari. Akala niya noon ay siya lang ang may masalimuot na nakaraan. Hindi niya bagkus inakala na may hihigit pa sa kaniya.

He was left by his own family, they disappear as if they are a dust that was being blown by a stormy wind. He might look fine in front of her, but she doesn't believe it and gathered him in her arms. Telling him that it's enough, don't talk about it anymore because it'll hurt him more if he does.