Vampir Seçimleri/ bxb

İlk

Gerginlikle salonun ortasında volta atarken Asil ve Atlas ne yapabileceğimizi düşünüyordu. Aileme ulaşamıyordum. Benimle tamamen iletişimi kesmişlerdi. Kardeşime bir şey olmuştu. Gözlerim sürekli doluyordu ama ağlamıyordum. "Çıldıracağım." Dedim bilmem kaçıncı bardak suyumu içerken. "Sakin ol. Ulaşacaklar sana." Dedi Atlas. İllaki ulaşacaklardı ama erken ulaşmaları gerekiyordu.

"İçim rahat etmiyor ben eve bakacağım." Dedim ve kapıya doğru adımlamaya başladım. Benim adımımla hem Atlas hemde Asil ayağa kalktı. Asil hızla kolumu kavrayıp yürümeme engel oldu. "Çok tehlikeli." Dedi Asil. Gözlerindeki endişeyi gizlemeden gözlerime bakıyordu.

"Büyük ihtimalle gizli vampirlerden biri yaptı. Gücünü bilemezsin. O yüzden gitme." Dedi Atlas. Gözlerim Asil'e döndü. Kafasını olumsuz biçimde iki yana salladı. Zaten ikiside benimle gelmeyecek miydi? Neyden korkmamız gerekiyordu anlayamıyordum. Adımlarım bahçeye doğru dönünce Asil kolumu bıraktı. Dışarı çıkıp sigaramı yaktım.

Atlas'ın yanıma geldiğini hissettim ve yanıma baktım. Bir saniye kadar sonra Atlas yanımda belirdi. Oda sigarasını yaktı. Bir nefes çekti ve dumanı dışarı üfledi. "Batı'yı çok sevdiğinin farkındayım. Hatta onun için ölebilecek kadar seviyorsun ve şu an gerginlikten ne yapacağını bilemez durumdasın. Oraya bu gerginlikle gidersen sinirine yenik düşersin. Sinirine yenik düşersen adamı kanatırsın ve o kavgayı kaybedersin." Dediğinde gözlerime ona döndü. "O orada mı yani?" Diye sordum. "Evet. Ailen Batı'yı korumaya çalışıyor. Bir süredir annenle dövüşüyordu ama şu an evin içinde saklandı. Baban baygın, Batı yaşıyor ama durumu iyi değil. Sakinleş ve gidelim." Dedi Atlas oldukça sakin bir sesle. Ona baktım. Gözlerim dolarken onunda gözleri bana dönmüştü.

Bir damla yaş yanağıma süzülürken hızla elimin tersiyle sildim. Elimdeki bitmiş sigarayı söndürüp Atlas'a sarıldığımda ilk başta şaşırıp hiçbir şey yapmasada sonra o da bana sıkıca sarıldı. Kokusunu derince içime çektim. Asil'i görmesemde bakışlarını üstümüzde hissediyordum. Atlas'ın kolları arasından yavaşça sıyrıldım. Kafamı hafifçe kaldırıp gözlerine baktım. "Hadi gidelim." Dedim sakin bir ses tonuyla. Beni kafasıyla onaylayınca içeri girdik. "Hadi gidiyoruz." Dedi Atlas.

*

Eve yaklaştıkça o hissin kuvvetide artıyordu. "Doğu, sakın gözünün dönmesine izin verme." Dedi Asil. "Tamam." Dedim. Evin önünde durduğumuzda hızla indik ve eve doğru koştuk. Kapıyı sertçe ittirdiğimde yerinde zorlukla duran kapı yıkıldı. Hızla eve daldım. Atlas ve Asil yukarı çıkarken bende salona gittim. Kapıya kadar koşarak gelmiştim ama içeriyi gördüğüm an adımlarım durdu, gözlerim açıldı.

Gözlerim anında dolarken vampire de istemsizce dönüşmüştüm. Dişlerimi sıkarken içeri girdim. İçerideki vampirin gözleri bana döndü. Gözlerimi ailemden alamıyordum. Kan.. etraf çok şiddetli bir şekilde kan kokuyordu. Dudağımı kanattığımda gözlerimi kanlar içinde yatan ailemden çekemiyordum. "Anne..Baba..Batı.." diye fısıldadım kendi kendime. Yumruklarımı sıktığımda uzayan tırnaklarım elime zarar vermişti.

