Dirty mind || hyunin ✓

17

"Ne?"

"Ne ne?"

Ağzım şokla açılmış karşımda rahat bir tavırla mutfağa girmiş suyunu içen adama bakmaya başladım, doğru mu duymuştum, ev mi almıştı o bana?

"Şaka mısın sen, saçmalama!"

"Neden saçmalayayım, yeni evin ve iş yerine de oldukça yakın."

"Sevişmek için bana ev mi aldın, kafayı mı yedin sen!?"

"Amaçlarımdan biri sayılır ama gerçekten bu yüzden almadım sana ev. Kendi başına yaşamak istediğini, babanın da evi kendi başına çalışıp alacaksın dediğinden kargo şirketinde çalıştığını da biliyordum, alayım dedim işte."

Biraz daha şaşırdım, anlamakta gerçekten güçlük çekiyordum.

"Sence bunu kabul eder miyim, saçmalama amına koyayım!"

"Seçenek sunmadım ki, ayrıca eğer içine sinecekse evi seninle sevişmek için aldığım seçeneğini en öne koyabilirsin."

Gülümseyip elindeki bardağı tezgaha bıraktıktan sonra yanıma gelmiş ve elimden tutarak beni üst kata götürmüştü.

"Evi gezdireyim sana."

"Hyunjin-"

"İtiraz da kabul etmiyorum aslında, sen konuşma direkt."

"Cidden yapma."

"Neyi yapmayayım?"

"Bildiğin malikane burası, kim bilir ne kadara patlamıştır sana, ablama ne diyeceksin?"

"Yatak odasına özellikle dikkat ettim, eski odan biraz fazla küçüktü bu seferki baya büyük."

Beni sallamadan kapalı kapılardan birini açarken derin bir nefes verdim ve bir daha konuşmadım. Yatak odasına girdiğimizde kocaman odayı incelemeye başladım, hyunjin de elimi bırakıp camın önüne gelmişti bu sırada.

"Bu cam tam istediğim gibi, dışarıdan gözükmüyor ama içeriden gözüküyor, sevişmek için mükemmel bir yer."

Heyecanlı bir şekilde anlattığı şeyleri dinleyemiyordum, biraz fazla mahçup ve karamsardım şu an.

"Burada da banyo var, kapıları kapanıyor merak etme."

Geniş bir yerden banyoya girdiğinde onu takip etmedim, hyunjin'in az önce olduğu camın önüne geldim sadece.

Kocaman bahçe ve havuzda gözlerimi gezdirirken belime doğru sarılan kollarla ürktüm, dalmıştım sanırsam.

"Ne bu surat?"

Dediğiyle derin bir nefes verdim ve kolları arasında ona doğru döndüm.

"Kabul edemem hyunjin, cidden edemem. Asla içime sinmiyor, teşekkür ederim gerçekten ama-"

"Aması yok, sana aldım bu evi jeongin, annene bile söyledim. İçine sinmeyecek bir şey yok, benim için bir şey bile değil, kasma bu kadar."

Kafamı eğdiğimde güldü ve saçlarımı karıştırdı yine, bu sefer kızmadım.

"Ayrıca bu ev tamamen senin zevklerine göre düzenlendi, saçmalama istersen."

"Kafayı yemişsin cidden."

"Şüphen olmasın, şimdi suratını asma da evi gezelim, daha çok oda var."

Gülümsedim bu sefer ufakça, daha sonra da ona teşekkür edemediğim için uzanarak sarıldım. Beklediği bir hareket değildi, aslında ben de beklemiyordum fakat büyük bir teşekkürü hakediyordu hyunjin.