Vampir Seçimleri/ bxb

Konuşma ||

Asil beni çatıya çıkarmıştı. "Evet artık anlatabilirsin bence." Dedim. "Önce sen söyle. Gece kabus gördün mü?" Diye sordu. Kafamı olumlu biçimde salladım. "Çok fazla gördüm. O yüzden bu haldeyim zaten." Dediğimde gözleri endişeyle bakmaya başladı. "Hatırlıyor musun?" Diye sordu. Kafamı olumsuz biçimde salladım. Kenarından kıyısından bile hiçbir şey hatırlamıyordum. Ama kabus gördüğümü çok net hatırlıyordum. Asil daha da endişelenmiş gibiydi.

"Neye bulaştım ben?" Diye sordum. Asil'in bakışlarından bir şeye bulaştığımı ve bu şeyin bana parazit gibi yapışacağını hissediyordum. "Kötü bir şeyin içine düştün. Ve tek hatan o gece orada bulunmaktı." Dedi. Gözlerimi şehre çevirdim. "Anlatmayacağını biliyorum. Ama iki sorumu yanıtlamak zorundasın. O insan mıdır nedir..? O neydi ve ben bu bulaştığım şeyden nasıl kurtulacağım?" Diye sordum. "O bir insandı." Dedi Asil ama sesi bile kendinden emin değildi. "Yalan söyleme tekniklerini geliştirmelisin. En baştada sesini kontrol altına al." Dedim gözlerimi ona çevirmeden.

"İnsandı. Bu bulaştığın şeyden kurtulman çok zor ama sana saldırma ihtimalini düşürmek istiyorsan hava karardığında ve gece, ışıklarını açık bırak. Azda olsa işe yarar." Dedi Asil.

"Sen orada ne yapıyordun?" Diye sordum. "Ben mi?" Dedi şaşırarak. "Evet sen. Durduk yerde oraya gidip, oturup piknik yapacak birine benzemiyorsun. Orada ne arıyordun?" Diye sordum gözlerimi yeşillerine dikerek. "Sadece geçiyordum." Dedi. Sesi daha düzgündü ama inandırıcı değildi. "Doğru değil. Ama üstelemeyeceğim." Dediğimde yutkunduğunu gördüm.

Aslında yalan söylüyorsun dediğimde karşı çıkmaması bile yalan söylediğini doğrulardı ve Asil karşı çıkmıyordu.

Cebimden sigara paketimi çıkarıp bir dal aldım ve paketi tekrar cebime koydum. "Seni en iyi kim korur biliyor musun?" Diye sordu Asil. Şehre çevirdiğim gözlerimi tekrar ona çevirdim. "Kim?" Diye sordum. "Kimmiş süper kahramanım olabilecek kişi?" Diyip kendi kendime güldüm. Ama Asil oldukça ciddiydi.

"Benim."

Sessizlik oldu. İkimizde bu kelimeden sonra konuşmamaya yemin etmiş gibi susmuştuk. O mu? Beni sadece veya en iyi o mu koruyabilirdi? Neden Asil'di? Ayrıca Asil ne alakaydı. Tamam orada adamı alt etmiş olabilirdi ama neden oydu? Ayrıca bu seni korumak istiyorum bana izin vermelisin der gibi bir sözdü.

"Aklından geçenleri tahmin ediyorum. Ben ne alaka ve neden ben olduğumu sorguluyorsundur büyük ihtimalle." Dediğinde yüzümde mimik bile oynatmadım. Gözlerim boş boş onun suratına bakıyordu.

"Nesin sen vampir mi?" Dedim. İlk ikimizde ciddi bakışlarla birbirimize baktık sonra ben gülmeye başlayınca Asil'de zorla güldü. Komik bir andı aslında niye doğru dürüst gülmüyordu. "Yok ya ne vampiri kurt adamım ben." Dedi gülerek. Bende güldüm.

"Pekala asıl konuya dönelim. Sen ne alakasın?" Diye sordum ciddileşerek. "Bunu.. sana söyleyemem." Dedi. "Peki. O zaman beni korumanada ihtiyacım yok." Dedim yeni bir sigara yakarken. Dumanı uzunca içine çektim.

"Ölüme koşuyorsun."

