Vampir Seçimleri/ bxb

Anne

"Napıyorsun anne?"

"İyiyim canım, sen napıyorsun?"

"Bende iyiyim. Yoldayım size geliyorum anne. Bir şey konuşmam lazım seninle."

"Tamam. Baban ve Batı yok zaten gel baş başayız. Bir şey mi oldu?"

"Yok. Sadece konuşup anlamam gerekiyor."

"Tamam canım bekliyorum."

"Tamam görüşürüz."

Diyerek telefonu kapattım. Asil'le konuştuktan sonra aradan bir kaç gün geçmişti. Son olarak annemle konuşacak ve kararımı verecektim. Aklım hala kırmızılardaydı çünkü en mantıklı onlar geliyordu.

Evin önüne gelince durdum ve inip kapıyı çaldım. Annem hızla kapıyı açtı ve sarıldık. Geri çekildiğimizde beraber mutfağa geçtik. Karşılıklı oturduğumuzda annem meraklı bir şekilde gülümsüyordu.

"Gözlerin lens değil mi?" Diye sorduğumda şaşkınlıkla baktı ama kaşları hafifçe çatılmıştı. "Ne..?"

"Anne vampirler. Kırmızılar, sarılar, Asil, Atlas bunlar hiçbir şey ifade etmiyor mu?"

"Sen nereden biliyorsun bunları?"

"Yaşadığım olaylar öğrenmemi sağladı. Ve şimdi seçim yapmam gerekiyor. Kırmızlardan yanayım. Atlas'ın grubunda olup Asil'inkindeymiş gibi olmayı düşünüyorum. Sende kırmızılardanmışsın. Gözlerin lens değil mi? Saçlarınıda boyattın?"

Annem hafifçe gülümsedi ve bir gözündeki lensi çıkardı. Kırmızı gözleri görmeyi beklediğim bir şey olduğu için şaşırmadım. "Evet. Kırmızılardanım ve saçlarım boyalı. Vücut sıcaklığımı ise içtiğim ilaçlarla saklıyorum. Normalde buz gibiyiz." Dedi annem. "Sende melez olduğun için vücut sıcaklığın normalin biraz daha altında ama bizim kadar soğuk değilsin." Diye devam etti.

"Kırmızılar çok güçlüler. Bunu kaldırabileceğinden emin misin?" Diye sordu annem. "Nasıl yani?" Diye sordum. Üstündeki uzun kollu tişörtün kolunu sıyırdı ve bandajla kapattığı bileğini açıp bana uzattı. "Bu simge oluşurken yanarak oluşuyor. Tahmin edeceğin gibi acılı bir işlem. Daha en başında acı çekiyorsun. Çok fazla kavga dövüş var ve sende hissettiğin için onların yanında olmak zorunda kalacaksın." Dedi annem endişeli bir biçimde.

"Ayrıca kırmızıların ilk hedefi Tuğkan'ı öldürmek. Sonrasındaysa diğer bilinmeyen düşmanları öldürmek. Demek istediğim sen buraya girdiğinde çıkman çok zor olacak."

"Her şeyi düşündüm. Günlerdir kafam bunlarla dolu. Tuğkan'ın grubunda zaten olmak istemiyorum. Evimin içinden geçmişler. Şu anda Asil'in evinde kalıyorum. Ne yapacağımı bilmiyorum."

"Bir gruba girdiğinde vücut sıcaklığın çok düşecek. Biliyorsun değil mi? Her şeyin girdiğin gruba benzeyecek." Dedi annem. Her geçen gün yeni şeyler öğreniyordum ve bu beni korkutuyordu. Kapı çalınca ikimizinde gözleri kapıya döndü. "Kararını iyi düşün." Diyerek ayağa kalktı annem. Babam gelmiş olmalıydı.

Beraber gidip kapıyı açtığımızda Batı gelmişti. Kafası eğikti ve kaldırmadı. "Hoşgeldin." Dedi annem. "Hoşbuldum.." dedi Batı yorgun bir sesle. Yanımızdan geçip odasına çıktı. "Ne olmuş buna?" Diye sordu annem. "Gidip öğreneceğim." Dedim ve bir adım atıp durdum. "Batı'da bizim gibi mi?" Diye sordum. "Hayır o tamamen insan. Babana benziyor." Dedi annem. Kafamı sallayıp üst kata çıktım.

Batı'nın kapısını çalacağım sırada hıçkırdığını duydum. Kapıyı yavaşça tıklattım. "Geliyorum anne bir saniye!" Dedi Batı. Sesi değişmişti ağladığı için. Kapıyı yavaşça araladım. "Anne dur!" Dedi Batı. Kapıyı tamamen açıp içeri girdim ve arkamdan kapattım. "Abi?" Dedi Batı kızarmış gözleriyle.

Üstüme atlayıp sarıldı ve bütün ağırlığını üstüme bıraktı. "Ne oldu? Neden ağlıyorsun?" Diye sordum. Batı burnunu çekti. "Bugüne çok şey yüklendi." Dedi. Sesi kısık çıkmıştı ama dibinde olduğum için duyuyordum. " Ne oldu anlat bakalım." Dedim. "En yakın arkadaşımla kavga ettik ve yollarımızı tamamen ayırdık. Üstüne sevgilim benden ayrıldı. Onun üstünede sevgilim ve en yakın arkadaşım sevgili oldu. Okulda biri sınav kağıtlarına yazılan isimleri değiştirdiği için sınavdan 25 aldım ama normalde 95 alıyorum." Dedi ve daha sıkı sarıldı bana.

"Her şeyi boş verde sınav olayını kanıtlayamaz mısın?"

"Kanıtladım zaten. Ama o hoca benden nefret ediyor. Müdür yardımcısınada söyledim ama oda o hocanın eşi."

"Müdüre söyle o zaman." Dediğimde Batı aydınlanmış gibi bana sardığı kollarını açtı. "Hiç aklıma gelmemişti çok mantıklı!" Dedi gözlerinden hala yaşlar akarken. "Ayrıca sevgilin ve arkadaşın içinde üzülme. Ben sana ikiside olurum." Dedim gülerek. Batı da gülmeye başladı.

Annem kapıyı çalmadan içeri dalınca kapıya doğru döndük. "Bensiz neye gülüyorsunuz bakalım?!" Dedi heyecanla. Batı ile birbirimize bakıp tekrar gülmeye başladık.

...