85.

75 3 0
                                    

His face was bloodied. Mabuti na lang at hindi napuruhan ang kanan niyang mata. The attack mangled his face. Halos hindi ko makita ang sugat sa dami ng dugo.

"Stay still," utos ko.

"Sa bigat mo ba naman, makakagalaw pa ako," biro niya. Nakapatong ako sa kanya, sapo ko ang mukha niya.

"Tumigil ka, Darius!" inis kong saad.

Kung hindi niya hinarang ang lalaking iyon, hindi ito mangyayari sa kanya. Hindi ko alam kung ano ang takbo ng isip ng bastardong ito. Sa lahat ng mga tauhan ni lord Kane, si Darius ang pinaka-kinaiinisan ko. 

Siya lang ang naglalakas loob na lumapit sa akin.

Siya lang din ang naglakas ng loob na bumalik para iligtas ako kanina.

The job had gone awry. Lord Kane tasked us to steal a shipment. The plan was easy. Get inside. Steal the package. And then escape.

Ang hindi namin alam, higit s ainaasahan namin ang naghihintay na mga bantay. There were seven of us. There were at least twenty of them. 

Regardless, the package was secured. The shipment was taken. We headed to our planned escape routes. The problem was my exit plan back fired. I was trapped. The exit I had planned to take instead became my trap. The door would not budge. The latches eroding, the trap door failed to pull open. I was abandoned. I had to fight my way out of the warehouse. 

Kung hindi ako binalikan ni Darius, malamang ay nahuli ako ng mga tauhan ni Kardo. He would not have been merciful. Now when the stolen shipment was worth more than my life.

And here he was, his face split open trying to save me.

"You owe me one," dagdag niya.

Hindi ako umimik.

"Wait, its two. Actually, its more. You owe me a lot. Daming beses na kitang niligtas."

"Tumahimik ka, Darius! Seryoso ako. Masyado kang maraming dugong nawala."

"Am I dying?"

"Kung hindi ka titigil sa kakasalita, mamatay ka talaga!" banta ko.

He sighed. "I'd die in your arms, then. It will be a good death."

Bakit hindi pa ako nasanay sa tabil ng dila ng lalaking ito?

Hindi ko siya pinansin at idinantay ang palad ko sa mukha niya. "Come on," I whispered. And then my power flowed.

I heard him wince. Gayunpaman, nang maramdaman niya ang pagdaloy ng kapangyarihan ko, natahimik din ang bastardo.

Nang maramdaman kong tumigil ang pagdaloy ng enerhiya, dumilat ang mga mata ko.

Dariss was staring at me. Halos magkalpit ang mga mukha namin. I could feel his breating on my cheeks.

I pulled away. Bastard.

He smirked. "Parang naging komportable ka 'ata?" asar niya.

I smacked him in the head.

"Ow," he frowned.

That get me to smirk this time. "Tss," I chastised. 

I got off of him and grabbed a towel. Nilubog ko ito sa malinis na tubig at pinunasan ang mukha ni Darius.

His eyes were twinkling.

I ignored him. Nang mawala ang dugo sa mukha niya, sinipat ko ang natamo niyang sugat. It was not as deep as I thought.

"It's left a scar," saad ko. 

I traced the scar, it was two cuts on his right eye, intersecting with each other. Tila ba may nakahugit na ekis sa kanang mata niya. Only it was no tattoo, it was a scar.

Daughter Of Dusk And DawnTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon