හිරිකඩක්

16

#හිරිකඩක්_16

සැකයක් සිතට දැනෙද්දී නුඝාද් රාත්‍රී එකොළහයි විස්ස වන විට උන්නේ අවන්හළට ඉදිරියෙන් වූ අතුරු පාරෙහි වාහනය නවතාගෙනය. එම අවන්හලෙහි සිට ධූර්යාගේ නවාතැන්පළට ඇය යා යුත්තේ එම මාර්ගයෙන්ය.

වෙළඳසලෙහි සේවය කර අවසන දෛනික වේතනයක් ලබාගත් අයුරින්ම ඇය අවන්හලේදීත් දෛනික වේතනයක් ලබාගනු ඇති බව නුඝාද්ට සිතුණේය. ඉඳින් ඇය මේ මුදල් වලින් කුමක් කරනවාදැයි දැනගන්නට අපේක්ෂාවෙන් ඔහු අවන්හළ ඉදිරිපස එම මාර්ගයෙහි වාහනය නවතාන උන්නේය.

එකොළහයි හතලිහ වන තුරුත් ධූර්යා අවන්හලෙන් පිටතට නොපැමිණෙද්දී නුඝාද්ගේ සිතට කෝපයක් ගොඩවන්නට වූයේ බිඳෙන් බිඳය.

“මෙච්චර වෙලා මොන මගුලක් කරනවද!”

කෝපයෙන්ම සිතමින් ඔහු හැරී බලන් උන්නේය. අවන්හළ අස්පස් කර අවසන කුණු මල්ලත් රැගෙන පිටත කුණු බඳුන් වලට දමා අහවරව ධූර්යා එයින් පිටතට පැමිණියේ තම දෛනික වේතනයට හිමිවූ යූරෝ කිහිපය අතෙහි ගුළිකරගෙනය.

සෑම දිනකම මෙන් ඇයගේ රාත්‍රී ආහාරය වන, අවන්හලෙන් ඇයට නොමිලයේ හිමිවන ශීතකළ කෝපි පානයත්  මුදලුත් එක් අතකින් අල්වාගෙන ධූර්යා මාර්ගයට පැමිණියේ කඩිනමින්ය. නිදහස් අතින් ඇයගේ බැක්පැක් එකෙන් මුදල් පසුම්බිය පිටතට ගනිමින් පැමිණි ධූර්යාගේ දෙපා එක්වරම නැවතී ගියේ තම මග හරස් කළ පුද්ගලයා නෙත ගැටෙද්දීය.

“හ්!!”

මාර්ගයේ එම කොටස අසල වූ ගොඩනැගිල්ලක සෙවනැල්ල නිසාවෙන් විදුලි පහනට ආවරණය වී තිබූ නිසාවෙන් තරමක් අඳුරුය. අඳුරු, පාළු ස්වභාවයක් උසුලන මාර්ගයේ එක්වරම ඇය තිගැස්සී යාම අරුමයක් නොවේය.  නමුදු තමා ඉදිරියෙහි හිඳිනා නුඝාද්ව නෙත ගැටෙද්දීනම් ඇය සිත වසාගත්තේ වෙනමම බියකින්ය.

ගල්ගැසීගෙන මෙන් හුන් තැනම නැවතීගෙන හිඳිනා ධූර්යා අබියසට නුඝාද් පියවර ඇහිඳින්නට වූයේ හැඟුම් වලින් තොර බැල්මක් දෙනෙතෙහි රඳවාගෙනය.

“වර්කින් අවර්ස් දොළහක්!?”

වම් කලිසම් සාක්කුවට අතක් දමාන නුඝාද් විත් ඇය අසල නැවතීගත්තේ එක් ඇහිබැමක් ඔසවා අමුතු බැල්මක් ඇය මත්තේ තබමින්ය.