"Ölüme uzun bir zaman öncede koştum. Sonucunda ölüm olmuyor."

Cümlemle beraber sessizlik oluştu. Gözlerimin önünde annem için daha on beş yaşındayken merminin önüne atladığım görüntüler gelirken yutkundum. O mermi kalbimin çok yakınlarında bir yere girmişti ve çoğu doktora göre yaşamam bile şanstı. O günden sonra bir süre annem bana zarar gelmesin diye yanıma bile yaklaşmamıştı ama ben yaptığımdan en ufak bir pişmanlık duymamıştım. İyileştikten sonra evdeyken bile annemin benden en az on adım uzakta durduğu zamanları hatırlamak bana çok zor geliyordu.

"Merminin önüne mi atladın?" Diye sordu Asil sakin bir sesle. Kafamı ona çevirdiğimden bana bakmadan şehre bakıyordu. "Sen.." dedim ve cümlemi devam ettiremedim. Nereden biliyordu?

Yeşilleri yavaşça bana döndü. "Küçük bir köpeği ölümden döndürdüğünü, hamile bir kadın sokakta aniden yere yığıldığında onun kendi eşi bile bakmazken senin ona yardım ettiğini, bir çok hayvana yardım ettiğini ve bir kaç ayda bir yardım kurumlarına yüksek miktarlarda bağış yaptığını biliyorum." Durup derin bir nefes aldı.

"Onlara yardım etmeyi bırak ve sana yardım edilmesine izin ver Doğu. Çünkü şu an ettiğin o yardımların daha fazlasına ihtiyacın var." Dedi ve kısa bir anlığına durdu. "Ve bu yardımı sana sadece ben sağlayabilirim." Diyip tamamen sustu. Yine sessizlik oluşmuştu.

Biten sigaramı söndürdüm. Asil'de ne ara yaktığını bile bilmediğim sigarasını söndürdü.

Göz gözeydik ve sadece bakıyorduk. Nereden bildiğini anlamaya çalışıyordum. Herhangi bir sosyal medyada yaymamış hatta yayılmasınıda istememiştim. "Bunları yaptığımı nereden biliyorsun..?" Diye sordum. Dudaklarının kenarları hafifçe kıvrıldı. "Meslek sırrı." Dedi ve yeşillerini şehre döndürdü. "Benim hakkımda bu kadar şey bilmene imkan yok. Hiçbir yerde paylaşılmıyor." Dediğimde hafifçe güldü.

"Paylaşılmasına gerek yok. Yüzüne bakılınca bile anlaşılıyor." Dedi. Geçiştirmeye çalışıyordu. Bunu farkettiğimin oda farkındaydı. Bana dönüp elini omzuma koydu. Elinde siyah bir eldiven olduğunu yeni fark ediyordum. Bu sıcakta ne eldiveniydi?

"Bana sadece sana yardım etmeme izin verdiğini söyle. Bunu söylediğin anda ışıkları açık bırakmana bile gerek kalmayacak." Dedi. "Neden eldiven takıyorsun?" Diye sordum ciddi bir şekilde. Elini omzumdan çekti. Derin bir nefes aldı. "Konumuz bu değil." Dedi. "Eğer sana yardım etmezsem seni bir haftaya öldürürler." Dedi Asil normalden çok daha ciddi bir ses tonunda.

"Benim onlara bir zararım olmadı ki? Ayrıca onlar kim? Onlar olarak tabir ettiğimiz kişi veya kişiler kim?" Diye sordum.

"Tek suçun o gece orada olmaktı. Onlar en ufak bir şeyi bile kabul edemezler."

"Çok şifreli konuşuyorsun." Dedim. "Olabilir." Dedi gözlerini gözlerimden ayırmadan.

"Teklifini kabul etmiyorum. Hiçbir şeyi anlatmıyorsun. Onlar diye söylediğimiz kişilerin kim olduklarını bile bilmiyorum. Bana saldıran kişinin kim veya ne olduğu hakkında en ufak bir fikrim yok. Tek bildiğim şeyse tek suçum zaten. O gece orada olmam. Üzgünüm Asil ama hiçbir şey bilmiyorken bunu kabul etmek istemiyorum."

"Nasıl istersen. Ama ben sen kabul edene kadar her gün soracağım."

...