හිරිකඩක්

49

#හිරිකඩක්_49

අවසන ඒ කහ දුඹුරු දෙනෙතෙහි නවාතැන්පළ වූයේ ඈ දෙනයනය. දෙනයන මත්තෙහි ආලේපවී තිබුණේ ශුන්‍ය හැඟුම්ම පිරි දුක්ඛිත, අසරණ බැල්මක්ය. ඉඳින් පෙර දිනෙක තමා ඉදිරියෙහි නැවුම්ව තිබූ පුෂ්පයක් වියැළී අවපැහැ ගොස් වාගේ ඇය දෙනෙත් තුළ ජීවී බවක් වූයේ නැතිය.

ගෙවෙන්නට අවැසි වූයේ තවත් එකදු තත්පරයක් පමණක්ය. හදවතට එබිකම් කළ නුරා හැඟුමන් පළා ගිය ඉසව්වක්වත් ඔහුට සොයාගත නොහැකි විය. ඒ තරමටම ප්‍රබල, පසුතැවීම කැටිකරගත් වේදනාවක් ඔහු හදවත අභ්‍යන්තරයේ ආධිපත්‍ය පතුරා හමාරය.

"හ්ම්හ්..."

මුවින් ගිළිහී ගිය ඔහු බරැති හුස්මක් ඈ කොපුල් තළ මත්තේ ස්පර්ෂව ගියේ උණුහුමටය. පියවි සිහියකින් උන්නානම් ඈ ඔහුගේ ඒ උණුහුම් හුස්මටත් ලොබ බඳිනු නිසැකය. නමුදු සෑමවිටෙකම මෙන් ජීවිතය ඇයව අන්ත අසරණ කර දමා අවසන්ය.

ධූර්යා කෙරෙහි සිතෙහි පවතින අනුකම්පාව දැන් දැන් ඇය කෙරෙහි සිතෙහි පවතින කෝපය යටපත් කරදමන්නේ බලවත් අයුරින්ය. නුඝාද් අත වූ ටවලය ගෙන ධූර්යාගේ නග්න ගත වටා දැවටූයේ ඇය සෙල්පිළිමයක මෙන් බලාගත් අත බලාන හිඳිද්දීය. නුඝාද් හිතාමතාම ඇය අතෙහි ගුළිකරගෙන හිඳිනා ටවලය දෙස එකදු බැල්මක් හෝ යොමු නොකළේ කලබලව හිඳිනා ඇයව තවත් කලබල කිරීම සුදුසු බැවින්ය.

සීරුවට ඇය ගත වටා ටවලය එතූ නුඝාද් ළමැද අබියසින් ටවලයේ කොණක් හැඟවූයේ එය ගතට හොඳින් රැඳී තිබෙණා පරිද්දෙන්ය.

"යං."

ඇය පිට මතින් අත තබා නුඝාද් පැවසූයේ ඇයව යන්තමින් ඉදිරියට කරමින්ය. ධූර්යා එක් පියවරක් ඉදිරියට තබා නැවත හුන් තැනම ගල්ගැසුණේ සැකයෙන් මෙන් තරමක බියපත් බැල්මක් නුඝාද් අබියසට ගෙන එමින්ය. ඇයට කුඩා දෙයක්වත් නොතේරෙණ වග රිදුමක් සමඟම යළිත් නුඝාද්ගේ සිත ඔහුට පසක් කරද්දී ඔහු ඉස්සර වූයේ පසුතැවීම් හැඟුමන්ද පෙරදැරිවය.

"එන්න."

අනතුරුව ඇයගේ නිදහස් අතක් ඔහු අතැඟිලි අතරට මැදිව ගියේ කෙටි බැල්මකින් ඇය දෙස බලා නුඝාද් ඉදිරියට පියවර ඇහිඳිද්දීය.