හිරිකඩක්

48

#හිරිකඩක්_48

ධූර්යා උන්නේ නානකාමරයේ මුල්ලකට වීගෙන රෙදි ගුලියත් ළයට ගුළිකරගෙන බියෙන් ගැහෙමින්ය. ඇය උන්නේ තෙමීගෙනය. ඇයව නෑවීමට අන්දවා තිබූ සුදු පැහැති තුනී කෙටි සාය තෙත්වී එහි දුහුල ඈ නාරි රටා ඕනේවටත් වඩා ඔහු නෙතු ඉදිරියේ නිරාවරණය කර දමාලාය. ඉඳින් අනිච්ඡානුගවම දෙනෙත ඒ මත නතරව ගොසින්ය. නමුදු එක් තත්පරයකට තිගැස්සී මෙන් ගිය හිතත් සමඟ කලබලයෙන් ඔහු තම දෙනෙත් බැල්ම ඉවතට ඇදගත්තේ ඈ නාරි රටා මත්තෙන් මිදෙන්නට හිතට තරවටු කරමින්ය. කුමකට හෝ ඇය කලබල වී ඇති වගක් නුඝාද්ට බැලූ බැල්මටම වැටහුණේ සේවිකාව ඇය අබියසට සමීප වද්දී ඇය උවනෙහි ඇඳෙණා බියපත් ඉරියව් හමුවේය.

"මොකක්ද මෙතන වෙන්නෙ?"

නුඝාද්ගේ හඬට සේවිකාවගේ නෙතු ඔහු අබියසට හැරවුණේ තරමක් තිගැස්සීගෙනය. ධූර්යාගේ නෙතු ඔහු වෙතට යොමුවූයේ නුඝාද් සේවිකාව මත්තේ එක එල්ලයේම තම බැල්ම නවතාන හිඳිද්දීය.

සේවිකාවගේ හැසිරීමෙහි කුමක් හෝ සැකසහිත බවක් තිබෙනවාදැයි ඔහු යටිසිත පැනයන් නගන්නේය.

"මං ඇහුවේ මොකක්ද මෙතන වෙන්නෙ කියලා?"

ඉඳින් වදන් හා සමාන්‍තරවම ඔහු නෙතු සිහින්ව ගොස්ය.

"ස්..සර් මෑම්ව නෑව්වා. ඒත් ඇඳුම් මාරු කරන්න යද්දි මෑම් ගොඩක් කලබල වුණා.

දැන් මට ළඟට එන්න දෙන්නෙ නෑ. සීතලේ ගොඩක් වෙලා."

නුඝාද්ගේ බැල්මට බියපත් වීලාද කොහෙදෝ දුම්රියක මෙන් එක දිගට ඈ වදන් ගලා යන්නට වීය.

"නාවනකල් හිටියනම් එකපාරම කලබල වුණේ ඇයි?..."

නුඝාද් විමසන්නේ දෙබැම රැළි කරගෙනය.

"සර් අර රෙදි කෑල්ල තෙමිලා නිසා ඒක වේලන්න පොඩ්ඩක් ගන්න හැදුවෙ."

නුඝාද්ට සිදුවී ඇති කාරණය වැටහුණේ එවිටය.

"අයිසේ! මං තමුන්ට මොකක්ද මුලදිම කීවෙ ආහ්?"

"ස්..සොරි සර්... මං හිතුවෙ නෑ මෙච්චර..."

"හිතුවෙ නෑ? තමුසෙලට සිංහල තේරෙන්නැත්තම් ආපු අතක් බලාගෙන යනවලා. මොළේ කල්පනා කරලා වැඩ කරන උන් දෙන්නෙක් ගන්න මට."