Vampir gülmeye başlayınca içeriye tamamen girip salonun kapısını dokunmadan kapattım. İstemsizce telekinezi yapmıştım. İçimdeki öfke gitgide artarken kanın kokusu beni eskisi kadar etkilemiyordu. Yada ben fazla sinirliydim. Elimi uzattım ve elim titremeye başladı. Karşımdaki adamın gülüşleri inleme ve çığlıklara dönerken ben sinirden kahkaha atmaya başlamıştım. Güçlü ses dalgasıyla kulaklarına zarar veriyordum. (Sonokinezi)

"DOĞU!"

Asil ve Atlas'ın aynı anda çığlığıyla elimi bir anda, büyük bir hızla yanıma indirdim. Elimi tekrar kaldırıp tir tir titreyen elime baktım. Ne yapmıştım ben? Gözlerim aileme dönerken göz yaşlarımı tutamadım. Bacaklarımdaki bütün güç çekilmiş gibi hissedip yere düşmek üzereyken Atlas beni belimden tutup düşmeme engel oldu. Bir anda hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlayınca kafamı Atlas'ın omzuna yasladım. Yine kendimden korkuyordum.

"Şşş.. Sakin ol." Diye fısıldadı Atlas kulağıma doğru. "Ne kadar büyük bir şey yaptığının farkında mısın?" Diye sordu Atlas hala fısıldarken. Dikkatimi başka yere çekmeye çalışmıştı ama işe yaramamıştı. "Sakin ol.. Yok bir şey.." diye devam etti.

Bir süre sonra kafamı Atlas'ın omzundan kaldırdım. Omzunda dudaklarıma denk gelen yer kıpkırmızı olmuştu. Kan kokusundan dolayı sürekli olarak dudağımı ısırdığım için..

Gözlerimi ailemin yattığı yere çevirdiğimde orada değillerdi. Endişeyle hareketlendiğimde Atlas beni belimden daha sıkı tuttu. "Asil götürdü merak etme." Dedi gözlerime bakarak. 

"Kapıyı.. Yanlışlıkla dokunmadan kapattım." Dedim sesim titrerken. "Telekinezi ve sonokinezi yaptın." Dedi Atlas gözlerime bakarken. "Çok kısa bir süre daha sonokineziye devam etseydin sadece adamın değil benim ve Asil'inde kulaklarına da zarar verecektin." Diyince gözlerim gözlerine değdi. "Özür dilerim.." dedim.

"Bu sefer sorun değil ama bir sonrakine daha dikkatli olmalısın." Dedi Atlas gözlerimin en derinine bakarken. "Hadi şimdi dönelim." Dedi hafifçe gülümserken. Kafamı salladım ve beraber evden çıktık.

"Bir dakika.." dedim ve durdum. Atlas'ta durdu ve bana baktı. "Ben susamıştım ama şu an hiç öyle hissetmiyorum." Dedim. "Değişik olarak ne yaptın?" Diye sordu. "Sana sarıldım." Dedim. Atlas gülümsemesini bastırmak için alt dudağını ısırdı. "Kokun çok güzel.." dedim gözlerimi kaçırarak. Bana nereden geliyordu bu cesaret?

Atlas aniden beni belimden tuttuğunda kafamı kaldırdım. O da kafasını eğdiği için burun buruna gelmiştik. Kalbim yerinden çıkacakmış gibi atmaya başlarken gözlerimi Atlas'ın gözlerinden çekemiyordum. Gözleri çok duyguluydu. Bir çok duyguyu barındırıyordu.

Gözlerimi kaçırarak geri çekilmek istedim ama Atlas izin vermedi. Gözlerim tekrar gözlerine gelirken yutkundum. Atlas'ın dudaklarından çıkan ılık nefesi benim nefesimle karışıyordu.

Dudaklarını biraz daha dudaklarıma yaklaştırdı ve izin ister gibi gözlerime baktı. İsteğini geri çevirmedim ve dudaklarımı dudaklarına bastırdım. Gözleri anında kapanırken beni daha sıkı tuttu.

Kısa bir süre sonra ayrıldığımızda anın şokunu atlatmaya çalışıyordum. Gözlerimi yavaşça Atlas'ın gözlerine çevirdim.

...