Dirty mind || hyunin ✓

93

"İyi geçti diyorum sana abla, onuncuya soruyorsun!"

"İyi diyorsun sadece sen de!"

"İyi geçti çünkü, hadi bak kapatıyorum."

"Geçiştirme beni üzülüyorum."

"Eve gitmemiz lazım, araba kullanırken telefonla konuşamam."

"Hiç yapmadığın şey sanki amk."

Derin bir nefes verirken hyunjin sürücü koltuğunun tarafındaki kapıyı açarak arabaya bindi ve dudaklarını yalayıp bana döndü hızlıca. Çatılı kaşları ve sert yüz ifadesinden biraz sabırsız olduğunu anlamıştım ve kesinlikle biri tarafından tutulduğunu. Arabayı alalı yirmi dakika olmuştu çoktan.

"Kim o?"

"Ablam."

Telefonu ona uzattığımda ablamın sorduğu binlerce soruyu zar zor dinledi hyunjin ve en sonunda tek bir kelime söyledi. Benim binlerce kez söylediğimin aynısı.

"İyi."

Telefonu ablamın suratını kapatıp bana uzatırken alıp cebime koydum. Üstündeki ceketini çıkarıp arka koltuğa atarken arabayı çalıştırıp gereğinden fazla bir gazla sokaktan çıktı.

"Bir şey mi oldu aşkım?"

"Eve yapabildiğim en hızlı şekilde gitmeye çalışıyorum. Böyle salak saçma yerlerde beni azdırmayı ne zaman keseceksin sen?"

Dediğine kıkırdarken elimi sağ baldırına doğru koyup gülümsemeye devam ettim. Vites attıktan sonra elini benimkinin üstüne koyup kasıklarından çekti ve avuç içime hızlı bir öpücük bıraktı.

"Rahat dur, aşkım."

"İstemiyorum ama."

Elimi bırakmak zorunda kalırken ben tekrar parmaklarımı eski yerine koyarak onu yine zorlamaya başladım. Sabahtan beri kendimi tutuyordum sonuçta, oldukça önemli olan işimiz de bittiğine göre, gece tamamen bizimdi.

Bakışlarını bana çevirirken tatlıca gülümsedim yaptığımın aksine, alayla gülüp önüne geri dönen hyunjin'e karşılık elimi iyice ileriye götürüp onu okşamaya başladım. Zaten belli bir şişlikte olan aletini avucumda hissederken hyunjin derin bir nefes verdi ve biraz daha hızlı sürmeye başladı arabayı.

"Yapma jeongin."

Dediğinin aksine elimi en ücra köşelerde gezdirmeye devam ettim, pantolonun düğmesini açtığım andaysa hyunjin sert bir dönüşle başka bir yola sapmıştı. Korktuğumdan kafamı yola çevirdim, o kazadan beri pek araba kullanmamaya dikkat ediyordum.

"Hey."

Sadece sokak lambalarının aydınlattığı ağaçlarla dolu olan bir yolda giderken hyunjin gözlerini dikiz aynasına çevirip arkaya bakmaya başladı.

"Noluyor, takip mi ediliyoruz?"

Ben de arkama dönüp boş yola bakarken hyunjin arabayı kenara ağaçların arasına çekti ve arabayı tamamen kapatıp kemerini çıkardı.

"Hyunjin konuşsana."

"Soyun."

Üstündeki ceketini çıkarırken omzuna vurdum sinirle, beni niye korkutuyordu ki aptal.

"Kalbim ağzıma geldi gerizekalı!"

"Biraz heyecan iyidir aşkım."

Koltuğunu bir çırpıda geri alırken göz devirip belimdeki kemerimi çözdüm ve ceketimi üstümden çıkarıp arka koltuğa fırlattım.