WIFE CORPORATION: MIA KASSIDY BORROMEO

Chapter 120

"What's the meaning of this? Bakit kayo nandito?" even if Alexus has the idea kung ano ang ginagawa ng mag asawang Guillebeaux dito ay itinanong niya pa rin. Hindi niya alam kung para saan, siguro he denies it at hindi tinatanggap ang sinasabi ng kaniyang isipan sa kaniya.

Umikot si Hermes patungo sa kaniyang asawa na si Mirabella. "Aside from being a Prince in a notorious nation, you are also smart, dapat ay naiintindihan mo ang pinaparating ko, hindi ba?"

Hermes was being sarcastic to him. However, he has the point.

Nagtagis ang mga bagang ni Alexus, saka siya napapatingin kay Mia, na parang nawawala rin nang magtagpo ang kanilang mga paningin. He can see confusions from her eyes.

But the rage which was building inside him is so strong, that he cannot feel any consideration for her.

He felt betrayed.

"She is our daughter, Alexus. The baby girl that you promised to marry. But now, you're married! How does it feel?" kalamado man at hindi natatawa si Hermes, but his words are too powerful to wreck Alexus' composure.

Nag-iwas ng tingin si Alexus kay Mia, as he cannot feel the love and care na noon ay nararamdaman niya para dito. Aside from hatred, wala na.

He wants to kill every single person that relates to Hermes Guillebeaux.

"You planned this..." he conclude a judgment for Hermes and Hermes didn't even deny it.

"Yes. From the very beginning, Alexus." Tila isang sirang plaka ang memorya ni Alexus. Flasbacking all the memories she had with Mia like a thunder in flash. "Ang Kassidy na kilala mo ay hindi namin tunay na anak ni Mirabella. She's just a substitute to keep the image of our daughter. Now that you have been fooled and eventually fall in love with our lovely daughter... how does it feel to care for someone related to me?" Napapikit ng mariin si Alexus dahil sa sumasakit ang sintido niya. It's pulsing.

Ang mga 'I love you' nito, mga ngiti at tawa nito...

And at the end of the memories, Jeff's voice echoed into his senses. 'Master, I can sense that the Madam is not just a simple girl we know.' and he could see himself restless nang dahil sa kakaisip niya sa katagang binibitawan ni Jeff no'ng araw na unang nasalang sa kapahamakan si Mia.

Sumunod naman ang mga memorya kung saan parati na siyang huli sa tuwing pinapahanap niya ang mga taong naglalakas ng loob upang saktan si Mia. Naabutan niya na lang ang mga tauhan ni Zamora na wala ng buhay, nahulog ang sinasakyan nitong van sa bangin, at nang matagpuan ang mga bangkay, napag-alaman rin na wala na itong mga dila at daliri. Tinitiyak talaga na walang lalabas kahit na anumang salita sa mga bibig nito kung may pagkakataon mang mabuhay ang mga ito.

Sumunod ay ang pangyayari sa cruise. Matapos ng nangyari kay Mia, ang tangi rin nilang naabutan ay ang mga nakabitay na mga salarin sa mismong barandilya at gilid ng barko. Masyadong malinis ang pagkaka-implemento ng krimen, to the point that they couldn't track any trace.

How come... na hindi niya naisip 'yun?

Of all people, bakit kailangang si Mia pa?

And why the fvck did he fall in love in love with her?

He shouldn't have let himself be comfortable with the people na nakaka-engkuwentro niya at nakakasama. Pero, potang'na... he was careless!

Mariin niya ring sinisisi ang sarili sa katangahan niya. Not just he felt betrayed, but also shameful of himself.

Kung kanina ay napakasaya niya dahil sa wakas ay naikandado na niya ang babaeng minamahal niya, ngayon... tila bumabaliktad ang lahat. Galit siya. Maging kay Mia.