My Husband is My Professor (Secret Marriage Series #1)

Kabanata 17 (Warning)

Mature content/R-18

Kabanata 17: Heart’s Pov

Nagising ako sa masarap na amoy ng bagong luto na bananaque.

“Baby, I’m done making your bananaque,” malambing na usal ni Davil.

Napadilat ako. Bumungad sa akin ang mukha ng lalaki, malawak na nakangiti, habang nasa pagitan namin ang isang plato ng bananaque.

Napatitig ako sa bananaque. Sa hitsura nito ay mukhang masarap. Malaki ang saging at mahaba.

Malaki at mahaba…

Tila nag-ulit ulit sa utak ko ang mga salitang iyon. Ang saging sa paningin ko ay, ngayon ay unti-unting napalitan ng sandata ni Davil.

Oh my gosh!

Mariin akong napapikit at umiling iling, tinataboy ang maduming isipin na iyon.

“Hey, what’s wrong?”

“Ayoko na niyan!” singhal ko at pumihit patalikod sa kaniya.

“W-what? Heart Salazar, pinagti-tripan mo ba ako?” bahid na ang asar sa boses niya.

“No! Basta ayaw ko na niyan,” sabi ko.

“Tss. Baby, harapin mo ako…” marahan na ang boses niya, mula sa pagka-asar ay naging malambing. “Baby, talk to me. Anong nangyari bakit ayaw mo na nito? Kanina lang umiyak ka kasi naubos ‘yong ganito mo, ngayon naman na ginawan kita ng marami–ayaw mo na.”

Habang marahan niyang sinabi iyon ay lihim ko siyang ginagaya-gaya at umiirap sa kawalan.

“Baby…” marahan niya pa akong tinapik sa balikat.

“Ayaw ko na niyan sabi e!” inis na sabi ko.

“Bakit nga? May hindi ka ba nagustuhan? Gusto mo bang dagdagan ko pa ng asukal? What do you want?”

“Wala!” singhal ko at padabog na umupo. “Sandali pala, parang may nakakalimutan ka,” pag-iiba ko sa usapan.

Malalim siyang napabuntong-hininga at tumayo mula sa pagkakaluhod sa tabi ng kama. Binitang niya ang isang plato ng bananaque sa bedside table saka umupo sa tabi ng kama, kaharap ko.

“Ano ‘yon?” saad niya.

Namumungay na ang mata niya ngayon na kanina lang ay halos nagkikislapan nang ipakita sa akin ang bananaque niya. Ngayon ay parang pagod at inaantok na ang mga mata niya.

“Totoo ba…’yong sinabi kanina ni ma’am Ysabelle?” tanong ko, pinananatiling matigas ang boses.

“Alin doon?”

Aba’t nagmamaang maangan pa siya!

“Hindi mo ba talaga maalala o nagmamaang maangan ka lang?”

“Tsk. Let’s get to the point, ano ‘yon? Ano ‘yong sinabi niya?”

Pinanliitan ko siya ng mata.

“Baby, I swear I don’t remember any. Ang tinatandaan ko lang ay ‘yong mga importanteng bagay, ikaw.”

Umiwas ako ng tingin. “’Yong sinabi niya na boyfriend ka niya?”

“Why are you jealous?”

Mabilis akong napabaling sa kaniya ulit. Para ako biglang naging takuri na umuusok.

“At bakit ako magseselos?!” halos isigaw ko na.

“Tsk.” Dumasig siya palapit pa sa akin. “Baby, let’s talk about it gently. Hindi natin kailangan magsigawan. Heto na, lalapit pa ‘ko para hindi ka sumisigaw.”