Dirty mind || hyunin ✓

52

Hyunjin

"Of ama başlarım böyle zihine, akıl sağlığımla oynamayın artık."

Jeongin'in elini tutmaya çalıştım ama ellerimin arasının boşluğunu farkettiğimde gözlerimi zar zor araladım, karanlık odada yatağın kenarını ellerken jeongin'in elinin gerçekten olmadığını farkettim ellerim arasında, lan?

LAN!

Gözlerimi ovalayarak görüşümün bulanıklığını geçirmeye çalıştım, gözlerimi açtığımdaysa karşılaştım o parlak gözlerle. Ağzım kocaman açılırken hızlıca kalktım oturduğum koltuktan, jeongin uyanmıştı, rüya görmüyordum!

"Jeongin! Jeongin uyandın, oha!"

Bağırtıma karşılık konuşmayıp gülümsedi sadece ufakça fakat ben yerimde duramıyordum, elim ayağıma dolaşmıştı bir an.

"Doktor, doktor çağırayım."

Koşarak kapıya gidip açtığımda son anda durdum, doktor benim ulan??

"Doktor benim ki!"

Geri kapıyı kapattığımda jeongin elini göğsüne koyarak gülmeye başladı bu sefer sesli şekilde, yemin ederim ağlayacaktım şimdi.

"İyi misin, ağrın var mı?"

"İyiyim, çok susadım sadece."

"Susadın- susadın, su nerede?"

Vazonun yanında duran şu şişesinden jeongin'e bir bardak su doldurduktan sonra bir elimi sırtına koydum ve biraz olsun bedenini dikleştirmeye çalıştım, suyunu içirdikten sonra gülümsedim kocaman, uyanmıştı sonunda.

Uzanarak saçlarını öptüm yeniden, o da kafasını karnıma yaslamış ve derin bir nefes vermişti.

"Çok korktum beni bırakıp gideceksin diye.."

"Çok mu kötüydü?"

"İki kez jeongin.. iki kez kayıp gidiyordun ellerimden ama hiç umudumu yitirmedim, eğer dün vazgeçseydim- düşünmek bile istemiyorum."

"Özür dilerim."

Sessizce mırıldandığında kafamı eğerek ona baktım, ne özründen bahsediyordu?

Konuşmadan önce onu tekrar yatırdım yerine ve yanına sedyenin kenarına oturdum, elimi yanağına sararak okşarken kaşlarımı çattım aynı zamanda.

"Ne özürü?"

"Keşke şüpheye düştüğüm halde arabaya bakmamazlık etmeseydim, bu kadar vahşileşebileceklerini bilseydim.."

"Kim yaptı bunu sana jeongin, söyle bana bebeğim."

Uzanarak yanağını öptüğümde titrekçe kapattı gözlerini, onun şimdi ağlıyor olması beni daha çok sinirlendiriyordu, kim yaptıysa onu yaşatmayacaktım asla.

"Kim kıydı benim canıma?"

Yüzümün dibindeki yüzünü izlemeyi kesmedim, dudakları titremeye başladığında kollarını bana doladı yavaşça. Canını acıtmamak için üstüne tamamen eğilemesem de saçlarını okşadım o ağlarken.

"Korkma bebeğim, geçti."

Onun korkudan benimse mutluluktan ağlayışım ufak ufak dinerken jeongin kafasını geriye çekerek yastığa doğru yattı ve ellerini yanaklarıma doladı.

"Ağlama, eminim zaten oldukça ağlamışsındır."

"Hayatımda hiç böylesine ağlamamıştım, çaresizliğin dibini görmemiştim."