Vampir Seçimleri/ bxb

Evrim

Üstümdeki yakası kanlı tişörtü değiştirmiştim. Balkonda dirseklerimi demirlere yaslamış öylece ağaçlara bakıyordum. Düşünmem gerekiyordu. O kişi Bulut değildi. Bundan emindim. Atlas'ın bir şeyler çevirdiğini söylerken oradaki kişi Bulut olabilirdi ama ondan sonrası kesinle değildi ve olamazdı. Belime sarılan kolla irkilerek o yöne döndüm. Atlas gelmişti.

"Ne oldu orada? Tam olarak?" Diye sordu Atlas. Sinirliydi. Bulut'a çok sinirliydi. Ama dediklerim onu düşündürüyordu. "Çok bir şey olmadı.." dedim. Atlas cebinden telefonunu çıkardı ve kısa bir süre baktıktan sonda telefonu elime verdi. Bir video vardı ama durdurulmuştu. "O dairelerde banyo ve yatak odası dışında her yerde kamera var." Dediğinde şaşkınlıkla suratına bakıyordum. Yutkundum. "Yani anlatmasanda izledim." Dedi Atlas.

Gözlerim videoya kayarken videoyu başlattım. Hızlandırılmıştı. Bulut'la aramızda olan her şey net bir biçimde gözüküyordu. Benimle konuşması, sinirlenmem, boğazımı tutması, fırlatması.. Her şey eksiz biçimde oradaydı. Telefonu Atlas'a geri verdim. "Bana orada neler olduğunu söylemen lazım." Dedi Atlas. "Bulut'a zarar vereceksin.." dedim kısık bir sesle. "Doğu.." dedi Atlas ama sözünü kestim. "Ona zarar vermemelisin Atlas. Onu yanından kaybetme.." sözlerime devam ederken bu sefer sözü kesilen taraf bendim.

"Anlamıyorum. Nasıl bu kadar düşüncelisin? Biraz onları düşünmeyi bırak ve kendini düşün Doğu! Orada.. O duvarda biraz daha kalsaydın ölebilirdin! Bir vampiri öldürecek iki yer var. Biri burası." Parmağını kalbimin olduğu yere bastırdı. "Diğeride burası." Derken parmağı hafifçe boynuma değiyordu. "Bırak artık Bulut'u düşünmeyi ve kendini düşün!" Diye bağırdı öfkeyle. "Ben kendimi düşünüyorum zaten.." dediğimde Atlas sinirle güldü. Sakin kalmaya çalışıyordu ama o konuyla alakalı konuşmadığım her an onu daha da çıldırtıyordu.

"Düşünsen şu an burada konuşuyor olurdun." Dedi Atlas. Yutkundum. Gözlerimi kaçırdığımda bir anda kalabalık bir vampir topluluğunun bize doğru yürüdüğünü hissetmeye başladım. "Asıl sen neden tehlikenin içinde yüzüyorsun?" Diye sordum. Bulut'u kendi içimde doğrulamak istemiştim. "Ne? Sen bunu.. Ne tehlikesi?" Derken istemeden kendini ele vermişti. "Keşke önceden haber verseydinde hazırlansaydık. Geliyorlar Atlas!" Diye bağırdım. "Kim geliyor?" Diye sordu Atlas. Sorunun cevabını biliyordu emin olmak istiyordu.

"Tuğkan'ın ordusu ve gizli gruplardan biri. Tuğkan'ı hissetmiyorum." Dedim. "Siktir." Diye mırıldandı Atlas. Telefonunu çıkardı ve bana baktı. "Bulut'u arayıp ekibi toplamasını söyle." Dedi emir verir biçimde. Normalde isyan ederdim ama durum anladığım kadarıyla ciddiydi. Atlas'ta birilerini ararken Bulut'u aradım. "Doğu?! İyi misin?!" Dedi Bulut hızla. "İyiyim iyiyim. Ekibi toplaman lazım." Dedim. "Neden?" Diye sordu. "Geliyorlar." Dediğimde Atlas beni tutup içeri çekerken telefonu Bulut'un konuşmasına izin vermeden yüzüne kapattım.

Eve girip balkon kapısını kapattıktan sonra Atlas'ın endişeli gözleri beni buldu. Çıkacak olan savaşı kazanacağına dair bütün düşünceleri gözlerinden ve bedeninden okunuyordu. "Bebeğim. Sakın yaralanma. Ateş ettikleri silah, ok veya her ne sikimse bedenine çok fazla zarar verir. Tuğkan aptal değil. Bu yüzden kullandığı hiçbir mermi aptal olmaz." Dediğinde kafamı onaylar biçimde salladım. "Eğer o mermilerden tek birine denk gelirsen, hatta denk gelmeyi geç kolunu bile sıyırsa çok büyük zararlar verir." Dedi Atlas. Yutkundum.

"Söz ver bana. Gerekmedikçe ortada gözükmeyeceksin." Dedi Atlas bakışları ciddileşirken. Endişesi bir anda uçup giderken tekrardan yutkundum. "Söz ama sende bana söz ver. Hiçbir mermiye denk gelmeyeceksin." Dedim. Gözleri 'söz veremem.' Der gibi bakıyordu. "Söz ama eğer sözünü bozarsan bende bozarım." Dedi Atlas. Kafamı onaylar biçimde salladım. Atlas beni bileğimden tuttu ve yatak odasına götürdü. Dolabı açıp kıyafetleri kenara çekti ve içeride duvarla bütünleşmiş bir dolap daha olduğunu gördüm. Atlas şifreyi girip dolabı açtı. Elime bir keskin nişancı ve tabanca verirken şaşkınlıkla ona bakıyordum.