Dirty mind || hyunin ✓

43

Chan

"Ben niye buraya geldim ki ya?"

Arabayı durdurup geriye yaslanarak ileride kayalıklarda oturan hyunjin'e bakmaya başladım, bu adamı da hiç sevmem.

"Gelicem dedin o kadar şimdi geri dönmek ayıp olur."

"Of ya, neyse sen burada bekle ben bunun derdini dinleyip geleyim."

Söylene söylene arabadan indikten sonra ilerideki çocuğun yanına gelip ses etmeden yanına kayalıklara oturdum, umarım denize itmem yanlışlıkla😆

"Toplantımı iptal ettim şu meymenetsiz suratını görmek için, konuş ne konuşacaksan."

Sigarasını içerken bana güldü ve tekrar önüne döndü.

"Söndüreyim mi, rahatsız mısın hâlâ?"

"Kafa ütüleme lan, ne diyeceksen de yoksa denizin dibini boylayacaksın."

"Sana vurmamın sebebini biliyor musun?"

Sinirli halimin onu zerre etkilememesine karşılık kaşlarımı çattım ve derin bir nefes verdim, gerçekten şimdi gebertecektim bunu.

"Hastanedeyken."

"Gerçekler ağır geldi çünkü-"

"Beni tanımadığını anladım."

Cümlemi bölerek elindeki sigarasından derin bir nefes cekti, sonra da devam etti konuşmaya.

"Saklamaya devam ettirdim ben de, hepimiz çok değiştik doğru ama ben hiç kimseyi unutmadım. Belki bana olan nefretin bundandır, empati yapamadığın için. Ben sana vurduğum gece saatlerce ağladım pişmanlıktan biliyor musun hyung?"

Geldiğimden beri ilk kez bana döndüğünde dolu gözlerine baktım mimik oynatmadan, işte şimdi o dalga geçen halim gitmişti.

"Başka biri gibi davranmak ne kadar zordu anlayabilir misiniz ki? Olduğun kişiyi anlatamamak, üstüne bir sürü dert.. Ben evli olduğum için sevdiğim adama yaklaşamadım amına koyayım bunun ağırlığı ne kadar çok biliyor musun?"

Biten sigarasını taşa bastırarak söndürdü ve yeni bir tane yaktı, jeongin'in dediği gibi gerçekten fazla içiyordu, bir doktora göre fazla azdı kendisine olan hassasiyeti.

"Kafayı yedim her gece, jeongin'e anlatamadım, sana anlatamadım, kimseye ses edemedim çünkü eğer ufak bir konuşsam bile foyamız ortaya çıkacaktı ve bu annemin kafamı ütülemesi demekti. Tamam amına koyayım tamam bütün hata bende, benden nefret etmekte de çok haklısın sen sorun benim çünkü soojin'in sözünü sinlemeyip size anlatmadım. Hata bende çünkü ben korkağın tekiydim sevdiğim adamı yıllarca habersiz bırakıp hayata küstürdüm bir de üstüne kendimi başka biri gibi tanıttım, ama neden-"

Son kelimesinde sesi iyice inceldiğinde yutkundum istemsizce, karşımda ağlaması pek hoşuma gitmemişti şu an.

Acıdığımdan değil ne alaka umrumda değil yani.

"Neden bir kez olsun her şeyi bildiğin halde bana yardım etmeye çalışmadın?"

Yerde olan gözlerini benimkilere dikti tekrar, beni suçlu hissettirmeye mi çalışıyordu yoksa sadece üzüntüsünü mü dile getiriyordu anlamıyordum, yine tepkisiz kaldım bana sarf ettiği cümlelere.

"O günden sonra bunu düşünüp durdum, gözünde bir kere kötü oldum ya bir daha ölsem de o düzelmez biliyordum zaten. Belki benden bu kadar nefret etmenin sebebi bendeki değerini bilmemendi.. Bilmiyorum, sen beni çok hafife aldın sadece, hepiniz öyle yaptınız. Çöp gibi davrandın bana, yapmak zorunda kaldığım şeyler yüzünden ben hayran olduğum büyüğüm tarafından çöp muamelesi gördüm, ne kadar kırıcı olduğunu anlayabiliyor musun?"